Δώδεκα άνθρωποι ως σήμερα έχουν περπατήσει στη Σελήνη, αλλά μόνο ένας είναι αυτός που θα περπατήσει ποτέ στο απέραντο κενό ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους. Με την καθοδήγηση του μέντορα του, Ρούντι, και με τη βοήθεια μιας ομάδας απίθανων ανθρώπων από όλο τον πλανήτη, ο Φιλίπ Πετίτ αψηφά τις πιθανότητες, τις προδοσίες, τις διαστάσεις και απανωτές ενδείξεις να κάνει πίσω και προχωρά στον παράτολμο του άθλο.
Σκηνοθεσία:
Robert Zemeckis
Κύριοι Ρόλοι:
Joseph Gordon-Levitt … Philippe Petit
Charlotte Le Bon … Annie Allix
Ben Kingsley … Papa Rudy
Clement Sibony … Jean-Louis
Cesar Domboy … Jeff/Jean-Francois
Ben Schwartz … Albert
Benedict Samuel … David
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Zemeckis, Christopher Browne
Παραγωγή: Jack Rapke, Steve Starkey, Robert Zemeckis
Μουσική: Alan Silvestri
Φωτογραφία: Dariusz Wolski
Μοντάζ: Jeremiah O’Driscoll
Σκηνικά: Naomi Shohan
Κοστούμια: Suttirat Anne Larlarb
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Walk
- Ελληνικός Τίτλος: Βόλτα στο Κενό
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Σε Τεντωμένο Σχοινί (2008)
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: To Reach the Clouds του Philippe Petit.
Παραλειπόμενα
- Βιογραφία του Φιλίπ Πετίτ που κινηματογραφικά τον γνωρίσαμε το 2008 στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ Σε Τεντωμένο Σχοινί. Και οι δύο αυτές ταινίες μοιράζονται την ίδια πηγή, το βιβλίο του Petit «To Reach the Clouds». Παρόλα αυτά, ο Zemeckis έμαθε για πρώτη φορά την ιστορία του από το παιδικό βιβλίο The Man Who Walked Between the Towers. Μάλιστα, επειδή δεν μπορούσε να το ανακαλέσει στη μνήμη του ως γεγονός, αναρωτιόνταν αρχικά εάν συνέβη στην πραγματικότητα.
- Ο Gordon-Levitt, που δεν είχε φυσικά εμπειρία από ακροβασία, εκπαιδεύτηκε από τον ίδιο τον Petit. Μέσα σε 8 ημέρες, ήταν ήδη ικανός να περπατάει σε σκοινί. Αυτό δεν συμβαίνει βέβαια ότι δεν είχε και σωσία-κασκαντέρ.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Η ταινία δεν εισέπραξε τα προσδοκόμενα, μια και με μπάτζετ 45 εκατομμύρια δολάρια, είδε τα κέρδη να σταματάνε στα 61,2.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/5/2016
Παρότι δεν τα κατάφερε ούτε ξώφαλτσα να εισβάλει στα Όσκαρ, και υπάρχουν λόγοι για αυτό, η ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις φαντάζει να είχε αυτό ως πρωταρχικό στόχο. Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης επιλέγει ένα θέμα που μπορεί να βγάλει τόσο συγκίνηση, όσο και θέαμα. Και πράγματι, οι σκηνές που ο ήρωας ακροβατεί κυριολεκτικά στο κενό, μπορούν να κόψουν την ανάσα και του πιο απαθή θεατή. Αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα, του τι είχε παραπάνω να δώσει ο Ζεμέκις σε σχέση με το υπέροχο ντοκιμαντέρ «Man on Wire», που είχε καταπιαστεί με αυτό ακριβώς το θέμα. Δυστυχώς, μονάχα τη χαρά της εικονοποίησης του γεγονότος. Ο Ζεμέκις είναι αρκετά ανιαρός ως προς την ανάπτυξη του χαρακτήρα του, και δεν πετυχαίνει από συγκινητικής-μυθοπλαστικής πλευράς. Η διαφορά της μυθοπλασίας με το θέαμα είναι μια τραμπάλα που γέρνει άδοξα, κι αφήνει μετέωρο τόσο τον θεατή, όσο και τον βιογραφημένο ήρωα του.
Βαθμολογία: