Όταν μικρά παραπτώματα μετατρέπονται σε ακραία ψέματα, μια οικογένεια παραπαίει και αγωνίζεται να μείνει ενωμένη, κρύβοντας την αλήθεια. Προκειμένου να αποφύγουν δύσκολες καταστάσεις και ευθύνες που θα ήταν έτσι κι αλλιώς αδύνατον να αντέξουν, επιλέγουν να αποσιωπήσουν την αλήθεια, αποφασίζουν να μη βλέπουν, να μην ακούν και να μη μιλάνε. Μπορεί όμως το παιχνίδι των “Τριών Πιθήκων” να ακυρώσει την ύπαρξη της αλήθειας;
Σκηνοθεσία:
Nuri Bilge Ceylan
Κύριοι Ρόλοι:
Yavuz Bingol … Eyup
Hatice Aslan … Hacer
Ahmet Rifat Sungar … Ismail
Ercan Kesal … Servet
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nuri Bilge Ceylan, Ebru Ceylan, Ercan Kesal
Παραγωγή: Zeynep Ozbatur Atakan, Nuri Bilge Ceylan
Φωτογραφία: Gokhan Tiryaki
Μοντάζ: Nuri Bilge Ceylan, Ayhan Ergursel, Bora Goksingol
Σκηνικά: Ebru Ceylan
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Uc Maymun
- Ελληνικός Τίτλος: Τρεις Πίθηκοι
- Διεθνής Τίτλος: Three Monkeys
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: 3 Monkeys
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο σκηνοθεσίας.
- Επίσημη πρόταση της Τουρκίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Έφτασε ως τις 9 επιλαχούσες.
Παραλειπόμενα
- Η Ebru Ceylan, η σύζυγος του σκηνοθέτη, εμφανίζεται για πρώτη φορά στους τίτλους ως σεναριογράφος. Σύμφωνα όμως με το Nuri Bilge Ceylan, τον είχε βοηθήσει εκτενώς και στο Κλίματα Αγάπης (2006) ως προς αυτό τον τομέα, αλλά εκεί είχε επιμείνει να μην εμφανίζεται το όνομα της. Στην παρούσα δουλειά, όταν το ζευγάρι είδε ότι το κείμενο ξεκίνησε να γίνεται περίπλοκο, έβαλαν στην ομάδα και τον φίλο και ηθοποιό Ercan Kesal, που και αυτός υπογράφει σενάριο για πρώτη φορά.
- Τον καιρό των γυρισμάτων διεξάγονταν εκλογές στην Τουρκία. Ο Ceylan εκμεταλλεύτηκε το γεγονός και κινηματογράφησε πλάνα από συγκεντρώσεις, που όμως στο στάδιο του μοντάζ αποφάσισε να μην ενσωματώσει στο φιλμ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/12/2008
Ο Yilmaz Guney είχε ένα ξεκάθαρο σινεμά αγγέλων και δαιμόνων. Ήταν και οι εποχές πολύ πιο σκληρές πολιτικά. Ο άμεσος δικαιούχος του θρόνου του τουρκικού κινηματογράφου, ο Nuri Bilge Ceylan, βλέπει τους ήρωες του πολύ διαφορετικά. Οι ήρωες του έχουν αδυναμίες και το σύστημα έρχεται δεύτερο στο να επηρεάζει τις μέτριες ζωές τους. Τελικά, μήπως εμείς είμαστε το σύστημα;
Αν υπάρχει σήμερα ένας δημιουργός από την Ευρώπη τον οποίον χαίρεσαι να παρακολουθείς, ανεξαρτήτου θέματος, είναι ο Ceylan. Οι ταινίες του είναι εικαστικοί πίνακες. Ζωγραφίζει την ψυχολογία των ηρώων στην φωτογραφία. Μόνο ο Greenaway και ο Kar Wai κάνουν κάτι το παρόμοιο πλέον. Χαρακτηριστικά, αν κάποιος που δεν γνωρίζει τουρκικά έβλεπε την ταινία χωρίς υπότιτλους, θα καταλαμβανόταν από τα ίδια συναισθήματα με αυτόν που καταλαβαίνει το τι συμβαίνει.
Το θέμα υπάρχει αυτούσιο στον τίτλο του έργου. Είναι τα τρία γνωστά πιθηκάκια, που δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν μιλάνε, άρα «ειρωνικά» δεν φοβούνται. Δεν είναι ένα πανίσχυρο θέμα, αλλά ο σκηνοθέτης το επιβάλει με την πάροδο της ταινίας ολοένα και πιο ενδοφλεβικά. Ωθεί τους ήρωες του σε μια κατάβαση στην κόλαση, από την οποία μονάχα η δειλία τους θα τους λυτρώσει. Το ίδιο πράγμα που τους βύθισε, άλλωστε. Μικρά πραγματάκια εισβάλουν σαν «φαντάσματα» (ένα παράθυρο που ανοίγει, ένα εφιαλτικό όνειρο) για να τραβήξουν την τραγωδία από τη ρεαλιστική της υπόσταση. Γιατί, πρωτίστως, ο Ceylan κάνει σινεμά και μετά διδάσκει.
Μια τέλεια ερμηνεία και άλλη μία «αφόρητα» καλή συνθέτουν το μισό του τετράπτυχου των ηρώων. Ο Yavuz Bingol είναι ένας πολύ μεγάλος ηθοποιός και θυμίζει αρκετά και τον δικό μας τύπο ερμηνείας. Όμως και η Hatice Aslan είναι καταπληκτική, ακόμα και που το σενάριο αδικεί τον χαρακτήρα της.
Μπορεί κάποιος να μην ακούει και να μην μιλάει, δεν μπορεί όμως να μη βλέπει τον κινηματογράφο του μεγάλου τούρκου δημιουργού Ceylan. Μετά το Μακριά και τα Κλίματα, ακόμα μία μεγάλη ταινία προστίθεται στο βιογραφικό του, ή μάλλον ακόμη ένας πίνακας κρεμιέται στις σινεφίλ μας αναμνήσεις. Φωτογραφική πανδαισία συναντά τη στιβαρά κρατημένη κάμερα του σκηνοθέτη και το σύνολο δένει με ένα ψυχολογικά γερό σενάριο, που ακολουθεί θριλερικούς κανόνες στην εσωτερική τους μορφή. Μαζί και με τις υπέροχες ερμηνείες, έχουμε μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε, δεν πρέπει να αγνοήσετε, δεν πρέπει, κυρίως λόγω ταυτότητας, να σνομπάρετε. Γιατί οι πίθηκοι ανάμεσα μας -και ανά περιπτώσεις μέσα μας- δεν είναι τρεις, είναι πολλοί περισσότεροι…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
