Η Γκουβερνάντα (2020)

ΣΥΝΟΨΗ

Σε ένα μυστηριώδες κτήμα στην εξοχή της περιοχής Μέιν, η Κέιτ, που μόλις έχει ξεκινήσει να δουλεύει ως νταντά, πρέπει να φροντίσει δύο ψυχικά διαταραγμένα ορφανά, τη Φλόρα και τον Μάιλς. Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι το μέρος αλλά και τα παιδιά κρύβουν σκοτεινά μυστικά, και τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως δείχνουν.

Σκηνοθεσία:

Floria Sigismondi

Κύριοι Ρόλοι:

Mackenzie Davis … Kate

Finn Wolfhard … Miles

Brooklynn Prince … Flora

Mark Huberman … Bert

Karen Egan … Nancy

Joely Richardson … η δαιμονική γυναίκα

Niall Greig Fulton … Peter Quint

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Carey W. Hayes, Chad Hayes

Παραγωγή: Scott Bernstein, Roy Lee

Μουσική: Nathan Barr

Φωτογραφία: David Ungaro

Μοντάζ: Duwayne Dunham, Glenn Garland

Σκηνικά: Paki Smith

Κοστούμια: Leonie Prendergast

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Turning
Ελληνικός Τίτλος: Η Γκουβερνάντα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Μια Μορφή στο Παράθυρο (1961)
Ο Άνθρωπος της Νύχτας (1971)

Σεναριακή Πηγή

Νουβέλα: The Turn of the Screw του Henry James.

Παραλειπόμενα

Μοντέρνα εκδοχή της διάσημης γκόθικ νουβέλας Το Στρίψιμο της Βίδας του 1898, που έχει διασκευαστεί τόσο σε σινεμά και τηλεόραση, όσο και θέατρο.
Το σχέδιο μπήκε μπρος το 2016 από τον Steven Spielberg, που είχε μια εμμονή πάνω σε αυτό, αλλά ήθελε εκ νέου να εμπλακεί και πάλι με ταινία τρόμου.
Αρχικά ήταν να το σκηνοθετήσει ο Juan Carlos Fresnadillo. Σε αυτή τη φάση, ο τίτλος ήταν Haunted.
Η πρώτη ηθοποιός που είχε ανακοινωθεί ήταν η Alfre Woodard, που όμως εντέλει δεν παίζει.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 23/1/2020

Η τέχνη μπορεί να είναι τα πάντα, εκτός από βαρετή. Κι αν ο Χένρι Τζέιμς αποδείχθηκε μέγιστος πολέμιος της πληκτικής τέχνης, η κινηματογραφική διασκευή της νουβέλας του, «Το Στρίψιμο της Βίδας», ασπάστηκε πλήρως την κυρίαρχη αισθητική υιοθετώντας το άτολμο βλέμμα του συμβατικού Χόλιγουντ.

Σε ένα κλασικό σκηνικό ταινιών τρόμου (aka δέντρα όσο πάει το μάτι), και μια βίλα στη μέση σε ρόλο χαμαιλέοντα, καταφτάνει μια νεαρή πλην όμορφη γκουβερνάντα για τους ανήλικους βασικούς ενοίκους του σπιτιού. Με συνοπτικές διαδικασίες, το σπίτι μοιάζει στοιχειωμένο και τα παιδιά με ενσάρκωση του σατανά. Κι εκεί που ο συγγραφέας υιοθέτησε την ακρότητα του αληθινού τρόμου και -εντέλει- του αληθινού καλλιτέχνη, η σκηνοθέτης Floria Sigismondi αναλώνεται σε φθηνά κινηματογραφικά κόλπα τρόμου που χαρίζουν, τελικά, στην ταινία μια γερή εσάνς αποκριών… Οι ερμηνείες αποδεικνύονται άρτιες και πλήρως διεκπεραιωτικές, προσπαθώντας να σώσουν ένα καράβι-Τιτανικό έτοιμο να γνωρίσει την τραγική του μοίρα σε ένα παγόβουνο-συνονθύλευμα αλλοπρόσαλλων αισθητικών και αφελών σεναριακών τρικ.

Συνολικά, πρόκειται για μια ταινία που μοιάζει να έχει προδιαγράψει για τον εαυτό της τη μοίρα της συμβατικότητας, και να μην προσπάθησε ποτέ να ξεπεράσει τον αόρατο πλην χαμηλό πήχη που έθεσε στον εαυτό της.

Βαθμολογία: