Τι 30… Τι 40… Τι 50… (1972)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Ζάχος, ένας σοβαρός πενηντάρης με πολύ συντηρητικές απόψεις για τη ζωή και τον έρωτα, προσλαμβάνει για γραμματέα του την Τέτα, την εικοσάχρονη κόρη της πρώην φιλενάδας του, Ναταλίας. Όταν η Τέτα θα εξομολογηθεί ότι είναι ερωτευμένη με έναν ώριμο κύριο, η σκέψη όλων θα πάει στον διαφημιστή του Ζάχου, Βίκτωρα Καλλινίκο. Μια σειρά παρεξηγήσεων θα συμβούν μέχρι να αποκαλυφθεί ότι η Τέτα είναι ερωτευμένη με τον Ζάχο.

Σκηνοθεσία:

Κώστας Καραγιάννης

Κύριοι Ρόλοι:

Λάμπρος Κωνσταντάρας … Ζάχος Φωκιανός

Ρίκα Διαλυνά … Ναταλία Μαργαρίτη

Έλια Καλιγεράκη … Τέτα Μαργαρίτη

Γιώργος Μοσχίδης … Βίκτωρ Καλλινίκος

Μήτση Κωνσταντάρα … Χρυσάνθη

Πάνος Βέλιας … Φίλιππας Καρυώτης

Βάσος Ανδριανός … Άλκης Ρενιέρης

Νέλλη Γκίνη … Δόμνα

Ρένα Βουτσινά … Στέλλα

Νίκος Βερλέκης … Φοίβος Φωκιανός

Θωμάς Κωνσταντινίδης … Τζώρτζης

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ασημάκης Γιαλαμάς, Κώστας Πρετεντέρης

Παραγωγή: Κώστας Καραγιάννης, Αντώνης Καρατζόπουλος

Μουσική: Δημήτρης Κωνσταντάρας

Φωτογραφία: Βασίλης Βασιλειάδης

Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης

Σκηνικά: Πέτρος Καπουράλης

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Τι 30… Τι 40… Τι 50…
Διεθνής Τίτλος: What’s 30, What’s 40, What’s 50
Εναλλακτικός Τίτλος: Τι 30, τι 40, τι 50
Εναλλακτικός Τίτλος: Τι Τριάντα, τι Σαράντα, τι Πενήντα

Σεναριακή Πηγή

Θεατρικό: Τι Τριάντα, Τι Σαράντα, Τι Πενήντα… των Ασημάκη Γιαλαμά, Κώστα Πρετεντέρη.

Παραλειπόμενα

Κόβοντας 139.487 εισιτήρια, ήρθε στη 10η θέση ανάμεσα σε 64 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η Νέλλη Γκίνη ερμηνεύει ζωντανά το Μια Γελοιογραφία.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/12/2012

Από τις γνωστές θεατρικού τύπου κωμωδίες των αρχών της δεκαετίας του 1970, με τη μόνη διαφορά πως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν σε εξαιρετική φόρμα, παρά το ότι είχε περάσει ήδη σε «επικίνδυνη» ηλικία. Μάλιστα, δανείζεται το στυλ, αλλά ακόμα και το όνομα ως παρωδία του πετυχημένου του σίριαλ «Εκείνες κι Εγώ» που παίζονταν τότε. Ο συγκεκριμένος είναι κι ο λόγος που κάποιες ατάκες ακούγονται ιδιαίτερα αστείες, ενώ το κλου του φιλμ είναι οι αλλαγές κοστουμιών. Κατά τα άλλα, είναι μια χλιαρή σάτιρα επί των μεσηλίκων που το παίζουν ακόμα νιάτα, αλλά μιλάμε για τόσο ανέμελη ταινία που η όποια σάτιρα λειτουργεί απλώς σαν πρόσχημα. Αφήστε που και σε καιρούς χούντας, αυτό έβγαινε ως σάτιρα επί της φιλελεύθερης εξέλιξης. Καλός κι ο Γιώργος Μοσχίδης, ίσως η καλύτερη του εμφάνιση στο σινεμά.

Βαθμολογία: