Ο Αλόνζο Χάρις, ένας σκληροτράχηλος βετεράνος ντετέκτιβ της δίωξης ναρκωτικών του Λος Άντζελες, αναλαμβάνει την εκπαίδευση του νεαρού ιδεαλιστή αστυνομικού Τζέικ Χόιτ για ένα ολόκληρο 24ωρο. Μόνο που ο Αλόνζο είναι της άποψης ότι «χρειάζεται να γίνεις λύκος για να πιάσεις έναν λύκο», κάτι που δεν βρίσκει διόλου σύμφωνο τον Τζέικ. Με τον χρόνο να τρέχει εις βάρος του, ο Αλόνζο πρέπει μέσα σε 24 ώρες να συγκεντρώσει ένα τεράστιο ποσό που χρωστά στη ρωσική μαφία. Για να πετύχει τη βρώμικη δουλειά, προσπαθεί εκβιαστικά να κάνει τον Τζέικ συνένοχό του.

Σκηνοθεσία:

Antoine Fuqua

Κύριοι Ρόλοι:

Denzel Washington … ντετέκτιβ Alonzo Harris

Ethan Hawke … αστυνομικός Jake Hoyt

Scott Glenn … Roger

Eva Mendes … Sara

Cliff Curtis … Smiley

Raymond Cruz … Sniper

Noel Gugliemi … Moreno

Dr. Dre … Paul

Peter Greene … Jeff

Nick Chinlund … Tim

Snoop Dogg … Blue

Macy Gray … η γυναίκα του Sandman

Charlotte Ayanna … Lisa Hoyt

Harris Yulin … ντετέκτιβ Doug Rosselli

Tom Berenger … Stan Gursky

Raymond J. Barry … αστυνόμος Lou Jacobs

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Ayer

Παραγωγή: Robert F. Newmyer, Jeffrey Silver

Μουσική: Mark Mancina

Φωτογραφία: Mauro Fiore

Μοντάζ: Conrad Buff IV

Σκηνικά: Naomi Shohan

Κοστούμια: Michele Michel

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Training Day
  • Ελληνικός Τίτλος: Ημέρα Εκπαίδευσης

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (Denzel Washington). Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Ethan Hawke).
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Denzel Washington) σε δράμα.

Παραλειπόμενα

  • Το σενάριο επηρεάστηκε από το σκάνδαλο Rampart των 1990, όπου αφορούσε διαφθορά στο αστυνομικό σώμα του Λος Άντζελες. Ένας από τους εμπλεκόμενους ήταν ο αστυνόμος Rafael Perez, του οποίου την εμφάνιση ήθελε να θυμίζει ο Denzel Washington. Γι’ αυτό και άφησε μούσια πριν τα γυρίσματα.
  • Γυρίσματα έγιναν στις πλέον κακόφημες γειτονιές του Λ.Α., με κυριότερη την Imperial Courts, στην οποία και ήταν η πρώτη ταινία που πήρε “άδεια” από τις τοπικές συμμορίες για να γίνουν γυρίσματα. Αληθινά μέλη συμμοριών συμμετέχουν και σε δεύτερους ρόλους.
  • Ο Tobey Maguire προετοιμάζονταν για τον ρόλο του Τζέικ Χόιτ, όταν ο Ethan Hawke, η πρώτη επιλογή του Fuqua, έγινε διαθέσιμος και πήρε άμεσα τη δουλειά.
  • Ο Eminem είχε την ευκαιρία να γίνει αυτός Χόιτ, αλλά έμεινε πιστός στο 8 Mile. Απόρριψη υπήρξε κι από τον Christian Bale.
  • Πριν τον Fuqua, η ταινία ήταν στη σκηνοθετική διάθεση του Davis Guggenheim, με πρωταγωνιστές τους Samuel L. Jackson και Matt Damon.
  • Ο σκηνοθέτης ήθελε τον Mickey Rourke για τον Ρότζερ, αλλά το στούντιο είχε αντίθετη άποψη.
  • Ο διάσημος παίκτης του NBA, LeBron James, είχε πει ότι αυτή ήταν η αγαπημένη του ταινία.
  • Antoine Fuqua και Jerry Bruckheimer ένωσαν δυνάμεις το 2015 για την τηλεοπτική σειρά Training Day, που θα τοποθετούνταν 15 χρόνια μετά τα γεγονότα του φιλμ. Η σειρά ξεκίνησε το 2017, και είχε πρωταγωνιστές τους Bill Paxton και Justin Cornwell. Μετά όμως από τον πρώτο κύκλο (13 επεισόδια) δεν ακολούθησε ποτέ άλλος, ως επακόλουθο του θανάτου του Paxton.
  • Το 2019, η Warner Bros ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός πρίκουελ.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ανάμεσα σε ένα γεμάτο χιπ-χοπ ακούσματα σάουντρακ, ξεχώρισαν το #1 (Nelly) και το Put It on Me (Dr. Dre, DJ Quik & Mimi).

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 5/1/2004

Είκοσι οχτώ χρόνια μετά το Σέρπικο, και η αστυνομική διαφθορά έρχεται πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά από την πλευρά του διεφθαρμένου. Το θέμα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, και η ατμόσφαιρα της καθόδου στην κόλαση τού ταιριάζει απόλυτα. Ο Ντένζελ Ουάσιγκτον με τη «σατανική» του ερμηνεία πείθει ως διαφθορέας του -εξίσου ικανού ερμηνευτικά- «αγγέλου» Ίθαν Χοκ, και η ταινία ως το ήμισυ εκμεταλλεύεται τη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Αντουάν Φουκουά. Από εκεί και πέρα, όμως, η ίδια σκηνοθετική δεινότητα γυρίζει μπούμερανγκ, όταν οι εικόνες και η δράση υπερβαίνουν τους χαρακτήρες, και η παραγωγή αναπαράγει ένα ακόμα ωμό αστυνομικό θρίλερ, με το ένα μάτι στο σινεμά του μέλλοντος (ή τις τηλεοπτικές φόρμες) και το άλλο στο 1970’s παρελθόν.

Μια ταινία που αξίζει να συμπεριλαμβάνεται στις θεάσεις μας, που όμως θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, κι αυτό αφήνει μια κάποια «πίκρα». Φοβάμαι και πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη βράβευση του Ουάσινγκτον στα Όσκαρ, αφού και ο ίδιος θα προτιμούσε το αγαλματάκι πρώτου ρόλου να το κέρδιζε για άλλη του εμφάνιση. «Περίεργα» Όσκαρ αυτά του 2002..

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

18 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *