Βατικανό: Απόρρητοι Φάκελοι (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Άντζελα Χολμς είναι μια 27χρονη συνηθισμένη κοπέλα που ξάφνου αρχίζει να έχει καταστροφική επίδραση στους γύρω της, προκαλώντας τραυματισμούς ως και θάνατο. Ο πάτερ Λοζάνο, ο τοπικός ιερέας, την εξετάζει και αναγνώνει πως είναι δαιμονισμένη. Τότε καταφθάνουν ο εφημέριος Ιμάνι και ο καρδινάλιος Μπρουν από το Βατικανό για να την εξορκίσουν. Αλλά αποδεικνύεται πως μέσα της υπάρχει ένα αρχαίο σατανικό δαιμόνιο, πιο ισχυρό από ό,τι φαντάζονταν.

Σκηνοθεσία:

Mark Neveldine

Κύριοι Ρόλοι:

Olivia Taylor Dudley … Angela

Michael Pena … πάτερ Oscar Lozano

Dougray Scott … Roger

Djimon Hounsou … εφημέριος Imani

Peter Andersson … καρδινάλιος Mattias Bruun

Kathleen Robertson … Δρ Richards

John Patrick Amedori … Peter ‘Pete’ Smith

Michael Pare … ντετέκτιβ Harris

Cas Anvar … Δρ Fahti

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Christopher Borrelli, Michael C. Martin

Στόρι: Christopher Borrelli, Chris Morgan

Παραγωγή: Chris Cowles, Gary Lucchesi, Chris Morgan, Tom Rosenberg, Richard S. Wright

Μουσική: Joseph Bishara

Φωτογραφία: Gerardo Madrazo

Μοντάζ: Eric Potter

Σκηνικά: Jerry Fleming

Κοστούμια: Lindsay McKay

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Vatican Tapes
Ελληνικός Τίτλος: Βατικανό: Απόρρητοι Φάκελοι

Παραλειπόμενα

Το σενάριο ήταν ήδη από το 2009 στα δημοφιλέστερα από αυτά που δεν έβρισκαν αγοραστή.
Πρώτη ταινία για τον Mark Neveldine δίχως να έχει στο πλάι του τον Brian Taylor.
Κόστισε 13 εκατομμύρια δολάρια, για να βγάλει 13,5. Αυτή βέβαια η επίδοση ήταν απαγορευτική για να κάνει όνειρα για franchise η Lionsgate.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/9/2015

Τόσο το found-footage (αν κι εδώ χρησιμοποιείται λίγο), όσο και τα θρίλερ εξορκισμών, το πήγαν από εδώ, το πήγαν από εκεί, πλέον έπιασαν πάτο. Και ο εν λόγω πάτος είναι εδώ, δια χειρός του Mark Neveldine, ενός σκηνοθέτη που σιωπηλά έχει διανύσει ήδη μια ανεκδιήγητη πορεία στον χώρο της δράσης και μερικώς της φαντασίας. Μάλλον το Βατικανό κοιμάται ήσυχο όταν εκτίθενται τέτοιου είδους «απόρρητοι φάκελοι», μια και η υποτιθεμένη ρεαλιστικότητα του φιλμ δεν πρέπει να έπεισε ούτε τον ίδιο τον Neveldine, όταν έβλεπε τα χάλια του στη μονταζιέρα. Και είναι αυτός ο ρεαλισμός που θέλει να πατήσει η ταινία, παρόμοιος με αυτόν που ανέκαθεν στρέφεται το found-footage, μα και προτιμά το φιλμ-εξορκισμού τα τελευταία χρόνια, αλλά εκεί κι αν βάζει το χέρι του ο σκηνοθέτης, με αποτέλεσμα… ρεαλισμός γιοκ.

Περί τρόμου, περιμένετε λίγα. Με το πρόσχημα της «αληθινής ιστορίας», έχουμε καθαρόαιμο φιλμ τρόμου με ελάχιστες στιγμές… τρόμου. Περισσότερο στην ατμόσφαιρα υπάρχει επένδυση, αλλά είναι τόσο ψεύτικη και τεχνητή, που βγάζει μάτι και για τον πιο άπειρο θεατή. Και το χειρότερο είναι η κατακόρυφα αρνητική πορεία του φιλμ. Ξεκινάει, ας πούμε, νορμάλ, απλά λιγάκι κουραστικό, φτάνει σε έναν εξορκισμό παρωδία και κρατάει ένα «γκραντ φινάλε» βγαλμένο από τα χειρότερα όνειρα του Friedkin, που αν γνώριζε το πού θα το τράβαγαν οι επίγονοι αντιγραφείς του, θα κρατούσε τον πολύπαθο από λογοκλοπές «Εξορκιστή» για ιδιωτική προβολή! Αν το προτείνω σε κάποιου είδους κοινό; Φοβάμαι, ούτε σε αυτούς που πάσχουν από αϋπνίες…

Βαθμολογία: