Ένα ζευγάρι πλούσιο κι εκλεπτυσμένο, η Κάθριν κι ο Αλεξάντερ, ταξιδεύουν στη Νάπολη για να διεκδικήσουν τη βίλα ενός νεκρού θείου. Εκεί, αυτή θυμάται έναν ποιητή που την αγαπούσε τον καιρό του πολέμου. Παρότι αυτή δεν τον αγάπησε ποτέ, της θυμίζει το ρομάντζο που λείπει από τη σημερινή της ζωή. Περιδιαβαίνει τα μουσεία της πόλης και της Πομπηίας, εκστασιασμένη από την εμμονή των ντόπιων με τον θάνατο, και προσέχει ότι πολλές Ναπολιτάνες είναι έγκυες. Αυτός φλερτάρει με πολλές κυρίες, αλλά δεν απιστεί. Ο σαρκασμός του προς αυτήν και η επικριτικότητα της προς αυτόν οδηγούν σε συζητήσεις περί διαζυγίου.
Σκηνοθεσία:
Roberto Rossellini
Κύριοι Ρόλοι:
Ingrid Bergman … Katherine Joyce
George Sanders … Alex Joyce
Maria Mauban … Marie
Anna Proclemer … η πόρνη
Paul Muller … Paul Dupont
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Vitaliano Brancati, Roberto Rossellini
Παραγωγή: Roberto Rossellini, Adolfo Fossataro, Alfredo Guarini
Φωτογραφία: Enzo Serafin
Μοντάζ: Jolanda Benvenuti
Σκηνικά: Piero Filippone
Κοστούμια: Fernanda Gattinoni
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Viaggio in Italia
- Ελληνικός Τίτλος: Ταξίδι στην Ιταλία
- Διεθνής Τίτλος: Journey to Italy
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Strangers
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Voyage to Italy
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Duo της Colette.
Παραλειπόμενα
- Θεωρείται το αριστούργημα του Rossellini, και υπόδειγμα κινηματογραφικού μοντερνισμού, λόγω της ελεύθερης αφήγησης που ακολουθεί. Κι όμως, στην εποχή του αποτέλεσε αποτυχία, τόσο εισπρακτικά όσο και κριτικά. Όταν το ποιητικό σινεμά και η Νουβέλ Βαγκ ήρθαν στο προσκήνιο, τότε συνάντησε την καταξίωση, επιρρεάζοντας άμεσα το μεταγενέστερο σινεμά.
- Παρότι ιταλική ταινία, οι διάλογοι των πρωταγωνιστών είναι στα αγγλικά. Στην πρώτη του όμως προβολή στην Ιταλία, ήταν ντουμπλαρισμένοι και μάλιστα με κακό τεχνικά τρόπο.
- Ενώ αρχικά ήταν να γίνει μια πιστή διασκευή στο έργο της Colette του 1934, ο Rossellini δεν μπόρεσε να πάρει τα δικαιώματα, και αναγκάστηκε να γράψει σενάριο με αρκετές διαφορές από την πηγή του.
- Οι ηθοποιοί δεν ήξεραν τους διαλόγους τους ακόμα και λίγο πριν ξεκινήσει η κάθε σκηνή να γυρίζεται. Δεν υπήρχε χρόνος ούτε για προετοιμασία, ούτε για πρόβα: μια τεχνική του Rossellini που έγινε αντικείμενο μελέτης.
- Στην πρώτη του προβολή στην Ιταλία διαρκούσε 105 λεπτά. Το 1955 εμφανίστηκαν δύο εκδοχές: μία των 88 λεπτών για τη Γαλλία, και μία των 80 για τις ΗΠΑ. Αυτή που υπερίσχυσε ήταν μια εκδοχή 97 λεπτών στα ιταλικά, που δεν είναι γνωστή η πηγή προέλευσης της.
Γκαλερι φωτογραφιων
