Μια Βόλτα στη Γαλλία

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Tour de France

Ελληνικός Τίτλος: Μια Βόλτα στη Γαλλία

Διεθνής Τίτλος: French Tour

Παραλειπόμενα

• Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για τον Sadek (γνωστός και ως Johnny Niuuum ή Sadek Niuum), που είναι γνωστότερος ως ράπερ στη Γαλλία.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 10/4/2017

Ο Far`Hook είναι ένας νέος αραβικής καταγωγής που προσπαθεί να χτίσει ένα όνομα για τον εαυτό του στη χιπ-χοπ σκηνή. Μπλέκεται σε έναν καυγά με έναν άλλον ράπερ και όταν τα πράγματα θα καταλήξουν μέχρι και σε απειλητικούς πυροβολισμούς, ο παραγωγός του, ο Bilal, θα προτείνει στον ίδιο να μείνει με τον πατέρα του ονόματι Serge μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση. Ο Serge, θυμωμένος με το γεγονός ότι ο γιος του έχει ασπαστεί το Ισλάμ, δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα τού να φιλοξενεί έναν νεαρό Άραβα. Μαζί θα κάνουν μια διαδρομή σε ολόκληρη τη Γαλλία προκειμένου ο Serge να ζωγραφίσει τα ίδια λιμάνια που κάποτε επισκέφθηκε και απεικόνισε ο Joseph Vernet. Θα οικοδομηθεί σταδιακά μεταξύ τους μια σχέση αλληλοσεβασμού.

Ταινία δρόμου, αλλά παράλληλα και μελέτη δύο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων με ολίγη από αντιρατσιστικό μήνυμα ρίχνοντας και μια κλεφτή ματιά στην υπό του mainstream πλευρά μιας μουσικής σκηνής, το «Μια Βόλτα στη Γαλλία» ολοφάνερα στοχεύει προς πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, όμως το κάνει με μια λογική «μάζευε κι ας είναι και ρώγες», με το σκεπτικό πως αν καταπιαστεί με ποικίλες θεματολογίες σε κάποια εξ αυτών θα πετύχει, αν όχι διάνα, τουλάχιστον όχι μακριά από το κέντρο. Δυστυχώς όμως για τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Rachid Djaidani, η αποτελεσματικότητα ενός σεναρίου δεν μετριέται με αυτό τον τρόπο. Έτσι, το πόνημά του καταλήγει να είναι ανομοιογενές και για αυτό και άνισο, με κάποιες στιγμές που διερευνάται η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο κεντρικών ηρώων να αποδεικνύονται απρόσμενα λειτουργικές κι ενίοτε τρυφερές, αποφεύγοντας την παγίδα του γλυκανάλατου, ενώ όταν το κέντρο βάρους μετατοπίζεται στην υποπλοκή της διαμάχης του Far`Hook με τον άλλον ράπερ η οποία μάλιστα έχει μια επίλυση αρκετά τεμπέλικη κι ατσούμπαλη στη σύλληψή της, το όποιο ενδιαφέρον εξανεμίζεται. Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα του «Μια Βόλτα στη Γαλλία» είναι πως η επεισοδιακή δομή του, όντας ταινία δρόμου, δεν επιφυλάσσει σταθμούς μεγάλων συγκινήσεων και σημαντικών γεγονότων. Λείπουν μεγάλες δραματικές κορυφώσεις κι αξιομνημόνευτες σκηνές, και κάπως έτσι περνάει ο χρόνος με σπασμωδικά συμβάντα να παρελαύνουν στην οθόνη χωρίς κανένα να προσκολλάται στη μνήμη.

Αν μη τι άλλο, από το σύνολο των συντελεστών της προσπάθειας αυτής, το άτομο που προσπαθεί περισσότερο δεν είναι άλλος από τον Gerard Depardieu, που αναλαμβάνει να καταστήσει και κάπως συμπαθή έναν ήρωα που φλερτάρει με τα όρια μιας ρατσιστικής νοοτροπίας χωρίς όμως να την επιδοκιμάζει, και αν μη τι άλλο στον ρόλο αυτό καταφέρνει να κουβαλήσει την ταινία στους ώμους του, κλέβοντας τις εντυπώσεις από τον σαφέστατα πιο αμήχανο και άπειρο συμπρωταγωνιστή του, Sadek, ο οποίος είναι κι ο ίδιος ράπερ και μάλιστα μαροκινής καταγωγής, άρα κάποιος θα μπορούσε να πει και ότι το φιλμ αυτό θα ήταν δυνατό να αποτελεί και το «8 Mile» του (μια ποιοτική σύγκριση βέβαια θα έκανε το «Μια Βόλτα στη Γαλλία» να ηττηθεί κατά κράτος). Δεν βοηθάει επιπροσθέτως το ότι οπτικά ο Djaidani κάνει το έργο του να έχει την όψη ενός βίντεο με μέτρια εικόνα, ανεβασμένου σε κάποια από τις πολλές διαδικτυακές πλατφόρμες που υπάρχουν για αυτό τον σκοπό, προφανώς επίτηδες προκειμένου υποτίθεται να συλλάβει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος μέσω αυτών των χωρίς επεξεργασία αφτιασίδωτων ερεθισμάτων να μεταδώσει κάτι και από την εξίσου ωμή γοητεία που χαρακτηρίζει τη χιπ-χοπ που υπηρετεί ο πρωταγωνιστής του, χωρίς όμως να πείθει πως η εικονογραφία αυτή είναι κάτι παραπάνω από μια απλά άσχημη στο μάτι επιλογή.

Υπάρχει επίσης ένα εύρημα με τον Far`Hook να κινηματογραφεί με το κινητό του αυθορμήτως συγκεκριμένα στιγμιότυπα από αυτά που συμβαίνουν τριγύρω του, με τις εμβόλιμες υποτιθέμενες ποιητικές εικόνες όμως να αποξενώνουν εντέλει και να κάνουν μια δυσαρμονική αντίθεση με τον ρεαλισμό που γενικά ακολουθείται στο σύνολο του φιλμ. Σε τελική ανάλυση, μια ταινία δρόμου που ξεχνιέται μάλλον εύκολα και δεν τιμά την παράδοση του είδους.

Βαθμολογία: