Δύο Εβδομάδες Προθεσμία (2002)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Λούσι, μια ακτιβίστρια δικηγόρος, παρότι ενάντια στις πεποιθήσεις της, δέχεται να δουλέψει για λογαριασμό του Τζορτζ, ενός εγωκεντρικού και ανεύθυνου πλεϊμπόι. Ο Τζορτζ όμως την ενοχλεί για να του ρυθμίσει και τα πιο ασήμαντα ζητήματα της προσωπικής του ζωής, γι’ αυτό η Λούσι τού δίνει δύο εβδομάδες προθεσμία να βρει αντικαταστάτρια.

Σκηνοθεσία:

Marc Lawrence

Κύριοι Ρόλοι:

Sandra Bullock … Lucy Kelson

Hugh Grant … George Wade

Alicia Witt … June Carver

Francie Swift … Lauren Wade

Dana Ivey … Ruth Kelson

Robert Klein … Larry Kelson

Jason Antoon … Norman

Heather Burns … Meryl Brooks

David Haig … Howard Wade

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Marc Lawrence

Παραγωγή: Sandra Bullock

Μουσική: John Powell

Φωτογραφία: Laszlo Kovacs

Μοντάζ: Susan E. Morse

Σκηνικά: Peter S. Larkin

Κοστούμια: Gary Jones

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Two Weeks Notice
Ελληνικός Τίτλος: Δύο Εβδομάδες Προθεσμία

Παραλειπόμενα

Πρώτη σκηνοθεσία για τον σεναριογράφο Marc Lawrence.
Η παραγωγή ήταν να γυριστεί στο Τορόντο, λόγω του χαμηλότερου εκεί κόστους. Η Sandra Bullock όμως επέμεινε να γίνει στη Νέα Υόρκη, όπου και τοποθετείται. Το φιλμ εντέλει έδωσε μια ανάσα στη μικροοικονομία της μεγαλούπολης, μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11/9. Ως εκ τούτου, ο δήμαρχος ονόμασε την 11η Δεκεμβρίου με το όνομα της ταινίας, τιμώντας τη συμβολή της στην πόλη.
Ο Donald Trump κάνει ένα χαρακτηριστικό πέρασμα, αλλά δάνεισε κι ένα από τα σπίτια του που εδώ “ερμηνεύει” αυτό του αδελφού του Τζορτζ.
Ο Mark Feuerstein κόπηκε τελείως στο τελικό μοντάζ, αν και το κεφάλι του φαίνεται στη σκηνή του γάμου.
Παρότι δεν άρεσε ιδιαίτερα στην κριτική, η ταινία έβγαλε 200 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 60.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/1/2009

Στο πρώτο μισάωρο δημιουργείται η εντύπωση πως θα παρακολουθήσουμε μια κομεντί στα πρότυπα του «Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», αφού οι χιουμοριστικές ατάκες διαδέχονται η μία την άλλη, με επιπρόσθετο-παρόμοιο ενδιαφέρον τη διασταύρωση εγγλέζικου (μέσω Χιου Γκραντ) κι αμερικανικού (Σάντρα Μπούλοκ) χιούμορ. Όμως, από εκεί και πέρα… έλεος! Ό,τι κλισέ υπάρχει το ξαναβλέπουμε, το χιούμορ παραπαίει (στα όρια της σαπουνόπερας) και μέχρι το τέλος, εντέλει, τίποτα δεν θα αλλάξει. Δείτε το πρώτο μισάωρο, εγκαταλείψτε τη θέαση, κι αν σας μείνουν απορίες… ναι, τα φτιάξανε! Όλα αυτά φυσικά δεν θα τα παθαίναμε, αν είχαμε μια κρυστάλλινη σφαίρα που θα μας φανέρωνε τις επόμενες ταινίες του πρωτάρη εδώ Μαρκ Λόρενς. Ο άνθρωπος που κατέστρεψε το καλό όνομα του Χιου Γκραντ, κι εδώ είναι η καλύτερη των συνεργασιών τους!

Βαθμολογία: