Βαλς με τον Μπασίρ
- Vals Im Bashir
- Waltz with Bashir
- 2008
- Ισραήλ
- Εβραϊκά, Αραβικά, Γερμανικά, Αγγλικά
- Ιστορική, Κινούμενα Σχέδια, Ντοκιμαντέρ, Ντοκιουντράμα, Πολεμικό Δράμα, Πολιτική, Σινεφίλ
- 01 Ιανουαρίου 2009
Μια νύχτα σε ένα μπαρ, κάποιος λέει στον σκηνοθέτη Αρί για έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη στον οποίο τον κυνηγούν 26 άγρια σκυλιά. Κάθε βράδυ ο ίδιο αριθμός σκυλιών. Οι δύο άντρες καταλήγουν στον συμπέρασμα ότι πρέπει ο εφιάλτης να έχει σχέση με τις εμπειρίες από την πρώτη τους αποστολή με τον ισραηλινό στρατό κατά τον πόλεμο του Λιβάνου. Ο Αρί νιώθει έκπληξη που δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτε άλλο από εκείνη την περίοδο της ζωής του…
Σκηνοθεσία:
Ari Folman
Κύριοι Ρόλοι:
Ari Folman … ο ίδιος (φωνή)
Miki Leon … Boaz Rein-Buskila (φωνή)
Yehezkel Lazarov … Carmi Cna’an (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ari Folman
Παραγωγή: Ari Folman, Yael Nahlieli
Μουσική: Max Richter
Μοντάζ: Nili Feller
Σκηνικά: David Polonsky
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Vals Im Bashir
- Ελληνικός Τίτλος: Βαλς με τον Μπασίρ
- Διεθνής Τίτλος: Waltz with Bashir
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Ισραήλ).
- Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας και καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Καλύτερη ταινία και 6 ακόμα βραβεία στα εθνικά βραβεία του Ισραήλ.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
- Καλύτερη ξένη ταινία στα Cesar.
- Βραβείο μουσικής στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και σενάριο.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο
- Πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων στο Ισραήλ από το 1962.
- Χρειάστηκε 4 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
- Ο καρτουνίστας Joe Sacco, ο ζωγράφος Otto Dix και τα μυθιστορήματα Catch-22, The Adventures of Wesley Jackson και Slaughterhouse-Five αναφέρθηκαν από τους δημιουργούς ως επιρροές.
- Η ταινία απαγορεύτηκε σε κάποιες αραβικές χώρες, μεταξύ αυτών και στον Λίβανο.
- Πρώτο ντοκιμαντέρ που κερδίζει τη Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Το φιλμ έμεινε έξω από τα Όσκαρ ντοκιμαντέρ επειδή δεν είχε κάνει προβολή αμφότερα σε Νέα Υόρκη και Λος Άντζελες.
- Με 11 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις, είχε γίνει η πέμπτη εμπορικότερη ταινία με χαρακτηρισμό R.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 25/11/2008
Επιβεβαιώνοντας αποθεωτικά σχόλια που το συνόδευαν από το Φεστιβάλ των Κανών, το μελαγχολικό αυτό «animation ντοκιμαντέρ», ανασύρει τις μνήμες ενός μαύρου παρελθόντος και αναλύει τις συνέπειες του πολέμου σε ένα εξίσου καταδικασμένο μέλλον.
Ο συμμέτοχος στον πόλεμο του Λιβάνου Ari Folman, πλάθει ένα αρκετά γήινο κινούμενο σχέδιο που μοιάζει με μια βαθιά ψυχολογική ανάλυση στον καλύτερο φίλο, τον αδερφό, τον ψυχολόγο ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό. Ένα αντιπολεμικό ντοκιμαντέρ το οποίο πατάει σε συνεντεύξεις, υπαρκτά πρόσωπα και αρχειακό υλικό, καθώς και στις ψυχοσωματικές εμπειρίες του ίδιου του σκηνοθέτη. Ο οποίος τελικά επιλέγει να τα οπτικοποιήσει συνολικά σε μορφή κινουμένου σχεδίου, δίνοντας τους μια ιδιαίτερη εναλλακτική αισθητική και μια έντονη δυναμική.
Ο Ari Folman βάζει ένα ακόμα λίθο στο οικοδόμημα που λέγεται κινούμενο σχέδιο παρεμβάλλοντας σε αυτό ένα κοινωνικό, ιστορικό και βαθιά ανθρώπινο σινεμά.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/12/2008
Το κινούμενο σχέδιο μεγάλου μήκους έχει κάνει πολλές φορές την προσπάθεια να πάει μακρύτερα την κινηματογραφική τέχνη. Με το συγκεκριμένο όμως φιλμ είναι από τις σπάνιες φορές που το έχει καταφέρει. Ένα μοντέρνο έργο τέχνης, που αδικείται από την κατηγοριοποίηση είτε ως κινούμενο σχέδιο, είτε ως ντοκιμαντέρ, αφού γράφει αυτόνομη, δική του ιστορία. Ο Ari Folman, χωρίς να έχει προϋπηρεσία σε αυτό που καταπιάνεται, καταγγέλλει τον πόλεμο που κατατρώει την υπόληψη και την ψυχή του λαού του, και την έλλειψη της μνήμης, που δεν φαίνεται να έχει διδάξει κανέναν γύρω του.
Η αφήγηση είναι ένα σινεφιλικό πανηγύρι. Χωρίς να νιώθεις καμία στιγμή το σινεμά τεκμηρίωσης, χάνεσαι σε αφαιρετικές ιστορίες που αλληλοσυνδέονται, αλληλοσυντηρούνται, αλληλεπιδρούν. Το σχέδιο είναι βγαλμένο από ένα όνειρο, σαν αυτό που δίνει ώθηση για αφήγηση στην έναρξη της ταινίας. Ιμπρεσιονιστικές εικόνες σε σουρεαλιστικά χρώματα, και όλα αυτά στον καμβά της ψυχικής ουσίας. Αυτό το βαλς εννοιών και εικόνων δεν είναι αριστούργημα, επειδή δεν εκτέθηκε για να κριθεί, αλλά για να κρίνει…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
