Ο Τζόν Ροµπι, ένας πρώην κλέφτης κοσµηµάτων γνωστός ως «Γάτα», θεωρείται ο βασικός ύποπτος για ένα κύµα κλοπών στα πολυτελή ξενοδοχεία της Γαλλικής Ριβιέρας και πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του. Μετά τη γνωριµία του µε ένα πλουσιοκόριτσο , διακρίνει µια καλή ευκαιρία να χρησιµοποιήσει ως δόλωµα τα ακριβά χρυσαφικά της µητέρας της, ώστε να παγιδέψει τον µυστηριώδη ληστή, Μόνο που το σχέδιο του στρέφεται εναντίον του…
Σκηνοθεσία:
Alfred Hitchcock
Κύριοι Ρόλοι:
Cary Grant … John ‘The Cat’ Robie
Grace Kelly … Frances Stevens
Jessie Royce Landis … Jessie Stevens
John Williams … H.H. Hughson
Charles Vanel … Κος Bertani
Brigitte Auber … Danielle Foussard
Jean Martinelli … Κος Foussard
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: John Michael Hayes
Παραγωγή: Alfred Hitchcock
Μουσική: Lyn Murray
Φωτογραφία: Robert Burks
Μοντάζ: George Tomasini
Σκηνικά: J. McMillan Johnson, Hal Pereira
Κοστούμια: Edith Head
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: To Catch a Thief
- Ελληνικός Τίτλος: Το Κυνήγι του Κλέφτη
- Εναλλακτικός Τίτλος: Alfred Hitchcock’s To Catch a Thief
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: To Catch a Thief του David Dodge.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ φωτογραφίας. Υποψήφιο για σκηνικά και κοστούμια.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη του μαιτρ με το σύστημα VistaVision, μια εξελιγμένη εκδοχή του widescreen.
- Τρίτη και τελευταία συνεργασία της Grace Kelly με τον Hitchcock. Η μέλλουσα πριγκίπισσα έκανε μονάχα ακόμα έναν χρόνο κινηματογράφο. Ως τραγική σύμπτωση, η Grace Kelly σκοτώθηκε το 1982 στον ίδιο δρόμο που γυρίστηκε η κλασική σκηνή καταδίωξης.
- Μοναδική ταινία του Hitchcock που τα δικαιώματα της παραμένουν στην Paramount. Οι υπόλοιπες που έκανε με το στούντιο πουλήθηκαν στη Universal Studios.
- Αν και ήταν σχετικά αδύνατο για εκείνη την εποχή, λόγω των ιδιοτήτων των καμερών, ο Hitchcock κατάφερε και γύρισε λήψεις από ελικόπτερο για τις σκηνές δράσης.
- Μια και ο γάλλος ηθοποιός Charles Vanel δεν μπορούσε να πει ούτε λέξη στα αγγλικά, οι διάλογοι του είναι ντουμπλαρισμένοι.
- Στο καθιερωμένο του κάμεο, ο Alfred Hitchcock, περίπου στα 9 λεπτά διάρκειας, φαίνεται ως συνεπιβάτης του Cary Grant στο λεωφορείο.
- Ο διάσημος σκηνοθέτης είχε πει ότι ήθελε να κάνει τη συγκεκριμένη ταινία επειδή ποθούσε διακοπές στα νότια της Γαλλίας.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/6/2011
Δεν θα αναπτύξω ιδιαίτερα τον πιο ουσιαστικό λόγο ύπαρξης του έργου, κι αυτό επειδή θα αναγκαστώ να αποκαλύψω πολλά περί της υπόθεσης. Στην ουσία, το έργο είναι ένα κινηματογραφικό ανέκδοτο. Ο Alfred Hitchcock παίζει με την τέχνη του και το κοινό, κάνοντας ένα σχόλιο πάνω στις ταινίες μυστηρίου. Ή, μήπως, απλά κάνει πλάκα; Όπως και να ‘χει, το έργο ξεκινά αναπτύσσοντας μια ευφυή ιδέα, η οποία επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους, όπως το κεντρικό θέμα του Ροζ Πάνθηρα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, όμως, το μυστήριο καταρρέει. Δεν λέω πως η υπόλοιπη ταινία παύει να έχει μια αξία, αλλά το αριστούργημα γίνεται απλά μια καλή ταινία, κι ενώ ο μαιτρ μοιάζει να έχει πλήρη έλεγχο των ευθυνών του. Αυτός είναι κι ο λόγος που αρκετοί θεωρούν το έργο ως το κατώτερο της χρυσής περιόδου του Χίτσκοκ, αλλά μάλλον δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ!..
Στα επιμέρους στοιχεία, θα δείτε ένα από τα πιο σικ ζευγάρια της μεγάλης οθόνης, τον Cary Grant με την Grace Kelly (αληθινή πριγκίπισσα), περιτριγυρισμένους από ένα εξίσου σικάτο σκηνικό που βοήθησε τον φωτογράφο Robert Burks να πάρει το αντίστοιχο Όσκαρ. Δύο ταινίες σε μία θα την αποκαλούσα, με την πρώτη να αιχμαλωτίζει τις σινεφιλικές συνειδήσεις και τη δεύτερη… το μάτι.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
