Στην Κορυφή του Κόσμου

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Tout en Haut du Monde

Ελληνικός Τίτλος: Στην Κορυφή του Κόσμου

Διεθνής Τίτλος: Long Way North

Παραλειπόμενα

• Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο
• Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Σοφία Παναηλίδου (Σάσα), Λίλα Μουτσοπούλου (Όλγα/η μητέρα/συμμαθήτρια), Νίκος Νίκας (Λουντ/ο παππούς), Νίκος Παπαδόπουλος (Μόουσον/ο πατέρας/διευθυντής), Δημήτρης Παπαδάτος (πρίγκιπας Τόμσκι/Κατς/Μπρίσκο/Φρέντσι), Στέλιος Ψαρουδάκης (Λούτζιν/Λάρσον/Μαλόνεϊ/εισπράκτορας). Σκηνοθετική επιμέλεια/Μετάφραση: Σοφία Παναηλίδου.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 29/4/2017

Το σωτήριο έτος 1882 στην Αγία Πετρούπολη, η Sacha, με αριστοκρατική καταγωγή, αναπολεί τον παππού της, Oloukine, που χάθηκε κατά τη διάρκεια μιας εξερευνητικής αποστολής προς τον Βόρειο Πόλο με το πλοίο και το πλήρωμά του. Ρίχνοντας μια ματιά σε κάποιες σημειώσεις, συνειδητοποιεί ότι οι αναζητήσεις που έγιναν με εντολή του τσάρου για το πλοίο έψαχναν σε λάθος σημείο κατεύθυνσης σχετικά με την πορεία του. Αφού η προσπάθειά της να πείσει έναν ευγενή κοντά στον τσάρο να ξεκινήσει καινούρια έρευνα αποτυγχάνει, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να αναζητήσει η ίδια τον παππού της και το υπόλοιπο πλήρωμα εγκαταλείποντας πίσω την οικογένειά της.

Σχεδιασμένο στο χέρι, με ένα σκίτσο απλό, χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες αλλά όμορφο, που ισορροπεί ανάμεσα στο παιδικό με τα γλυκά χαρακτηριστικά των προσώπων και το ενήλικο στη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων, το «Στην Κορυφή του Κόσμου» είναι μια δουλειά που κατορθώνει να απευθυνθεί και στις δύο ομάδες στόχευσης, γονείς και παιδιά, που θα πάνε να το παρακολουθήσουν. Η ιστορία που αφηγείται είναι εξαιρετικά απλή και προσβάσιμη, και διατυπώνεται με έναν παλιομοδίτικο με την καλή έννοια αέρα, σαν μια περιπέτεια εξερεύνησης περασμένων δεκαετιών, εξυμνώντας παραδοσιακές αξίες ηρωισμού, αυτοθυσίας κι επιμονής, χωρίς όμως να γίνεται το τελικό αποτέλεσμα πομπώδες και βαρυφορτωμένο. Όταν αλλάζει κι ο τόνος και μετατρέπεται πλέον σε περιπέτεια επιβίωσης και γίνεται κατά έναν τόνο πιο σκοτεινή, η μετάβαση αυτή γίνεται ομαλά και πείθει, αφού ο Chaye έχει κατορθώσει να φέρει τον θεατή σε θέση να ενδιαφέρεται για τη μοίρα των ηρώων.

Έχει ενδιαφέρον παρόλα αυτά η διαπίστωση πως η επιρροή της Disney είναι ισχυρή ακόμη και σε ανεξάρτητες ευρωπαϊκές παραγωγές όπως η συγκεκριμένη. Όπως στα περισσότερα φιλμ με θηλυκές ηρωίδες των στούντιο που βγαίνουν σχεδόν κάθε χρόνο, έτσι και η πρωταγωνίστρια εδώ είναι πεισματάρα, πολυμήχανη, προερχόμενη από περιβάλλον γαλαζοαίματων κι απεικονιζόμενη ως κάτοχος μιας αλήθειας που δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από τον στενόμυαλο περίγυρό της (κρίσιμο σημείο ταύτισης ειδικά για ένα εφηβικό κοινό), υπάρχουν δύο σκυλιά ως πινελιές ενός παράγοντα «χαριτωμενιάς», ένα ευαίσθητο αγόρι που αποτελεί δυνητικό ρομαντικό ενδιαφέρον και κυρίως τιμάται ο θεσμός της οικογένειας τόσο μέσω της Sacha όσο και στην απεικονιζόμενη σχέση μεταξύ των δύο αδερφών του πληρώματος. Ωστόσο η ταινία διαφοροποείται εν μέρει από την απόλυτη ευθυγράμμιση με τις συνταγές αυτές, διατηρώντας τη δική της ταυτότητα καθώς αποφεύγει κάποιες από τις γνωστές παγίδες τους, όπως π.χ. η εμμονή σε ένα σαχλό σλάπστικ χιούμορ ή ένα υπερβολικά χαρούμενο τέλος (το έργο ναι μεν κλείνει ευχάριστα, χωρίς όμως να σερβίρει όλες τις επιθυμίες των ηρώων του στο πιάτο) και γενικότερα διατηρώντας έναν ξεκάθαρα ευρωπαϊκό χαρακτήρα.

Το σάουντρακ, αν και αρχικά φαινομενικά παράταιρο με την ατμόσφαιρα που επικρατεί και τη χρονολογία στην οποία εκτυλίσσεται το φιλμ, που βρίθει indie ακουσμάτων τόσο ορχηστρικών όσο και κομματιών από τους Syd Matters, καταφέρνει εντέλει να ενταχθεί αρμονικά στο κλίμα και να «δέσει» με τις στιγμές στις οποίες χρησιμοποιείται. Ελαττώματα πάντως υπάρχουν, πιο συγκεκριμένα στο τεχνικό κομμάτι και ειδικά όσον αφορά την κίνηση του σχεδίου, όπου είναι σπασμωδική και δεν φαίνεται να ρέει φυσικά, κάνοντας μια άσχημη εντύπωση στο μάτι. Επιπλέον, όσο κι αν η απλότητα του «Στην Κορυφή του Κόσμου» είναι κομμάτι της ιδιαίτερης γοητείας που ασκεί και καθιστά την ουσία του προσβάσιμη σε σχεδόν όλες τις κατηγορίες κοινού, ταυτόχρονα αφήνει ελαφρώς κενό το πνευματικό πεδίο. Είναι μια ιστορία που μιλάει στην καρδιά, αλλά δεν ασχολείται πολύ με το μυαλό, αφήνοντας έτσι ανικανοποίητο το κομμάτι αυτό. Με τις ατέλειές της, η δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι αδιαμφισβήτητα όμορφη. Επιτυγχάνει να μεταδώσει πλούσια συναισθήματα κατά τη διάρκειά της και να κερδίσει τον θεατή ως καθαρή ψυχαγωγία με την έννοια της απόδρασης από τον πραγματικό κόσμο. Ένα μικρό κομψοτέχνημα.

Βαθμολογία: