Το 1798, μια φιλόδοξή νεαρή γυναίκα παντρεύεται τον ευκατάστατο Φρανσουά Ανρί Κλικό και μαζί αποφασίζουν να ασχοληθούν με την παραμελημένη οικογενειακή οινοποιία. Όταν ύστερα από λίγα χρόνια ο Φρανσουά πεθαίνει, η νεαρή γυναίκα αναλαμβάνει μόνη της τα ηνία σε μια επιχείρηση που το βασικό της προϊόν, η πασίγνωστη σήμερα Veuve Clicquot που στα ελληνικά σημαίνει « η «Χήρα του Clicquot», έμελλε να γίνει η δεύτερη πιο εμπορική σαμπάνια στον κόσμο.
Σκηνοθεσία:
Thomas Napper
Κύριοι Ρόλοι:
Haley Bennett … Barbe-Nicole Ponsardin Clicquot
Tom Sturridge … Francois Clicquot
Sam Riley … Louis Bohne
Ben Miles … Phillipe Cliquot
Anson Boon … Edouard Werle
Natasha O’Keeffe … Anne
Cecily Cleeve … Clementine Clicquot
Paul Rhys … Droite
Ian Conningham … Paquet
Cara Seymour … Jeanne Marie Posardin
Chris Larkin … Muller
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Erin Dignam
Στόρι: Erin Dignam, Christopher Monger
Παραγωγή: Haley Bennett, Christina Weiss Lurie, Joe Wright
Μουσική: Bryce Dessner
Φωτογραφία: Caroline Champetier
Μοντάζ: Richard Marizy
Σκηνικά: Jean-Hugues de Chatillon
Κοστούμια: Marie Fremont
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Widow Clicquot
- Ελληνικός Τίτλος: Clicquot, η Γυναίκα Πίσω από τον Μύθο
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: The Widow Clicquot: The Story of a Champagne Empire and the Woman Who Ruled It της Tilar J. Mazzeo.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη αμερικανική ταινία για τον βρετανό Thomas Napper. Τα γυρίσματα όμως έγιναν στη Γαλλία.
- Έκανε την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ του Τορόντο του 2023, αλλά χρειάστηκε 10 μήνες για να πάρει διανομή.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/8/2024
Μπορεί ο Thomas Napper να στοχεύει εδώ στην κατηγορία της ταινίας ποιότητας, υστερεί όμως η δημιουργία του από το να κατοχυρώσει απόλυτα αυτό τον τίτλο. Οπτικά ναι, ο λονδρέζος σκηνοθέτης έχει καλές επιρροές και πλουμίζει την εικόνα του με όμορφες πινελιές, από το πρώτο έως το τελευταίο πλάνο. Είναι το στόρι και η δομή αυτά που μας μπερδεύουν.
Βασικά έχουμε δύο ταινίες που δένονται ως μία μέσω των φλας-μπακ. Αυτά τα τελευταία είναι υπερβολικά πολλά, και αργούν να έρθουν σε συζυγία με το ενδιαφέρον που προκαλεί η ιστορίας του παρόντος. Κι όταν όμως το πράττουν, δεν είναι αυτό το ύφος αυτό που μας έχει «κακομάθει» η υπόλοιπη ταινία, παραμένοντας έτσι μισή ταινία εκτός κλίματος. Αισθητή απόκλιση σε αυτό προσθέτει και η ανεπιτήδευτη ερμηνεία της Haley Bennett σε σχέση με αυτή του μάλλον υπερβολικού Tom Sturridge που βλέπουμε μόνο στα φλας-μπακ.
Και νοηματικά όμως όλο αυτό το συνεχές πισωγύρισμα δεν έχει απώτερο νόημα. Μπορεί αυτό το «εσωτερικό πρίκουελ» να εκκινεί την ιστορία της κεντρικής ηρωίδας, είναι όμως η μετέπειτα αυτόνομη πορεία της που έχει να μας διδάξει δύο πράγματα. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το γιατί μια γυναίκα σε εκείνες τις φαλλοκρατικές εποχές ξεκίνησε ένα στοίχημα ζωής που μόνο άντρας θα έπαιρνε, αλλά το ότι το έπραξε και το έφερε εις πέρας. Είναι άδικο να αναζητάμε τα κίνητρα της πίσω, όταν εμφανίζει τόσο μαχητικό και ξεχωριστό έργο μπροστά.
Επιπλέον, μιλάμε για μια αληθινά μικρή σε διάρκεια ταινία, κάτι που κάνει αυτή τη διχοτόμηση της ακόμα πιο αβάστακτη. Η ταινία ολοκληρώνεται σχετικά απότομα, και αισθανόμαστε ότι είναι πολλά ακόμα που θέλουμε να μάθουμε για αυτή τη γυναίκα, με τα περισσότερα από αυτά να βρίσκονται κρυμμένα στην κλασική περιγραφή των «τι απέγινε» των τίτλων τέλους. Έτσι μένει η απορία εάν ο Napper ήθελε να κάνει μια ταινία τέχνης και απλά δεν είναι Terence Davies, ή να μας κάνει γνωστή μια εξέχουσα προσωπικότητα του παρελθόντος, που όμως μας την αφήνει περιγραφικά πριν κι από τα μισά της διαδρομής της.
Το σύνολο ως αποτίμηση δεν είναι κακό, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον έργο και προσιτό τόσο στους φίλους των βιογραφιών όσο κι αυτών των καλλιτεχνικών φιλμ. Απλά θα αφήσει αμφότερους με το θέλουν να δουν είτε περισσότερα… είτε τα μισά από αυτά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
