Ο Λόνι Μπιλ είναι ένας τραγουδιστής αναβάτης του ροντέο, ο οποίος βρίσκει δουλειά σε ένα ακριβό ράντσο, το οποίο φιλοξενεί πλούσια φινετσάτα κορίτσια. Η ιδιοκτήτρια, Βέρα Ράντφορντ, τον προσλαμβάνει ως σταβλίτη. Η όμορφη προπονήτρια φυσικής κατάστασης Παμ Μέριτ έχει ένα γράμμα από τον μακαρίτη τον παππού της, που την κατευθύνει σε μια κρυψώνα χρυσού στην πόλη-φάντασμα Σιλβεράντο. Ο σερίφης και η συμμορία του μαθαίνουν για το γράμμα και σχεδιάζουν να της το πάρουν.
Σκηνοθεσία:
Norman Taurog
Κύριοι Ρόλοι:
Elvis Presley … Lonnie Beale/Panhandle Kid
Julie Adams … Vera Radford
Jocelyn Lane … Pamela ‘Pam’ Merritt
Jack Mullaney … Stanley Potter
Merry Anders … Estelle Penfield
Bill Williams … βοηθός σερίφη Sturdivant
Connie Gilchrist … Hilda
Edward Faulkner … Brad Bentley
Allison Hayes … Mabel
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Elwood Ullman, Edward Bernds
Παραγωγή: Ben Schwalb, Emanuel L. Wolf
Μουσική: Walter Scharf
Φωτογραφία: Loyal Griggs
Μοντάζ: Archie Marshek
Σκηνικά: Arthur Lonergan, Hal Pereira
Κοστούμια: Leah Rhodes
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Tickle Me
- Ελληνικός Τίτλος: Μια Νύχτα με τον Πρίσλεϊ
Παραλειπόμενα
- Το 1964, η Allied Artists είχε βρεθεί σε οικονομικό αδιέξοδο. Με την ελπίδα ότι μια ταινία με τον Presley -με τον οποίο δεν είχαν συνεργαστεί ποτέ- θα έσωζε το στούντιο, τον έκλεισαν με ένα μεγάλο ποσό και συν το 50% των εισπράξεων. Η ταινία η ίδια κόστισε λιγότερα από τα μισά του βασικού μισθού του μεγάλου σταρ, και ήταν η φτηνότερη του Presley ως τότε. Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα σε νοικιασμένο πλατό στα στούντιο της Paramount Pictures, και μέσα σε 25 ημέρες η ταινία ήταν έτοιμη.
- Μπορεί οι κριτικές να έφτασαν ακόμα και να ειρωνευτούν το φιλμ (είναι χαρακτηριστικά ελαφριά και απλοϊκή, ακόμα και σε σύγκριση με τις άλλες ταινίες του βασιλιά του ροκ ν’ ρολ), ήταν όμως η τρίτη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία της Allied Artists, σώζοντας το στούντιο από τη χρεωκοπία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Για πρώτη φορά σε ταινία του Presley δεν γράφτηκε κανένα νέο τραγούδι, αλλά χρησιμοποιήθηκαν παλιότερα του που έφταναν ως και πίσω στο 1960. Για περισσότερη οικονομία, κάποια είναι ακόμα και στην αυθεντική τους εκδοχή, με το ντουμπλάρισμα να πατάει πάνω στο έτοιμο υλικό. Ένα όμως από αυτά, το (Such an) Easy Question του 1962 γνώρισε εκ νέου επιτυχία, φτάνοντας μέσω της ταινίας στο νούμερο 11 του Billboard.
Γκαλερι φωτογραφιων
