Ορατότης Μηδέν
- Ορατότης Μηδέν
- Visibility Zero
- 1970
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Πολιτικό Θρίλερ
- 05 Ιανουαρίου 1970
Ένας ναυτικός, ο Άγγελος Κρεούζης, είναι ο μόνος επιζών ενός ναυαγίου. Στην εξέταση που ακολουθεί αποκαλύπτεται ότι βασική αιτία του δυστυχήματος ήταν η κακή συντήρηση του πλοίου. Μετά τη δίκη, όπου αποκαλύπτεται η αλήθεια, ο πλοιοκτήτης αυτοκτονεί με αποτέλεσμα οι συγγενείς του εφοπλιστή να κατηγορήσουν τον Άγγελο για την τραγική αυτή κατάληξη.
Σκηνοθεσία:
Νίκος Φώσκολος
Κύριοι Ρόλοι:
Νίκος Κούρκουλος … Άγγελος Κρεούζης
Μαίρη Χρονοπούλου … Χριστίνα Ρίχτερ
Μάνος Κατράκης … Χορστ Ρίχτερ
Νίκος Γαλανός … Κωστής Κρεούζης
Άγγελος Αντωνόπουλος … καπετάν Νικολάου
Σπύρος Καλογήρου …. Ηρόδοτος Ρίχτερ
Ζώρας Τσάπελης … μέλος ανακριτικής επιτροπής
Γιάννης Αργύρης … πρόεδρος ανακριτικής επιτροπής
Βαγγέλης Καζάν … Γεράσιμος
Άννα Βαγενά … Νίκη
Τζένη Ζαχαροπούλου … Μαίρη
Δημήτρης Κουκής … Ρωσίδης
Νάσος Κεδράκας … ναυτιλιακός πράκτορας
Ρένα Πασχαλίδου … σπιτονοικοκυρά
Νίκος Λυκομήτρος … άντρας στην παραλία
Ανθή Γούναρη … καλεσμένη δεξίωσης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Νίκος Φώσκολος
Παραγωγή: Φιλοποίμην Φίνος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Φωτογραφία: Νίκος Δημόπουλος
Μοντάζ: Πέτρος Λύκας
Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ορατότης Μηδέν
- Διεθνής Τίτλος: Visibility Zero
Παραλειπόμενα
- Εδώ ακούγεται η φράση “Όχι άλλο κάρβουνο”, που έμελλε να μείνει ως μια από τις κλασικότερες του ελληνικού σινεμά.
- Επιστροφή του Νίκου Κούρκουλου στην Ελλάδα και τη Φίνος Φιλμ, μετά από δύο χρόνια στις ΗΠΑ, όπου εμφανίζονταν στο πλάι της Μελίνας Μερκούρη στο θεατρικό Ίλια Ντάρλινγκ.
- Ο Νίκος Κούρκουλος αρνήθηκε να αντικατασταθεί από κασκαντέρ για τις επικίνδυνες σκηνές.
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για την Άννα Βαγενά.
- Δεύτερο σε εισπράξεις μέσα στη σαιζόν του, ανάμεσα σε 99 ελληνικές παραγωγές. Συνολικά έκοψε 640.720 εισιτήρια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το περίφημο Βρέχει Φωτιά στη Στράτα μου (μουσική: Μίμης Πλέσσας, στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος) με τον Στράτο Διονυσίου γράφτηκε για αυτή την ταινία. Άμεσα απογείωσε το όνομα του καλλιτέχνη, ακόμα κι αν δεν εμφανίζεται ο ίδιος καθόλου επί της οθόνης (το τραγούδι ακούγεται από πικάπ). Όπως είχε πει ο Λάκης Παπαδόπουλος, ήταν μια παραγγελία του Φώσκολου, που ήθελε ένα τραγούδι με τον στίχο “κύμα πικρό στην πλώρη μου”.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/4/2017
Η κλασική φράση «όχι άλλο κάρβουνο» δεν σηματοδοτεί μονάχα την κλασικότητα που έχει για την Ελλάδα η εν λόγω ταινία, αλλά και μια ολόκληρη σχολή κινηματογράφου κοινωνικού περιεχομένου, που άκμασε την περίοδο της δικτατορίας. Μια εποχή που μπορούσες να κατονομάσεις ενόχους, αρκεί αυτοί να μην είχαν σχέση με προβλήματα που αφορούν το κοινοβούλιο. Οι λάτρεις (κυρίως οι θηλυκοί…) του Νίκου Κούρκουλου δεν είναι περίεργο που έχουν ανυψώσει σε υπέρτατο βαθμό το φιλμ του Νίκου Φώσκολου, μια κι εδώ εκπέμπει ίσως εντονότερα από ποτέ τον ανδρισμό του. Αλλά ενώ όλα κυλούν σοβαρά και σε καθαρά πλαίσια αρχαίας τραγωδίας, η ταινία μπορεί να ιδωθεί κι ως μια παρωδία της σχολής Φώσκολου. Είναι τέτοια η επιτήδευση στο σενάριο, που δυστυχώς κάτι τέτοιο είναι επιτρεπτό, ακόμα κι αν μιλάμε για κορυφαία ερμηνευτικά στιγμή του Κούρκουλου.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Ταινια μνημιο για τον Ελληνικο Κινηματογραφο. Ταινια με πολλα μυνηματα που ειναι επικαιρα ακομα και σημερα. Ο Κουρκουλος ισως στον καλυτερο ρολο της καριερας του που δεν αφηνει κανενα ασυγκινητο. Η μια σκηνη πιο δυνατη απο την αλλη που δεν ξερεις ποιαν να διαλεξεις. Κι ολα αυτα οφειλονται στην Αριστουργηματικη σκηνοθεσια του τεραστιου Νικου Φωσκολου. Υπαρχει βεβαια και η θρυλικη σκηνη με ενα απο τα καλυτερα Ζειμπεκικα ολων των εποχων