Οι Τρεις Σωματοφύλακες
- The Three Musketeers
- 1993
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Εποχής, Κωμωδία, Νεανική, Οικογενειακή, Περιπέτεια
- 03 Μαρτίου 1994
Ο Άραμις, ο Άθως και ο Πόθος είναι οι σωματοφύλακες. Στο θαρραλέο αυτό τρίο στηρίζεται η Γαλλία για να σώσουν τον θρόνο της χώρας από τα χέρια του σατανικού καρδινάλιου Ρισελιέ. Σύνθημά τους: όλοι για έναν και ένας για όλους. Μαζί τους και ο νεαρός Ντ’ Αρτανιάν, του οποίου το όνειρο του σωματοφύλακα κινδυνεύει να καταστραφεί εξαιτίας του έρωτά του για την όμορφη και δολοπλόκο κόρη του Ρισελιέ. Αν ο Ντ’ Αρτανιάν καταφέρει να ξεφύγει από τα δεσμά της και αποδείξει την ικανότητα του στο σπαθί και την αξιοπιστία του σαν σύντροφος, τότε θα μπορέσει επάξια θα φέρει κι αυτός τον τιμητικό τίτλο του σωματοφύλακα.
Σκηνοθεσία:
Stephen Herek
Κύριοι Ρόλοι:
Chris O’Donnell … D’Artagnan
Charlie Sheen … Aramis
Kiefer Sutherland … Athos
Oliver Platt … Porthos
Tim Curry … καρδινάλιος Richelieu
Rebecca De Mornay … μυλαίδη de Winter
Gabrielle Anwar … βασίλισσα Anne
Julie Delpy … Constance
Michael Wincott … λοχαγός Rochefort
Paul McGann … Girard/Jussac
Hugh O’Conor … βασιλιάς Louis XIII
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Loughery
Παραγωγή: Roger Birnbaum, Joe Roth
Μουσική: Michael Kamen
Φωτογραφία: Dean Semler
Μοντάζ: John F. Link
Σκηνικά: Wolf Kroeger
Κοστούμια: John Mollo
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Three Musketeers
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Τρεις Σωματοφύλακες
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Οι Τρεις Σωματοφύλακες (1921)
- Το Σιδηρούν Προσωπείον (1929)
- Το Σιδηρούν Προσωπείον (1939)
- Οι Τρεις Σωματοφύλακες (1948)
- Οι Τρεις Σωματοφύλακες (1973)
- Η Εκδίκηση της Μυλαίδης (1974)
- Η Κόρη του Ντ’Αρτανιάν (1994)
- Ο Άνθρωπος με τη Σιδερένια Μάσκα (1998)
- Ντ’Αρτανιάν (2001)
- Οι Τρεις Σωματοφύλακες (2011)
- Ο Ντογκτανιάν και οι Τρεις Σωματοφύλακες (2021)
- Οι Τρεις Σωματοφύλακες: Ντ’ Αρτανιάν (2023)
- Οι Τρεις Σωματοφύλακες: Μιλαίδη (2023)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Les Trois Mousquetaires του Alexandre Dumas pere.
Παραλειπόμενα
- Ταυτόχρονα με την Disney, η TriStar ετοίμαζε μια δική της εκδοχή του έργου του Δουμά, με σκηνοθέτη τον Jeremiah S. Chechik και πρωταγωνιστή του Johnny Depp. Στην εκδοχή αυτή που εντέλει δεν προχώρησε, είχαν προσεγγίσει τον Oliver Platt, και πάλι για τον ρόλο του Πόρθου.
- Ο Charlie Sheen προορίζονταν αρχικά για Πόρθος. Ήταν και ο μόνος από την πρωταγωνιστική τετράδα που δεν έκανε τις έξι βδομάδες εκπαίδευση στο σπαθί, επειδή γυρνούσε τους Στραβούς Πιλότους 2.
- Ο Stephen Dorff απέρριψε τον ρόλο του Ντ’ Αρτανιάν.
- Η Disney είχε στην αρχική λίστα υποψήφιων για διάφορους ρόλους τους: William Baldwin, Jean-Claude Van Damme, Al Pacino, Johnny Depp, Cary Elwes, Gary Oldman, και τη Winona Ryder για τον ρόλο της Μυλαίδης.
- Τα κύρια γυρίσματα έγιναν στο Πέρστολντσντορφ της Αυστρίας, όπου η Rebecca De Mornay έχει περάσει τα σχολικά και κολεγιακά της χρόνια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αυτόνομα μεγάλη επιτυχία έκανε το σινγκλ All for Love, που ένωνε τις φωνές των Bryan Adams, Rod Stewart και Sting. Ήταν μια σύνθεση του Bryan Adams με τους Robert “Mutt” Lange και Michael Kamen. Έφτασε ως το νούμερο 1 των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Παρότι τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι αρκετά πιστά στην ανασύσταση της γαλλικής βασιλείας (πάλι καλά που στην παραγωγή εμπλέκεται και η Αυστρία), η ταινία «μυρίζει» αβάστακτα Χόλιγουντ και δη μοντέρνο. Είναι περισσότερο μια αναπαραγωγή του μοντέλου του Young Guns, παρά ένα ξαναδιάβασμα του Αλέξανδρου Δουμά. Τι να κάνεις που όταν μια φόρμουλα πετυχαίνει, τυχαίνει και εμπορικού ξεχειλώματος.
Συμπαθητική δράση, αλλά αβάστακτες οι ερμηνείες (χωρίς να είναι το φταίξιμο στους ηθοποιούς, πλην βέβαια του αφόρητου Chris O’Donnell) και άδικη για τη λογοτεχνική του ιστορία η διασκευή σεναρίου. Όπως και να το κάνεις, δεν ήταν δυνατόν η λογική της Disney να αποδώσει σε κάτι που χρειάζεται μια νότα ποίησης και μια ατμόσφαιρα άλλων χρόνων, ειδικά όταν η διάσημη εταιρία διαχειρίζεται το υλικό με τόσο εξόφθαλμο ελαφρύ την καρδία τρόπο. Μα τον Stephen Herek βρήκαν μονάχα εύκαιρο; Τι παραπάνω να έδινε ο συγκεκριμένος από αυτή τη light και καθαρά οικογενειακή εκδοχή, που πάλι καλά που ως είναι, δεν πιάνει και τον απόλυτο πάτο. Κάτι το ακριβούτσικο της παραγωγής, κάτι η τάση για μπόλικο χαβαλέ (πρέπει να πέρασαν ευχάριστα στα γυρίσματα), και τη βγάλαμε τη θέαση.
Αυτό όμως θα πει λησμονήσιμο σινεμά, και δεν υπάρχει τίποτα άλλο ως εν κατακλείδι…
Βαθμολογία: