Μετά την πτώση της Τροίας, οι αιχμάλωτες γυναίκες περιμένουν να επιβιβαστούν στα πλοία που θα τις μεταφέρουν στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους, η βασίλισσα Εκάβη, που θρηνεί τον χαμό της οικογένειας και της πόλης της, και η χήρα του Έκτορα, η Ανδρομάχη, η οποία πρόκειται να αντιμετωπίσει ακόμα μια τραγωδία, καθώς οι νικητές σκοτώνουν τον νεαρό σε ηλικία γιο της. Και ενώ ο Μενέλαος συναντά την άπιστη Ελένη, την αιτία αυτού του πολέμου, η μάντισσα Κασσάνδρα προμηνύει τα κακά που θα βρουν τους νικητές στο δρόμο για την πατρίδα.
Σκηνοθεσία:
Μιχάλης Κακογιάννης
Κύριοι Ρόλοι:
Katharine Hepburn … Εκάβη
Vanessa Redgrave … Ανδρομάχη
Genevieve Bujold … Κασσάνδρα
Ειρήνη Παππά … Ελένη
Patrick Magee … Μενέλαος
Brian Blessed … Ταλθύβιος
Ήβη Μαυρίδη … Τρωάδα
Mirta Miller … Τρωάδα
Μαρία Φαραντούρη … Τρωάδα
Έρση Πήττα … Τρωάδα
Carmen Segarra … Τρωάδα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης
Παραγωγή: Μιχάλης Κακογιάννης, Anis Nohra
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Φωτογραφία: Alfio Contini
Μοντάζ: Μιχάλης Κακογιάννης
Σκηνικά: Νικόλας Γεωργιάδης
Κοστούμια: Νικόλας Γεωργιάδης, Annalisa Nasalli-Rocca
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Τρωάδες
- Εναλλακτικός Τίτλος: The Trojan Women
- Εναλλακτικός Τίτλος: Οι Τρωάδες
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Τραγωδία: Τρωάδες του Ευριπίδη.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία γυρίστηκε 80 χιλιόμετρα ανατολικά της Μαδρίτης, στο χωριό Ατιένθα.
- Δημοσιεύματα ανέμεναν διαμάχη ανάμεσα στην Katharine Hepburn και τη Vanessa Redgrave, όντας υπερασπίστριες διαφορετικών νοοτροπιών-γενιών. Παρόλα αυτά, έγιναν φίλες, και μαζί ξεκίνησαν να μαθαίνουν ισπανικά.
- Ο Κακογιάννης είχε αρχικά στήσει την παραγωγή ως θεατρικό το 1963 στην Ιταλία, με πρωταγωνιστές τους Rod Steiger, Claire Bloom και Mildred Dunnock. Το θεατρικό έπειτα μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη, για να καταλήξει στο Παρίσι.
- Η αγγλική μετάφραση της τραγωδίας του Ευριπίδη ανήκει στην Edith Hamilton, και είχε κάνει πρεμιέρα με αυτήν στο Μπρόντγουεϊ το 1938. Άμεσα είχε αναγνωριστεί ως πολύ ανώτερη από αυτή του Gilbert Murray, που χρησιμοποιούνταν ως τότε.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2015
Μπορεί κάποιοι να έχουν αντιρρήσεις με τη χρήση της εγγλέζικης γλώσσας αντί αυτής του Ευριπίδη, εγώ όμως ένα έχω να πω… Μεγάλη η χάρη μας! Μια σπουδαία ταινία, ένας υπέροχος φορέας ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, κι ένα ονειρικό επιτελείο ηθοποιών στην υπηρεσία του αρχαίου μας δράματος. Μέσα σε ένα απέριττο τοπίο που μυρίζει ακόμα καταστροφή, οι ήρωες κινούνται από σκηνικό σε σκηνικό, μεταθέτοντας τη θεατρική σκηνή και το συναίσθημα. Ο Κακογιάννης είναι φανερά μαγεμένος με τους ηθοποιούς του, κι αυτοί χαρίζουν απίστευτη δύναμη στις αιώνιες φράσεις του κειμένου. Η Κάθριν Χέπμπορν διδάσκει τραγωδία, βοηθούμενη πολύ από το νευρικό της τικ, που πολλοί περνούσαν για ερμηνευτικό τερτίπι. Και η Ειρήνη Παπά σε ερμηνευτική κόντρα με τις μεγάλες κυρίες, κρατάει το μεγαλείο της Επιδαύρου δίπλα στη βρετανική θεατρική σκηνή. Μη χάσετε φράση, αφού ακόμα κι αυτή η ταινία είναι μηδαμινή μπροστά στο αθάνατο κείμενο του Ευριπίδη…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
