Σε μια απροσδιόριστα παρελθούσα εποχή, οι κάτοικοι ενός απομονωμένου χωριού ζουν με το φόβο της ύπαρξης τρομακτικών μυθικών πλασμάτων στο γειτονικό δάσος. Μια μυστική συμφωνία υπάρχει ανάμεσά τους να μην πλησιάζει ο ένας στην περιοχή του άλλου, όταν όμως ένας νεαρός τραυματίζεται σοβαρά, η τυφλή αγαπημένη του αποφασίζει να διασχίσει το δάσος για να φέρει φάρμακα.
Σκηνοθεσία:
M. Night Shyamalan
Κύριοι Ρόλοι:
Bryce Dallas Howard … Ivy Elizabeth Walker
Joaquin Phoenix … Lucius Hunt
Adrien Brody … Noah Percy
William Hurt … Edward Walker
Sigourney Weaver … Alice Hunt
Brendan Gleeson … August Nicholson
Cherry Jones … Κα Clack
Celia Weston … Vivian Percy
Frank Collison … Victor
Jayne Atkinson … Tabitha Walker
Judy Greer … Kitty Walker
Fran Kranz … Christop Crane
Michael Pitt … Finton Coin
Jesse Eisenberg … Jamison
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: M. Night Shyamalan
Παραγωγή: Sam Mercer, Scott Rudin, M. Night Shyamalan
Μουσική: James Newton Howard
Φωτογραφία: Roger Deakins
Μοντάζ: Christopher Tellefsen
Σκηνικά: Tom Foden
Κοστούμια: Ann Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Village
- Ελληνικός Τίτλος: Σκοτεινό Χωριό
- Εναλλακτικός Τίτλος: M. Night Shyamalan’s The Village [προώθησης]
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής.
Παραλειπόμενα
- Ο αρχικός τίτλος ήταν The Woods, αλλά την ίδια περίοδο πρόλαβε να τον καταχωρήσει μια άλλη ταινία, του Lucky McKee.
- Παρότι, όπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες του Shyamalan, το σχέδιο δουλεύτηκε υπό μυστικότητα, έναν χρόνο πριν την πρεμιέρα το σενάριο κλάπηκε και εμφανίστηκαν λεπτομέρειες του στο ίντερνετ.
- Ο ρόλος του Λούσιους γράφτηκε ειδικά για τον Joaquin Phoenix.
- Ο σκηνοθέτης προσέλαβε την Bryce Dallas Howard δίχως να την περάσει από οντισιόν, αφού εντυπωσιάστηκε όταν την είδε να ερμηνεύει σε θεατρική σκηνή. Πριν όμως πάρει τον ρόλο, αυτός προορίζονταν για την Kirsten Dunst.
- Για διάφορους ρόλους, υποψήφιοι ήταν οι: Jessica Biel, Kate Hudson, Ashton Kutcher, Aaron Eckhart, Thomas Jane και Hayden Christensen.
- Η εκδοτική των Simon & Schuster κατηγόρησε την παραγωγή πως πήρε στοιχεία από το βιβλίο τους, Running Out of Time της Margaret Peterson Haddix του 1995. Δεν έγινε ποτέ όμως μήνυση.
- Παρά τη μέτρια απήχηση επί της κριτικής, η ταινία έκανε πολύ καλά εισιτήρια. Έβγαλε συνολικά 256,7 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 71,1, από τα οποία το μεγαλύτερο μέρος πήγε για να χτιστεί από το μηδέν ολόκληρο το χωριό.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/10/2004
Από τη διανομή της ταινίας δίνεται -για ευνόητους εμπορικούς λόγους- η διάθεση πως θα παρακολουθήσουμε ένα τρομακτικό θρίλερ φαντασίας, και τελικά φοβάμαι πως ενώ αυτό επιβεβαιώνεται μέχρι κάποιο χρονικό σημείο της ταινίας, το μεγαλείο του Σκοτεινού Χωριού κρύβεται ερμητικά, αλλά διόλου αδιόρατα, αλλού. Στην προηγουμένη ταινία του (Οιωνός), ο ινδο-αμερικανός δημιουργός έπλαθε μια υπαρκτή κοινωνία που απειλούταν από εξωγενείς παράγοντες, μια άμεση παραπομπή στην Αμερική του τώρα, και μια υπόνοια προπαγάνδας αφού το αυτό κλίμα καλλιεργείται πρώτιστα και εξυπηρετεί τα εκ των έσω. Εδώ όμως υπάρχει κάτι διαχρονικότερο, απλοϊκότερο και διαφορετικό. Η κοινότητα (θυμίζει αντίστοιχη κοινότητα Μορμόνων) που περιγράφεται, έχει ηθική χωρίς θρησκεία, έχει δημοκρατία χωρίς αρχηγό και δικαιοσύνη με συγχώρεση. Αυτή η «κίτρινη» κοινωνία βιώνει την ιδεατή ζωή με την ενεργή συμμετοχή του φόβου (εξού και το κίτρινο) και ακολουθώντας κάποιους λογικούς κανόνες πετυχαίνει τη συνέχεια της ύπαρξής της. Πίσω από το σενάριο υπάρχει μια αναρχική φιλοσοφική θεώρηση που καθορίζει τα όρια και τους κανόνες συμβίωσης ανάμεσα σε φύση, υπέρτατο ον και κατοικούντα άνθρωπο, αλλά και υποδεικνύει τη ρεαλιστική υπόσταση των «ουτοπικών» ονείρων που θέλουν και πιστεύουν σε μια ιδεατή κοινωνία με απόλυτη ηθική και αρμονική συνύπαρξη, χωρίς θεολογισμούς, νόμους ή χρήμα. Από την άλλη, όμως, σου επισημαίνει ότι όλο αυτό λειτουργεί μονάχα με την απομόνωση. Κι εκεί η ουτοπία δεν έχει απάντηση, απλά κρύβεται στον εαυτό της περικυκλωμένη από το κόκκινο χρώμα του “μη”, το οποίο και της εξασφαλίζει την ύπαρξη.
Μπορείς όλο αυτό όμως να το εκλάβεις και παραβάλλοντας το με την Παλαιά Διαθήκη. Βασικός κανόνας της κοινωνίας αυτής είναι η μη-γνώση. Όσο επικρατεί αυτή, παράγει και “μακάριους” κάτοικους στην ανεπτυγμένη αυτή Εδέμ (να και πάλι το κόκκινο χρώμα του δάσους-απαγορευμένου μήλου). Και οι φύλακες του μυστικού γνωρίζουν ότι αν φαγωθεί το μήλο, τότε ήρθε και το πέρας της ουτοπίας. Γενικά, υπάρχουν πολλά που μπορείς να εξάγεις εδώ ως σκέψεις, και είναι κρίμα που θεωρήθηκε απογοητευτικό το φινάλε-έκπληξη, μια και δίχως αυτό δεν ολοκληρώνονται τα νοήματα.
Άτυχος όσο κι αφελής ο θεατής που δεν θα αναγνωρίσει τη δύναμη της ταινίας αυτής, και χωρίς να μιλώ για αριστούργημα, ελπίζω σε κάτι ακόμα ανώτερο από τον συμπαθή, ως τώρα, Shyamalan, που εδώ υπογράφει την ουσιαστικότερη και σινεφιλικότερη δημιουργία του.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
