Μικρά Πρόστυχα Γράμματα
- Wicked Little Letters
- 2023
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Δραμεντί, Εποχής, Μαύρη Κωμωδία, Μυστηρίου
- 27 Ιουνίου 2024
Όταν οι άνθρωποι στο Λίτλχαμπτον -συμπεριλαμβανομένης της συντηρητικής Ίντιθ- αρχίζουν να λαμβάνουν επιστολές γεμάτες ξεκαρδιστικές βωμολοχίες, η θορυβώδης ιρλανδή μετανάστης Ρόουζ κατηγορείται για το έγκλημα. Υποψιαζόμενες ότι κάτι δεν πάει καλά, οι γυναίκες της πόλης ερευνούν το μυστήριο…
Σκηνοθεσία:
Thea Sharrock
Κύριοι Ρόλοι:
Olivia Colman … Edith Swan
Jessie Buckley … Rose Gooding
Anjana Vasan … αστυνόμος Gladys Moss
Joanna Scanlan … Ann
Timothy Spall … Edward Swan
Eileen Atkins … Mabel
Gemma Jones … Victoria Swan
Malachi Kirby … Bill
Lolly Adefope … Kate
Hugh Skinner … χωροφύλακας Papperwick
Paul Chahidi … αρχιχωροφύλακας Spedding
Jason Watkins … Κος Treading
Alisha Weir … Nancy Gooding
Richard Goulding … Κος Scales
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jonny Sweet
Παραγωγή: Graham Broadbent, Olivia Colman, Peter Czernin, Ed Sinclair, Jo Wallett
Μουσική: Isobel Waller-Bridge
Φωτογραφία: Ben Davis
Μοντάζ: Melanie Oliver
Σκηνικά: Cristina Casali
Κοστούμια: Charlotte Walter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Wicked Little Letters
- Ελληνικός Τίτλος: Μικρά Πρόστυχα Γράμματα
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο βασίστηκε πάνω σε μια απίθανη αληθινή ιστορία που έλαβε χώρα τη δεκαετία του 1920 στο Σάσεξ.
- Η κεντρική πλοκή -στη σοβαρή της όμως μορφή- παραπέμπει στο Κοράκι (1943) του Henri-Georges Clouzot, που με τη σειρά του είχε ως βάση πάλι μια αληθινή ιστορία, αλλά αυτή τη φορά από τη Γαλλία του 1917.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/6/2024
Η Thea Sharrock είχε στα χέρια της ένα θέμα που θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει τον κορμό μιας κλασικής κωμωδίας των Ealing Studios. Η Thea Sharrock όμως δεν έχει ιδέα περί του πώς γίνεται μια κωμωδία…
Είναι βέβαια κρίμα για ένα φιλμ που μόνο κακό δεν είναι να προηγείται ένας τόσο καταδικαστικός πρόλογος. Ξεχνάμε λοιπόν τα περί κωμωδίας, και έχουμε μια ενδιαφέρουσα δραμεντί που αγγίζει το κλίμα της μετα-βικτωριανής Αγγλίας, με το ένα πόδι στον 20ό αιώνα και το άλλο στην κοινωνική μαυρίλα που πάει πίσω ως και τον 18ο. Έστω λοιπόν και αρκετά επιδερμικά θα αισθανθούμε αυτή την πάλη των τάξεων που δεν οριοθετείται μόνο από περιοχή σε περιοχή, αλλά και από πόρτα σε πόρτα, από δωμάτιο σε δωμάτιο. Η Sharrock, μέσα σε όλα αυτά, προσπαθεί πρωτίστως να πιάσει ζητήματα που είναι αυτή τη στιγμή καυτά στην επικαιρότητα, όπως η καταπίεση επί των γυναικών και ο ρατσισμός, αλλά και το -πλέον ιντερνετικό- bullying. Ως προς αυτά, το φιλμ μοιάζει να είναι καλοτοποθετημένο, αλλά ο δραματικός τόνος που ελλοχεύει ολούθε τείνει προς άκαρπο διδακτισμό, μην αφήνοντας τη βρετανικού τύπου σάτιρα να δουλέψει. Κι όμως υπάρχουν λεπτομέρειες (πχ τα μπινελίκια) που παρακαλούν σε ορθή ενσωμάτωση τους στο συνολικό ύφος.
Πέρα όμως από το διδακτικό κομμάτι, το γενικά ευχάριστο κλίμα είναι αποτυχημένα χιουμοριστικό, αν ήταν αυτό ποτέ στις προθέσεις της δημιουργού. Παράλληλα, ένα έξυπνο μυστήριο τύπου whodunnit γεννιέται από την πρώτη κιόλας σκηνή, αλλά η λύση του μαρτυράται πολύ συντομότερα από το επιτρεπτό όριο που θα το έκανε λειτουργικό επί του συνόλου. Δεν λέμε ότι είναι δα δύσκολο να βρεθεί ο «ένοχος», αλλά μια πλάκα η αναζήτηση του έχει. Κακό ως προς αυτό κάνει η γρήγορη απενοχοποίηση της κύριας υπόπτου, χωρίς παράλληλα ιδιαίτερο άνοιγμα μιας βεντάλιας υπόπτων.
Μένει εντέλει η απορία περί του τι ακριβώς είχε κατά νου η δημιουργός, ώστε να γνωρίζουμε το μέγεθος της αποτυχίας. Και είναι δυστυχώς αποτυχία όπως και να το κοιτάξεις, αφού μπορεί να προσγειώνεται με δραμεντί χάρη στο «μια ενδιαφέρουσα ταινία», αλλά αυτό κρίνεται με βάση ενός φιλμ που θα μπορούσε να είναι είτε εξαιρετικά κωμικο-σατιρικό, είτε αληθινά λειτουργικό ως προς τα μηνύματα του.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
