This Is The End
- This Is The End
- Το Τέλος του Κόσμου
- 2013
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά
- Επιβίωσης, Θρίλερ, Καταστροφής, Κωμωδία, Μαύρη Κωμωδία, Παρωδία, Σάτιρα, Τέρατα, Φαντασίας
- 01 Αυγούστου 2013
Έξι διάσημοι φίλοι παγιδεύονται σε ένα πολυτελές σπίτι, καθώς περίεργες βιβλικές καταστροφές σαρώνουν το Λος Άντζελες. Ο κόσμος γύρω τους καταρρέει, οι προμήθειες τους λιγοστεύουν, και ο εκνευρισμός από την ασφυκτική συμβίωση γίνεται όλο και πιο έντονος. Η φιλία τους δοκιμάζεται τόσο μέσα στο σπίτι, όσο κι έξω, όταν τελικά αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το σπίτι και να τα βγάλουν πέρα με το τέλος του κόσμου.
Σκηνοθεσία:
Evan Goldberg
Κύριοι Ρόλοι:
James Franco … James Franco
Jonah Hill … Jonah Hill
Seth Rogen … Seth Rogen
Jay Baruchel … Jay Baruchel
Danny McBride … Danny McBride
Craig Robinson … Craig Robinson
Michael Cera … Michael Cera
Emma Watson … Emma Watson
Mindy Kaling … Mindy Kaling
David Krumholtz … David Krumholtz
Christopher Mintz-Plasse … Christopher Mintz-Plasse
Rihanna … Rihanna
Martin Starr … Martin Starr
Paul Rudd … Paul Rudd
Channing Tatum … Channing Tatum
Kevin Hart … Kevin Hart
Aziz Ansari … Aziz Ansari
Jason Segel … Jason Segel
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Evan Goldberg, Seth Rogen
Παραγωγή: Evan Goldberg, Seth Rogen, James Weaver
Μουσική: Henry Jackman
Φωτογραφία: Brandon Trost
Μοντάζ: Zene Baker
Σκηνικά: Chris L. Spellman
Κοστούμια: Danny Glicker
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: This Is The End
- Ελληνικός Τίτλος: This Is The End
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Το Τέλος του Κόσμου [Home Cinema]
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Jay and Seth vs. The Apocalypse των Evan Goldberg, Seth Rogen, Jason Stone.
Παραλειπόμενα
- Έχει ως βάση το μικρού μήκους φιλμ -μόλις 10 λεπτών- Jay and Seth Versus the Apocalypse του 2007, από τον Jason Stone, όπου εμφανίζονταν οι Jay Baruchel, Seth Rogen.
- Σε μια πρώτη σκέψη για το σενάριο, ο Seth Rogen θα γύριζε ένα βίντεο-κλιπ με τους Busta Rhymes, και μυρμηγκάνθρωποι θα έβγαιναν από τη γη.
- Ο Robert Rodriguez ήταν στα υπόψιν για τη σκηνοθεσία.
- Ο Daniel Radcliffe αρνήθηκε τη συμμετοχή του.
- Ο δήμος της Νέας Ορλεάνης προσέφερε οικονομικά κίνητρα, κι αντικατέστησε το Λος Άντζελες επί των γυρισμάτων.
- Η Modus FX χρειάστηκε να παρέχει 240 διαφορετικά ψηφιακά εφέ.
- Όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, Rogen και Goldberg δεν είχαν μείνει ικανοποιημένοι από το φινάλε. Προσπάθησαν αρχικά να βάλουν τον Morgan Freeman ως Θεό στον παράδεισο, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Και μια και το Everybody (Backstreet’s Back) παίζονταν σε μια σκηνή, σκέφτηκαν να κλείσει το φιλμ με τους Backstreet Boys.
- Η Emma Watson εγκατέλειψε τα γυρίσματα στη μέση, μια και δεν ένιωθε άνετα με τον ασύστολο αυτοσχεδιασμό του καστ. Ο ρόλος της αρχικά προορίζονταν για τη Mila Kunis.
- Η επιτυχία στα ταμεία έφερε και την πιθανότητα για κάποιο σίκουελ. Το 2014, όμως, ο Rogen έκλεισε το θέμα ποστάροντας ότι δεν πίστευε ότι θα υπάρξει ποτέ, αλλά αν γίνονταν, θα ονομάζονταν “No, THIS Is the End”.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/7/2013
Μια καταπληκτική, όσο και κουλή σατιρική παλαβομάρα! Και το κυριότερο, αυτό και το μόνο επιθυμούσε να είναι. Το ότι διατηρεί συνεχώς ένα κλίμα ντοκιουντράμα, επιτείνει τον ρόλο της ως σάτιρα, προσδίδοντας και μια ουσία ύπαρξης που αρνούνται επιμελώς οι σύγχρονες αμερικανικές κωμωδίες από τον εαυτό τους. Έτσι, έχουμε έναν συνδυασμό «λίρα εκατό». Από τη μία ένα χύμα κλίμα που κερδίζει τον θεατή με την πρωτοτυπία και την «άνεση» του, αλλά κι ένα έντονα καυστικό μοτίβο επί της διασημότητας. Μην βιάζεστε, όμως, έχετε δει και καλύτερες κωμωδίες. Ο Evan Goldberg κι ο Seth Rogen αριστεύουν ως προς την όλη σκέψη κι εκτέλεση, υστερούν παρά ταύτα σεναριακά. Εκεί είναι φανερό ότι κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για το πλέον δημιουργικότερο, κάτι σαν στοίχημα καριέρας, αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν παντελώς από τις χολιγουντιανές επιταγές που τους θέλουν εντός του αποκαλούμενου «σκατολογικού» χιούμορ.
Όλοι οι ηθοποιοί παίζουν μεν τον εαυτό τους, αλλά για να είμαστε κι εμείς κι αυτοί τίμιοι, παίζουν μάλλον μια εκδοχή του εαυτού τους, που είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε να την πιστέψουμε. Και μόνο η ψευδαίσθηση, βέβαια, κάνει τη σατιρική πλευρά να λειτουργήσει καλύτερα από το να έπαιζαν κανονικούς ρόλους. Κι ενώ το σενάριο, αιχμάλωτο τής -κατά τα άλλα έξυπνης- ντοκιουντράμα ιδέας, δεν ικανοποιεί απόλυτα, η εξέλιξη της ιστορίας και η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα αποζημιώνουν. Ναι, επιμένω πως πρόκειται για παλαβομάρα. Ναι, το σενάριο πατάει πάνω σε κουλές συνθήκες που μόνο ένας θεοφοβούμενος θα έπαιρνε στα σοβαρά. Αλλά από τη στιγμή που αυτή η κουλαμάρα είναι καλοστημένη, είναι κι εντός φιλοσοφίας της κωμωδίας και φυσικά καλοδεχούμενη. Μη σας αποτρέψουν τα πρώτα λεπτά που είναι ομολογουμένως βαρετά, είναι απλά σαν τα αντίστοιχα του Cloverfield, που υπάρχουν μονάχα για να κολλήσει η συνέχεια. Και γενικά, μη σας αποτρέψει τίποτα, αν έχετε ανοιχτό μυαλό στην κωμωδία. …Κάτι σαν το «Δόγμα» του Kevin Smith, αλλά πολύ πιο έξυπνο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
