Η Πεθερά Χτυπάει την Πόρτα
- Un Tour Chez Ma Fille
- Knock, Knock, It’s Mom!
- 2021
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Δραμεντί, Κωμωδία
- 12 Αυγούστου 2021
Όσο το διαμέρισμά της ανακαινίζεται, η Ζακλίν είναι ενθουσιασμένη που θα μετακομίσει για «λίγες μέρες» στο σπίτι της κόρης της, Καρόλ, και του γαμπρού της. H Ζακλίν αμέσως νιώθει σαν στο σπίτι της, και οι «λίγες μέρες» γίνονται «λίγοι μήνες». Αναδιοργανώνει την κουζίνα, μονοπωλεί το τηλεκοντρόλ και έχει άποψη για όλα. Τελικά, η Ζακλίν ήρθε για να μείνει!
Σκηνοθεσία:
Eric Lavaine
Κύριοι Ρόλοι:
Josiane Balasko … Jacqueline Mazerin
Mathilde Seigner … Carole Mazerin-Bordier
Jerome Commandeur … Alain Bordier
Philippe Lefebvre … Nicolas Mazerin
Didier Flamand … Jean Laborde
Jean-Francois Cayrey … Lech
Line Renaud … Mamoune
Alexandra Lamy … Stephanie Mazerin (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Eric Lavaine, Hector Cabello Reyes, Bruno Lavaine
Παραγωγή: Vincent Roget, Jerome Seydoux
Μουσική: Lucas Lavaine, Gregory Louis
Φωτογραφία: Antoine Roch
Μοντάζ: Julia Danel, Vincent Zuffranieri
Σκηνικά: Melissa Ponturo
Κοστούμια: Pauline Berland
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Un Tour Chez Ma Fille
- Ελληνικός Τίτλος: Η Πεθερά Χτυπάει την Πόρτα
- Διεθνής Τίτλος: Knock, Knock, It’s Mom!
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Μαμά, Γύρισα! (2016)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Μαμά, Γύρισα! των Eric Lavaine, Hector Cabello Reyes.
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ του Μαμά, Γύρισα! (2016), χωρίς όμως την Alexandra Lamy.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 31/7/2021
Αν οι ίδιοι οι Γάλλοι επενδύουν στην απανταχού αντιπάθεια εκ μέρους μιας πληθώρας ευρωπαϊκών χωρών, εδώ, θα ανακαλύψετε ένα γαλλικό πλην απόλυτα οικείο πρόσωπο μιας κουλτούρας που ίσως ανέκαθεν να θεωρούσατε ξένη. Η ανακαίνιση του σπιτιού της γηραιάς μητέρας καθυστερεί, κι εκείνη βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της κόρης και στην απόλυτη αναστάτωση της ζωής της, θυμίζοντας και τις ελληνικές πλην πάντα διαταραγμένες σχέσεις ανάμεσα στην αγάπη και την αποδοχή (της μάνας).
Με τη Γαλλία να αποτελεί πηγή ελαφρών θερινών κωμωδιών τα τελευταία χρόνια, ο σκηνοθέτης μοιάζει να έχει πέσει κι αυτός στον μαγικό ζωμό της εμπορική επιτυχίας και της καλλιτεχνικής αποτυχίας. Διαθέτει ένα σενάριο που καταφέρνει να προκαλέσει ισχνά γέλια και μια κάποια αίσθηση οικείας διασκέδασης, χωρίς βέβαια να ξεφεύγει επ’ ουδενί από τα πάσης φύσεως κλισέ που συνοδεύουν τις οικογενειακές κομεντί. Η σκηνοθεσία του παραμένει στα απόλυτα ρηχά νερά μιας διεκπεραιωτικής δουλειάς βέβαιης για τα έσοδα που θα της χαρίσει ο κωμικός χαρακτήρας του σεναρίου. Αρκούμενοι λοιπόν οι δημιουργοί στην παράδοση που θέλει τις γαλλικές κομεντί να αποτελούν την ιδανική συντροφιά μπύρας στο θερινό σινεμά, δεν καταβάλλουν ουδεμία προσπάθεια να χαράξουν νέους κινηματογραφικούς δρόμους.
Συμπερασματικά, πρόκειται για μια ταινία που μπορεί να προσφέρει στιγμές διασκέδασης, αλλά αφήνει διάχυτο το αίσθημα του αναπόφευκτου «κάπου σ’ έχω δει, κάπου σε ξέρω»…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
