Νεαρός, όμορφος και πλούσιος, ο Ντέιβιντ Έιμς μπορεί να έχει οτιδήποτε θελήσει. Ωστόσο, η ζωή του μοιάζει ανολοκλήρωτη. Μια βραδιά, ο Ντέιβιντ συναντά τη γυναίκα των ονείρων του και πιστεύει ότι ανακάλυψε το μοναδικό πράγμα που του έλειπε. Μια μοιραία συνάντησή του όμως με τη ζηλιάρα ερωμένη του, ξαφνικά βγάζει εκτός ελέγχου τον κόσμο του Ντέιβιντ, εκτοξεύοντάς τον σε ένα πυρετώδες ράλι έρωτα, σεξ, υποψιών και ονείρων.

Σκηνοθεσία:

Cameron Crowe

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Cruise … David Aames

Penelope Cruz … Sofia Serrano

Cameron Diaz … Julianna ‘Julie’ Gianni

Kurt Russell … Δρ Curtis McCabe

Jason Lee … Brian Shelby

Noah Taylor … Edmund Ventura

Timothy Spall … Thomas Tipp

Tilda Swinton … Rebecca Dearborn

Michael Shannon … Aaron

Ken Leung … καλλιτεχνικός διευθυντής

Shalom Harlow … Colleen

Alicia Witt … Libby

Ivana Milicevic … Emma

Johnny Galecki … Peter Brown

Laura Fraser … το ‘μέλλον’

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Cameron Crowe

Παραγωγή: Cameron Crowe, Tom Cruise, Paula Wagner

Μουσική: Nancy Wilson

Φωτογραφία: John Toll

Μοντάζ: Joe Hutshing, Mark Livolsi

Σκηνικά: Catherine Hardwicke

Κοστούμια: Betsy Heimann

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Vanilla Sky
  • Ελληνικός Τίτλος: Vanilla Sky

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Vanilla Sky).
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου γυναικείου ρόλου (Cameron Diaz) και τραγουδιού (Vanilla Sky).

Παραλειπόμενα

  • Με την πρεμιέρα του ισπανικού Άνοιξε τα Μάτια σου στο φεστιβάλ του Sundance, Tom Cruise και Paula Wagner απέκτησαν τα δικαιώματα για ριμέικ. Ελπίζοντας να πείσουν τον Cameron Crowe να αναλάβει τη σκηνοθεσία, ο Cruise τον κάλεσε σπίτι του για να δουν το φιλμ.
  • Ο τίτλος παραπέμπει σε περιγραφή του ουρανού σε συγκεκριμένους πίνακες του ιμπρεσιονιστή Claude Monet. Από εκεί επηρεάστηκε και το γενικό ύφος του φιλμ, μαζί με την μπαλάντα By Way of Sorrow της Julie Miller, και μια φράση του Elvis Presley σε συνέντευξη (“Αισθάνομαι μόνος, ακόμα και σε ένα γεμάτο από κόσμο δωμάτιο”).
  • Για να γυριστεί η σκηνή στην έρημη Times Square της Νέας Υόρκης, συνδικάστηκε το γύρισμα να γίνει πολύ νωρίς το ξημέρωμα, και να μπλοκαριστεί η κίνηση γύρω από την πλατεία.
  • Ο Crowe ήταν από τους λίγους που άφησαν πλάνα των Δίδυμων Πύργων, κι ενώ είχε μεσολαβήσει η επίθεση της 9/11, ως φόρο τιμής.
  • Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, το φινάλε μπορεί να ερμηνευτεί με 5 διαφορετικούς τρόπους.
  • Οι μέτριες κριτικές δεν σταμάτησαν το φιλμ να ανακηρυχθεί ως εμπορική επιτυχία. Με κόστος 68 εκατομμύρια δολάρια, τα κέρδη έφτασαν στα 203,4.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ξέχωρα από την ταινία, το σάουντρακ πήρε υψηλές κριτικές, και βοήθησε και το φιλμ να αποκτήσει cult φήμη. Το άλμπουμ ανοίγει με R.E.M. (All the Right Friends) και Radiohead (Everything in Its Right Place), συνεχίζοντας, μεταξύ άλλων, με Paul McCartney (Vanilla Sky), Peter Gabriel (Solsbury Hill), Sigur Ros (Svefn-g-englar) και The Chemical Brothers (Where Do I Begin).

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 6/11/2006

Ίσως επειδή δεν είμαι Αμερικανός, δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί χρειάζονται να γίνονται ριμέικ ταινίες που έχουν πρόσφατα γυριστεί, και μάλιστα χωρίς καμία ανανέωση πέρα από τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν.

Σχεδόν πιστό ριμέικ του «Abre los Ojos» (1997), με κοινό στοιχείο την Πενέλοπε Κρουζ στον ίδιο ρόλο και κάποιες επιμέρους διαφορές, από σκηνή σε σκηνή, που όχι μόνο δεν προσθέτουν αλλά μάλλον αλλοιώνουν την αίσθηση του υπερβατικού σεναρίου, κρύβοντας το πίσω από έναν ποπ μεταμοντερνισμό, που προσωπικά τον αποδέχτηκα ως μότο τού ότι «τα χρήματα αγοράζουν τα πάντα». Αυτή την αίσθηση δεν μου την έφερε μόνο ο τρόπος που μια λιτή κι επιδέξια ισπανική ταινία μεταμορφώθηκε σε «φωλιά» σούπερ σταρ, αλλά και οι επιμέρους διαφορές που θέλουν τον πλούσιο κι ελκυστικό ήρωα να περνάει αλώβητος σαν χαρακτήρας από την εξουσιαστική του πραγματικότητα και τα προβλήματα που η ζωή του κρύβει.

Ιδανικός αυτόχειρας ο Τομ Κρουζ σε έναν ρόλο που εξαρχής θα ήταν συγκρίσιμος με τον προϋπάρχοντα, η Πενέλοπε Κρουζ δεν νιώθει άνεση με την αγγλική γλώσσα, ενώ μόνο η Κάμερον Ντίαζ βγάλει αληθινό φιλότιμο. Όσοι, πάλι, καταλάβουν γιατί ο Κάμερον Κρόου συγχέει το θέμα του με αναφορές στη νουβέλ-βαγκ και τη μουσική κουλτούρα των 1970, ίσως καταλάβουν και γιατί ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης όπως αυτός διάλεξε την ανάλωση από την πρωτοπορία.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

22 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *