19ος αιώνας. Ο φημισμένος κυνηγός τεράτων Γκάμπριελ Βαν Χέλισνγκ στέλνεται από το Βατικανό στην Τρανσυλβανία, ώστε να βοηθήσει την τελευταία απόγονο των Βαλέριους στο να κατανικήσει τον κόμη Δράκουλα. Η Άννα Βαλέριους θα του αποκαλύψει ότι ο κόμης έχει συνάψει μια ανίερη συμμαχία με το Τέρας του Φρανκενστάιν, και πως είναι αποφασισμένη να λύσει μια κατάρα αιώνων που έχει πέσει πάνω στην οικογένεια της. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν το δύσκολο έργο της καταστροφής του κοινού τους εχθρού, αλλά στην πορεία θα αποκαλυφθούν μυστικά που θα σκοτεινιάσουν ακόμα περισσότερο το αιματοβαμμένο τοπίο. 

Σκηνοθεσία:

Stephen Sommers

Κύριοι Ρόλοι:

Hugh Jackman … Gabriel Van Helsing

Kate Beckinsale … Anna Valerious

Richard Roxburgh … κόμης Vladislaus Dracula

David Wenham … Carl

Shuler Hensley … το Τέρας του Frankenstein

Kevin J. O’Connor … Igor

Will Kemp … Velkan Valerious

Elena Anaya … Aleera

Alun Armstrong … καρδινάλιος Jinette

Tom Fisher … ο νεκροθάφτης

Samuel West … Δρ Victor Frankenstein

Robbie Coltrane … Κος Hyde (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Stephen Sommers

Παραγωγή: Bob Ducsay, Stephen Sommers

Μουσική: Alan Silvestri

Φωτογραφία: Allen Daviau

Μοντάζ: Bob Ducsay, Kelly Matsumoto, Jim May

Σκηνικά: Allan Cameron

Κοστούμια: Gabriella Pescucci, Carlo Poggioli

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Van Helsing
  • Ελληνικός Τίτλος: Van Helsing
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Βαν Χέλσινγκ [τηλεόραση]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • ΜυθιστόρημαDracula του Bram Stoker.
  • Μυθιστόρημα (χαρακτήρες): Frankenstein; or, The Modern Prometheus της Mary Shelley.

Παραλειπόμενα

  • Η Universal Pictures δημιουργεί ένα crossover φιλμ στα πρότυπα αυτών που δημιουργούσε κατά τη δεκαετία του 1940, με πρωταγωνιστές τα ίδια πάντα τέρατα.
  • Το συγκεκριμένο πλατό στα Universal Studios που γυρίστηκε η μάχη με τις τρεις βαμπιρίνες, είναι το ίδιο που είχαν γίνει τα: Φρανκενστάιν (1931), Δράκουλας (1931) και Ο Λυκάνθρωπος (1941). Λόγω της ιστορικής του σημασίας, έχει ειδικό όνομα: η αυλή των θαυμάτων.
  • Το Abraham Van Helsing άλλαξε σε Gabriel Van Helsing, μια και ο σκηνοθέτης δεν μπορούσε να σκεφτεί το συγκεκριμένο όνομα ως πρωταγωνιστικό. Ο Bram Stoker, ο δημιουργός του Δράκουλα αλλά και του χαρακτήρα, τον είχε ονομάσει από το δικό του όνομα (το Bram ήταν η σύντομη εκδοχή του).
  • Ο Stephen Sommers ήθελε εξαρχής την Kate Beckinsale για τον ρόλο της Άννα, αλλά φοβόταν να της το προτείνει μια και την ίδια ώρα ολοκλήρωνε τα γυρίσματα του παρόμοιας υφής Underworld. Τελικά, ο ατζέντης της ζήτησε να της σταλεί το σενάριο, και η Beckinsale υπέγραψε αμέσως.
  • Πάνω σε μια σκηνή δράσης, ο Hugh Jackman έσπασε κατά λάθος το χέρι ενός κομπάρσου.
  • Πριν κάνει πρεμιέρα η ταινία, κυκλοφόρησε ένα πρίκουελ κινουμένων σχεδίων (33ών λεπτών), με τίτλο Van Helsing: The London Assignment. Επίσης, η Dark Horse Comics έβγαλε το αυτόνομο κόμικ Van Helsing: From Beneath the Rue Morgue, με γεγονότα που λαμβάνουν χώρα εντός του χρονοδιαγράμματος της ταινίας.
  • Σκοπός των παραγωγών ήταν να δημιουργηθεί ένα νέο franchise με περιπέτειες του Βαν Χέλσινγκ. Μπορεί όμως εισπρακτικά απλά να μην ανταποκρίθηκε στις πολύ υψηλές προσδοκίες (με έσοδα 300,2 εκατομμύρια δολάρια, έναντι μπάτζετ των 170), ήταν οι κριτικές που έκαναν το στούντιο να διαγράψει κάθε μελλοντικό σίκουελ. Πάντα όμως βρίσκεται υπό σχεδιασμό ένα reboot.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 8/10/2006

Με το άκουσμα του τίτλου της επικείμενης παραγωγής, σκεφτήκαμε πως θα έχει ενδιαφέρον (έχοντας στον νου το «Μαίρη Ράιλι») η αλλαγή σκοπιάς σε έναν «ξεχειλωμένο» μύθο. Με την ανακοίνωση όμως του σκηνοθέτη (του «Η Μούμια»), έμεινα προσωπικά να ελπίζω στο να μην έχουμε τα χειρότερα. Με προϋπολογισμό 170 εκατομμύρια δολάρια, ο Στίβεν Σόμερς αποφασίζει να «αναστήσει» ψηφιακά όλα τα γνωστά τέρατα (Δράκουλας, Φρανκενστάιν, Λυκάνθρωπος, Τζέκιλ και Χάιντ, Βαμπίρες, μόνο ο Κινγκ Κονγκ ξεχάστηκε…) του κλασικού Χόλιγουντ και το μεταμοντέρνο συνοθύλευμα γοτθικού τρόμου και φαντασίας μοιάζει περισσότερο με παρωδία. Η ερμηνεία του Χιου Τζάκμαν μόνο ως τέτοια κρίνεται ανεχτή, αλλά και τα εφέ προκαλούν γέλιο αντί τρόμο. Παραδόξως, η μεγάλη διάρκεια λειτουργεί θετικά, αφού μπαίνοντας στο -παιδιακίστικο- ύφος της ταινίας, θέλουμε το κάτι παραπάνω από τον ιλουστρασιόν αυτό σαματά για να μην κλάψουμε την ώρα και τη στιγμή!..

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

26 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *