Όταν Πέφτει το Σκοτάδι

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Τηλεόραση.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Town That Dreaded Sundown

Ελληνικός Τίτλος: Όταν Πέφτει το Σκοτάδι

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Τρόμος στο Ηλιοβασίλεμα (1976)

Σεναριακή Πηγή

• Σενάριο: Τρόμος στο Ηλιοβασίλεμα του Earl E. Smith.

Παραλειπόμενα

• Ριμέικ/σίκουελ μιας cult slasher b-movie με τον ίδιο τίτλο (ελληνικά: «Τρόμος στο Ηλιοβασίλεμα» και «Εκτελεστής Δίχως Πρόσωπο»), από το 1976. Για να διατηρηθεί το κλίμα της τότε ταινίας, ο σκηνοθέτης επέμεινε και η σύγχρονη να γυριστεί με χαμηλό προϋπολογισμό.
• Η ταινία του 1976 ήταν επηρεασμένη από αληθινά γεγονότα, που έμειναν γνωστά ως Texarkana Moonlight Murders. Είχαν λάβει χώρα το 1946 και κανείς ένοχος δεν βρέθηκε ποτέ.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 17/11/2015

Παρότι μοιάζει να αναπαράγει τα γνωστά αλά 1970-80 κλισέ, η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Alfonso Gomez-Rejon έχει περίεργες χάρες. Ο Τεξανός θέλει να κάνει κάτι καλύτερο από τα πρότυπα του, η όρεξη του είναι ολοφάνερη, απλά οι ιδέες είναι σκόρπιες εδώ κι εκεί. Δεν υπάρχει κάτι το εξόφθαλμο, αλλά η τεχνική του σκηνοθέτη δεν έχει καμία συνοχή, το ένα τρικ δεν ακολουθείται από κάποιο παρόμοιο, είναι σαν εμπνεύσεις της στιγμής, τόσο πάνω στην κάμερα, όσο και το μοντάζ. Αλλά αυτό είναι που προσδίδει ύφος στο φιλμ, και είναι άδικο να πεις ότι έχουμε μία από τα ίδια. Είναι αληθινά σπάνιο σε slasher θρίλερ και μάλιστα ριμέικ (μάλλον μακρινό σίκουελ, καλύτερα) να έχουμε ξεχωριστό ύφος. Αν υπήρχε και η απαραίτητη εμπειρία, ίσως μιλούσαμε διαφορετικά.

Ο Gomez-Rejon δεν κάνει θαύματα, αλλά καταρχάς έχει μια ιστορία που ρέει. Δεν σε αφήνει να κουραστείς, ακόμα κι αν αφήνει ευκαιρίες (όπως πολλούς ενδιαφέροντες δεύτερους χαρακτήρες) να περάσουν στο ντούκου. Εύκολες οι σπλάτερ σκηνές, αλλά χρωματισμένες με ένα ιδιαίτερο στυλ οι ενδιάμεσες, εμπλουτισμένες με ένα μυστήριο που λειτουργεί ουσιαστικότερα από τον τρόμο. Εκεί θα έπρεπε να πατήσει ακόμα περισσότερο ο δημιουργός, και να μη μας αφήσει έκθετους με ένα εύκολο φινάλε, τόσο ως προς την αποκάλυψη του, όσο και την εκτέλεση του. Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν έχουμε μία από τα ολόιδια, επιμένω σε αυτό, και δεν υπάρχουν κενά αφήγησης. Σίγουρα θα θέλαμε να δούμε σε μεγαλύτερο φιλμικό χρόνο τη Veronica Cartwright και τον Edward Herrmann, αφού προσθέτουν σε χρώμα και αισθητική, αλλά κι αυτή τους η cult παρουσία μετράει θετικά.

Παρότι δεν άφησε κάποια καλή ή έστω cult φήμη πίσω του, επιμένω ότι ξεχωρίζει του σωρού, έστω και με διαφορά ύφους.

Βαθμολογία: