Η Βιριδιάνα είναι μια δόκιμη καλόγρια που λίγο πριν δώσει τον όρκο της, πηγαίνει έπειτα από εντολή της ηγουμένης να επισκεφτεί τον θείο της, ο οποίος είχε αναλάβει και τη μόρφωσή της. Ο θείος της, ο Δον Ζέμε, ζει μόνος του σε μια έπαυλη καθώς έχασε τη γυναίκα του την ημέρα του γάμου τους. Με τη βοήθεια της υπηρέτριάς του, κάνει πρόταση γάμου στη Βιριδιάνα, αλλά εκείνη αρνείται. Επιστρέφοντας στο μοναστήρι, όμως, μαθαίνει ότι ο θείος της αυτοκτόνησε και της αφήνει το κτήμα.
Σκηνοθεσία:
Luis Bunuel
Κύριοι Ρόλοι:
Silvia Pinal … Viridiana
Francisco Rabal … Jorge
Fernando Rey … Δον Jaime
Jose Calvo … Δον Amalio
Margarita Lozano … Ramona
Jose Manuel Martin … ο κουτσός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Julio Alejandro, Luis Bunuel
Παραγωγή: Gustavo Alatriste
Μουσική: Gustavo Pittaluga
Φωτογραφία: Jose F. Aguayo
Μοντάζ: Pedro del Rey
Σκηνικά: Francisco Canet
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Viridiana
- Ελληνικός Τίτλος: Βιριδιάνα
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Halma του Benito Perez Galdos.
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία, παρότι με χρήματα από το Μεξικό, ήταν η επιστροφή του δημιουργού στην Ισπανία μετά από την αυτοεξορία του στον εμφύλιο, αλλά συνοδεύτηκε από την απαγόρευση της προβολής στην χώρα του (που κράτησε μέχρι και τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο) και την αυστηρή αποκήρυξη από το Βατικανό. Οι αντιδράσεις, παρά ταύτα, ξεκίνησαν μετά τη βράβευση στις Κάνες, στις οποίες την ταινία έστειλαν οι ίδιες οι ισπανικές αρχές.
- Το αρχικό φινάλε είχε αλλάξει μετά από απαίτηση της επιτροπής λογοκρισίας της Ισπανίας. Εκεί η Βιριδιάνα χτυπούσε την πόρτα του ξαδέλφου της, έμπαινε μέσα, και η πόρτα έκλεινε πίσω της.
- Για την κλασική σκηνή του Μυστικού Δείπνου, οι ηθοποιοί που έπαιζαν τους επαίτες δεν αρκούσαν, και επιστρατεύτηκαν τρία μέλη του συνεργείου.
- Σε ψηφοφορία του 2016 ανάμεσα σε 350 ισπανούς εμπειρογνώμονες του χώρου, η ταινία ψηφίστηκε ως η σπουδαιότερη ισπανική όλων των εποχών με 227 ψήφους. Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και ψηφοφορία του 1996.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 15/4/2020
Κι αν με ένα κλείσιμο των ματιών τα χρυσά κουτάλια και τα σκάφη του βασιλιά ανήκαν στον άστεγο, κι ο βασιλιάς κοιμόταν ξαφνικά σε ένα παγκάκι στην Κάνιγγος; Ο Μπουνιουέλ, ενδεχομένως, να μην επισκέφτηκε ποτέ την πλατεία Κάνιγγος στις 7 το πρωί, έζησε όμως την εποχή του Φράνκο και με τη «Βιριδιάνα» του επιρρίπτει ευθύνες σε ένα σύστημα που τρέφεται αιώνια από καταπιεστές και καταπιεσμένους, από βασιλιάδες που χορηγούν παντεσπάνια για αντίδοτα κι από «κατώτερους» με μοναδική σωτηρία το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Σε μια ταινία -βαθιά- πολιτική, ο Μπουνιουέλ αφηγείται την ιστορία μιας μοναχής σε μια επίσκεψη στον θείο της, που -μετά το θάνατο του- μετατρέπεται σε παντοτινή αρμένικη βίζιτα. Η νεαρή και πανέμορφη μοναχή εγκαθίσταται στο πολυτελές σπίτι και αποφασίζει να περιθάλψει εντός του άστεγους της ευρύτερης περιοχής. Κι αν η αφήγηση σας μοιάζει με παιδικό παραμύθι ή με μεξικάνικο σίριαλ με κακούς γαιοκτήμονες και όμορφες πλην αγαθές γυναίκες, στο σύμπαν του Μπουνιουέλ ποτέ δεν έζησε κανείς καλά κι εμείς, πάντα, ζούμε χειρότερα, ενώ αποδομεί -για άλλη μία φορά- μοναδικά και σχεδόν χαιρέκακα το μουχλιασμένο μελόδραμα.
Κι αν η θεματολογία του Μπουνιουέλ μοιάζει να κινείται εμμονικά γύρω από τον απόλυτο διασυρμό της αστικής τάξης, την καταδίκη της υποκρισίας της καθολικής εκκλησίας και την ανάδειξη της ίδιας της πίστης σε όπιο για τους αφελείς, διαθέτει ένα μαγικό ραβδί που μετατρέπει τις ταινίες του σε εμπειρία θέασης μοναδική, που δεν λέει να ξεθωριάσει ούτε με το πέρασμα μιας εξηκονταετίας.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
