Το Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών (2016)

👍 Εγχρ. 01 ωρ. 58 λεπ.

8 votes 3

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Σέοκ Γου είναι ένας χρηματιστής στη Σεούλ. Χωρισμένος με τη σύζυγο του, ζει με την κόρη του, Σου Αν. Αλλά ο Σέοκ Γου δεν περνάει πολύ καιρό με την κόρη του, ούτε της δείχνει την απαραίτητη στοργή. Μία μέρα πριν τα γενέθλια του κοριτσιού, η Σου Αν επιμένει να δει τη μητέρα της στη γιορτή. Ο Σέοκ Γου δεν έχει άλλη επιλογή, από το να πάρει την κόρη του και να ταξιδέψουν στο Μπουσάν. Νωρίς το επόμενο πρωί, οι δυο τους επιβιβάζονται στο τρένο για το Μπουσάν, στον σταθμό της Σεούλ. Πριν καν το τρένο φύγει από τον σταθμό, ένα κορίτσι ζόμπι πηδάει πάνω στο όχημα. Το κορίτσι έχει προσβληθεί από έναν τρομακτικό ιό που είναι απίστευτα μεταδοτικός. Ο πατέρας, η κόρη και οι άλλοι επιβάτες δεν έχουν πλέον άλλη επιλογή, από το να δώσουν μάχη για τη ζωή τους.

Σκηνοθεσία:

Sang-ho Yeon

Κύριοι Ρόλοι:

Yoo Gong … Seok-woo

Su-an Kim … Soo-an

Yu-mi Jung … Seong-kyeong

Dong-seok Ma … Sang-hwa

Woo-sik Choi … Yong-guk

Sohee … Jin-hee

Eui-sung Kim … Yon-suk

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joo-Suk Park, Sang-ho Yeon

Παραγωγή: Dong-Ha Lee

Μουσική: Young-gyu Jang

Φωτογραφία: Hyung-deok Lee

Μοντάζ: Jin-mo Yang

Σκηνικά: Mok-won Lee

Κοστούμια: Yu-Jin Gweon, Seung-Hee Im

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Busanhaeng
Ελληνικός Τίτλος: Το Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών
Διεθνής Τίτλος: Train to Busan

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Bando (2020)

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Yoo Gong), δεύτερο αντρικό ρόλο (Dong-seok Ma), μοντάζ, κοστούμια και ειδικά εφέ στα Ασιατικά βραβεία.
Βραβείο μακιγιάζ και κοινού στα εθνικά βραβεία της Νότιας Κορέας. Υποψήφιο για ακόμα 9, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.

Παραλειπόμενα

Η ταινία έσπασε το ρεκόρ για κορεατική ταινία, όταν πέρασε τα 10 εκατομμύρια εισιτήρια. Συνολικά, με ένα μπάτζετ των 8,5 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτιμάται ότι έφτασε τα 100 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις.
Μόλις έναν μήνα μετά την πρεμιέρα του, βγήκε ένα πρίκουελ κινουμένων σχεδίων. Ο τίτλος ήταν Seoulyeok (στα αγγλικά: Seoul Station). Η σκηνοθεσία και το σενάριο ήταν πάλι του Sang-ho Yeon.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 22/9/2016

Παίρνοντας το τρένο για το Μπουσάν της Νοτιοανατολικής Νότιας Κορέας, ο Sang-ho Yeon κάνει μια στάση στο Χόλιγουντ. Εκεί επιβιβάζει τη νοοτροπία και την αισθητική της αμερικάνικης κινηματογραφίας στο σινεμά του τρόμου και με μηχανοδηγό το γηγενές μελό και καύσιμο μία ιδιαίτερη προσωπική καλλιτεχνική σταδιοδρομία, ξεκινάει ένα ταξίδι στο γνήσιο μπλοκμπάστερ των υψηλών προδιαγραφών.

Η μια αλήθεια μάς λέει ότι το είδος αποτελεί από μόνο του σχολή στην ανατολική πλευρά της Ασίας. Άλλωστε καριέρες χτίστηκαν επάνω σε αυτό και τα στούντιο φημίζονται για το ζήλο που επιδεικνύουν στον κινηματογραφικό τρόμο. Η δεύτερη πάλι, στηρίζεται στην παραδοχή ότι η ταινία του Sang-ho Yeon βλέπεται ευχάριστα. Τελεία… Κι εκεί που κανείς δεν περίμενε μία ταινία με ζόμπι από τη Νότια Κορέα να ληφθεί στα σοβαρά, αυτή καταφέρνει να φτάσει μέχρι το φεστιβάλ των Καννών, επειδή πολύ απλά φρεσκάρει ένα είδος που βρίθει στα κλισέ και την κακογουστιά. Διότι χωρίς πολλές περιστροφές ο δημιουργός της προβαίνει μέσω μίας ανορθόδοξης οδού σε ένα στοχευμένο σχόλιο στην σύγχρονη ταξική ανισότητα και γιατί τελικά διερμηνεύει την πολιτική κουλτούρα της χώρας του με παραδειγματική ευγλωττία και τρόπο αυστηρό και έντονο.

Το φιλμ ωστόσο υπερτερεί στα τεχνικά σημεία. Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού και συνάμα το εμφανές προτέρημά του είναι ότι στηρίζεται στην αντίληψη των χωρικών σχέσεων και της εφαρμογής της στον κινηματογράφο. Ο Sang-ho Yeon ως εικαστικός καλλιτέχνης και εκκεντρικός δημιουργός κινουμένων σχεδίων, δομεί μία ταινία που πρωταρχικά σε ελκύει για την αποτύπωση του χώρου και την αντίληψη του δημιουργού κατά την μεταφορά του στην οθόνη, τους ξεκάθαρους χαρακτήρες και το πως αυτοί αντιδρούν (ενεργητικά) στο στενό πλαίσιο δράσης – αντίδρασης. Δευτερευόντως δε, για τις γρήγορες εναλλαγές και τα καλοσχεδιασμένα οπτικά εφέ. Να λοιπόν μια τρανή απόδειξη ότι το ταλέντο και το χρήμα δεν κρύβονται.

Θα μου πείτε, προβλήματα δεν υπάρχουν; Διάσπαρτα στο σωρό. Ο Sang-ho Yeon δεν μπορεί να αποτινάξει από πάνω του το αιώνιο πρόβλημα των κορεατών· το μελόδραμα στη δραματουργική ανάπτυξη. Γιατί αν η ταινία επιτελεί το σκοπό της ως mainstream και αφηγηματικά ορθό προϊόν των πολλών ποπ κορν, με arthouse πινελιές, εντούτοις ολισθαίνει στις αναπάντεχα μελό ανατροπές και τις ηθικές αερολογίες, με τρόπο επιζήμιο, απροσδόκητα λάγνο και σαφώς καθοριστικό. Οι ήρωες χωρούσαν μια πιο ταπεινή συμπεριφορά και το σενάριο θα ευνοούνταν από μια κάπως πιο ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων, ιδίως όσων υπονοούνται. Παρόλα αυτά, το Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών είναι ότι πιο διασκεδαστικό και cool έχετε δει σε ταινία με ζόμπι τα τελευταία χρόνια.

Βαθμολογία: