Μετά την άγρια δολοφονία της γυναίκας του κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά βίαιης ληστείας που άφησε και τον ίδιο παράλυτο από το κεφάλι και κάτω, ο Γκρέι Τρέις δέχεται την πρόταση ενός δισεκατομμυριούχου εφευρέτη για μια πειραματική θεραπεία που θα «αναβαθμίσει» το κορμί του. Η θεραπεία -ένα εμφύτευμα τεχνητής νοημοσύνης που λέγεται Στέλεχος- δίνει στον Γκρέι μοναδικές σωματικές ικανότητες και τη δυνατότητα να πάρει αιματηρή εκδίκηση τόσο για τη δολοφονία της γυναίκας του όσο και τη δική του παράλυση.

Σκηνοθεσία:

Leigh Whannell

Κύριοι Ρόλοι:

Logan Marshall-Green … Grey Trace

Betty Gabriel … ντετέκτιβ Cortez

Harrison Gilbertson … Eron Keen

Melanie Vallejo … Asha Trace

Benedict Hardie … Fisk Brantner

Linda Cropper … Pamela Trace

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Leigh Whannell

Παραγωγή: Jason Blum, Kylie Du Fresne, Brian Kavanaugh-Jones

Μουσική: Jed Palmer

Φωτογραφία: Stefan Duscio

Μοντάζ: Andy Canny

Σκηνικά: Felicity Abbott

Κοστούμια: Maria Pattison

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Upgrade
  • Ελληνικός Τίτλος: Upgrade

Παραλειπόμενα

  • Αρχικά ήταν να τιτλοφορηθεί STEM.
  • Ο Whannell είχε έτοιμο το στόρι τουλάχιστον 6 χρόνια πριν μπει η ταινία σε στάδιο παραγωγής.
  • Η κίνηση του Logan Marshall-Green κατά την “αναβάθμιση” του βασίστηκε στον χαρακτήρα Zenyatta του βίντεο-γκέιμ Overwatch.
  • Γυρίστηκε με κάμερες Alexa, που έφεραν αναμορφικούς φακούς Panavision.
  • Εντοπίστηκαν πολλά κοινά με μια παραγωγή του ίδιου έτους, το Venom, αλλά ο σκηνοθέτης αρνήθηκε ότι γνώριζε το οτιδήποτε για αυτή μέχρι και που γύρισε την ταινία του.
  • Ο Leigh Whannell είχε απογοητεύσει τους φαν της ταινίας, λέγοντας πως ήταν ένα αυτόνομο φιλμ δίχως προοπτική για συνέχεια. Από την άλλη, ο παραγωγός Jason Blum δήλωσε πως σχεδίαζε σίκουελ, με τον σκηνοθέτη να απαντάει θετικά και μάλιστα με ενθουσιασμό. Η τελευταία όμως είδηση τοποθετούσε κάτι τέτοιο στη μικρή οθόνη, εν είδει σειράς για την Blumhouse Television.

Κριτικός:  Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 29/8/2018

Upgrade, ή αλλιώς “το φονικό τσιπάκι”… Κάπου στο κοντινό ή μακρινό μέλλον, ο Γκρέι (Logan Marshall-Green) είναι ένας τεχνοφοβικός που ζει σε ένα εξελιγμένο σπίτι της εποχής, αλλά με ένα vintage αυτοκίνητο, καθώς δεν εγκρίνει τα πλέον εξελιγμένα, όπως αυτό που οδηγεί η γυναίκα του. Όταν η τελευταία δολοφονείται βίαια μπροστά του, κι ενώ ο ίδιος μένει παράλυτος, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει μια δοκιμαστική νανοτεχνολογία που “αναβαθμίζει” σε ακραίο βαθμό το ανάπηρο σώμα του, προκειμένου να πάρει εκδίκηση.

Τον Leigh Whannell τον γνωρίσαμε ως σεναριογράφο και πρωταγωνιστή στο πασίγνωστο Saw. Στη νέα σκηνοθετική του προσπάθεια δοκιμάζει να καταπιαστεί με ένα δυνατό sci-fi θέμα, αυτό της ένωσης ανθρώπου-μηχανής, ή πιο συγκεκριμένα, τη χρήση της μηχανής κυριολεκτικά ως προέκτασης του ανθρώπινου σώματος. Είναι ομολογουμένως, ένα θέμα με ζουμί, που σίγουρα έχουμε συναντήσει ουκ ολίγες φορές στο σινεμά, όμως η σεναριακή βάση του Whannell, σε συνδυασμό με την, καλοστημένη οπτικά, αρχιτεκτονική της ταινίας, προσφερόταν για μια ουσιώδη προσθήκη. Αντί αυτού, όμως, η έμφαση δίνεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη δράση (την υπόθεση της εκδίκησης), με ελάχιστες εις βάθος αναφορές στους καθαρά σχηματικούς χαρακτήρες. Ακόμα χειρότερα, έχουμε τον δημιουργό του τσιπακίου, που κουβαλάει το μεγαλύτερο μέρος της εν δυνάμει ουσίας της ιδέας αυτής, ως μια αντικοινωνική ιδιοφυΐα (αλά L από το Death Note) στο περιθώριο, και έναν απολύτως generic πρωταγωνιστή με σχεδόν μηδενικό ενδιαφέρον στο προσκήνιο.

Εν τέλει, απομένει ένα b-movie, το οποίο, ακόμα κι έτσι, θα μπορούσε να αποτελεί πολύ δυναμικότερο fun, εάν διατηρούσε το στοιχείο του αυτοσαρκασμού. Χιούμορ υπάρχει στο έργο, αλλά σε υπερβολικά μικρές δόσεις, και σίγουρα όχι αρκετό για να σπάει τον πάγο της σοβαροφάνειας. Το κακό επίσης είναι πως η ακραία βία του Whannell, που μας σύστησε στο Saw, χρησιμοποιείται κι εδώ με την ίδια ακριβώς φόρμα, αλλά χωρίς να δένει στο παραμικρό θεματικά με τον δυστοπικό φουτουρισμό, πέρα από επιφανειακό, γραφικό εφέ. Επιπλέον, το τέλος της ταινίας βρίσκεται κι αυτό πολύ κοντά σε εκείνο του Saw, μόνο που εδώ μοιάζει να κάνει μια απεγνωσμένη (και αχρείαστη) προσπάθεια να επαυξήσει το έργο νοηματικά.

Πάντως, φωτογραφικά και σκηνοθετικά πρόκειται σαφώς για προσεγμένη δουλειά, με αποτέλεσμα να παραμένει μια απολαυστική θέαση, παρότι δεν διακρίνουμε κάποιο “Upgrade” ως προς την πορεία του Whannell.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

9 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *