Πολυθρόνα για Δύο

Η διάνοια έχει να κάνει με την κληρονομικότητα; Αυτή ήταν η διαφωνία δύο έμπειρων χρηματιστών, και έτσι μπήκε σε εφαρμογή ένα ιδιαίτερο στοίχημα. Ο καλύτερος υπάλληλος τους, που έχει μεγαλώσει μέσα στα πλούτη, να πάρει την θέση ενός ζητιάνου και αντίστροφα εκείνος να πάρει τη θέση του…

Σκηνοθεσία:

John Landis

Κύριοι Ρόλοι:

Dan Aykroyd … Louis Winthorpe III

Eddie Murphy … Billy Ray Valentine

Jamie Lee Curtis … Ophelia

Ralph Bellamy … Randolph Duke

Don Ameche … Mortimer Duke

Denholm Elliott … Coleman

Kristin Holby … Penelope Witherspoon

Paul Gleason … Clarence Beeks

Jim Belushi … Harvey

Frank Oz … διεφθαρμένος αστυνομικός

Giancarlo Esposito … κρατούμενος

Bill Cobbs … μπάρμαν

Bo Diddley … ενεχυροδανειστής

Philip Bosco … γιατρός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Timothy Harris, Herschel Weingrod

Παραγωγή: Aaron Russo

Μουσική: Elmer Bernstein

Φωτογραφία: Robert Paynter

Μοντάζ: Malcolm Campbell

Σκηνικά: Gene Rudolf

Κοστούμια: Deborah Nadoolman

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Trading Places
• Ελληνικός Τίτλος: Πολυθρόνα για Δύο

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής (διασκευή).
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ) και πρώτου αντρικού ρόλου (Eddie Murphy) στην ίδια κατηγορία.
• Βραβείο Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Denholm Elliott) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Jamie Lee Curtis). Υποψήφιο για σενάριο.

Παραλειπόμενα

• Κατά τις αρχές του 1980, ο σεναριογράφος Timothy Harris συνήθιζε να παίζει τένις με δύο πλούσια όσο και τσιγγούνικα αδέλφια. Μια ημέρα γύρισε σπίτι του με την αποδοχή πως επρόκειτο για φριχτούς ανθρώπους, κάτι που μοιράστηκε με τον συνεργάτη του, Herschel Weingrod, και εξελίχτηκε στη συγγραφή του συγκεκριμένου σεναρίου.
• Ο αρχικός τίτλος ήταν Black and White, ή τουλάχιστον έτσι ήταν ο τίτλος του σεναρίου όταν αγοράστηκε από την Paramount Pictures, μέχρι που αλλάχτηκε από τον John Landis.
• Ο Landis δανείστηκε έμπνευση του από τις σκρούμπολ κωμωδίες των 1930, και πιο συγκεκριμένα των Frank Capra, Leo McCarey και Preston Sturges, που συχνά εμπεριείχαν σάτιρα.
• Το σενάριο είχε γραφτεί για το δίδυμο Richard Pryor και Gene Wilder. Αυτό ανατράπηκε όταν ο Pryor έπαθε ένα σοβαρό ατύχημα πυργαγιάς καθώς κατανάλωνε κοκαΐνη.
• Με τη δεύτερη του μόλις αυτή ταινία, ο Murphy έγινε ένας από τους πλέον ακριβοπληρωμένους σταρ του Χόλιγουντ, αλλά το στούντιο δεν ήταν ικανοποιημένο από την πρώτη τους συνεργασία (48 Ώρες), δίνοντας του εντέλει τον ρόλο αφού ο έγχρωμος ηθοποιός εντυπωσίασε τον Landis.
• Ο Murphy είχε δηλώσει πως πληρώθηκε 350 χιλιάδες δολάρια για την ταινία, αλλά κάποιοι ανεβάζουν αυτό το νούμερο στο 1 εκατομμύριο.
• Η Jamie Lee Curtis δέχτηκε να πάρει τον ρόλο μόνο με 70 χιλιάδες δολάρια μισθό, θέλοντας να ξεφύγει από την τυποποίηση των ταινιών τρόμου (λέγοντας όχι στη δεύτερη Ψυχώ). Κι αυτό ενώ στη δεύτερη Νύχτα με τις Μάσκες είχε πληρωθεί με 1 εκατομμύριο.
• Η πορεία στα ταμεία του Dan Aykroyd ήταν πτωτική, και παρότι τον ήθελε ο σκηνοθέτης, η Paramount πείστηκε μόνο μετά από περικοπή μισθού που πρότεινε ο ίδιος ο ηθοποιός.
• Ο κανόνας ενάντια στη χρήση εσωτερικών πληροφοριών στο χρηματιστήριο, όπου το σενάριο συστήνει, έγινε πράξη μόλις το 2010. Επειδή όμως ήρθε ως έμπνευση από την ταινία, έμεινε γνωστός ως κανόνας Eddie Murphy.
• Ο Ralph Bellamy και ο Don Ameche θα κάνουν κάμεο εμφάνιση με τους ίδιους ρόλους στο Ο Πρίγκιπας της Ζαμούντα.
• Ο μίμος Don McLeod είναι στη στολή του γορίλα.
• Με κόστος 15 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε 90,4 και τερμάτισε τέταρτο στη χρονιά του.
• Ενώ μονάχα σε μέρος του φιλμ έχουμε ως ντεκόρ τα Χριστούγεννα, η ταινία έχει κατοχυρωθεί ως κλασική χριστουγεννιάτικη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Μετά από ιδέα του Landis, ο Elmer Bernstein χρησιμοποίησε την όπερα οι Γάμοι του Φίγκαρο (Wolfgang Amadeus Mozart) ως υποκείμενο θέμα στη σύνθεση του.