Το Τρίτο Έγκλημα
- Sandome no Satsujin
- The Third Murder
- 2017
- Ιαπωνία
- Ιαπωνικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Μυστηρίου, Νουάρ
- 18 Οκτωβρίου 2018
Ο επιτυχημένος δικηγόρος Σιγκεμόρι αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Μισούμι, κατηγορούμενου για φόνο και κλοπή, ο οποίος είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης και για έναν άλλο φόνο πριν τριάντα χρόνια. Οι πιθανότητες να κερδίσει ο Σιγκεμόρι την υπόθεση είναι μικρές, αφού ο πελάτης του ομολογεί ελεύθερα την ενοχή του, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή αν καταδικαστεί. Καθώς διερευνά όλο και πιο βαθιά την υπόθεση, μελετώντας τις καταθέσεις της οικογένειας του θύματος και του ίδιου του Μισούμι, ο συνήθως σίγουρος Σιγκεμόρι αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν ο πελάτης του είναι ο πραγματικός δολοφόνος.
Σκηνοθεσία:
Hirokazu Koreeda
Κύριοι Ρόλοι:
Masaharu Fukuyama … Tomoaki Shigemori
Koji Yakusho … Misumi
Suzu Hirose … Sakie Yamanaka
Yuki Saito … Κα Yamanaka
Kotaro Yoshida … Daisuke Settsu
Shinnosuke Mitsushima … Akira Kawashima
Mikako Ichikawa … Sasabara Itsuki
Isao Hashizume … Akihisa Shigemori
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Hirokazu Koreeda
Παραγωγή: Kaoru Matsuzaki, Hijiri Taguchi
Μουσική: Ludovico Einaudi
Φωτογραφία: Mikiya Takimoto
Μοντάζ: Hirokazu Koreeda
Σκηνικά: Yohei Taneda
Κοστούμια: Kazuko Kurosawa
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sandome no Satsujin
- Ελληνικός Τίτλος: Το Τρίτο Έγκλημα
- Διεθνής Τίτλος: The Third Murder
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The 3rd Murder
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Suzu Hirose), φωτογραφία, μοντάζ και σκηνικά στα Ασιατικά Βραβεία.
- Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερος αντρικός ρόλος (Koji Yakusho), δεύτερος γυναικείος ρόλος (Suzu Hirose), σενάριο και μοντάζ στα εθνικά βραβεία της Ιαπωνίας. Υποψήφιο σε ακόμα 4 κατηγορίες.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Ο Koreeda εμπνεύστηκε το φιλμ μετά από κουβέντα με έναν φίλο δικηγόρο. Το σημαντικό σημείο που αποτέλεσε την έμπνευση ήταν πάνω στο κενό που υπάρχει στην ιαπωνική δικαιοσύνη ανάμεσα στην ανεύρεση της αλήθειας και τη δικαιοδοσία των δικηγόρων που μπορούν να κάνουν διευθετήσεις για χάρη της πλευράς που υποστηρίζουν. Ο Koreeda έτσι αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν ο δικηγόρος νοιάζονταν καθαρά και μόνο για την πλευρά της αλήθειας.
- Για τη συγγραφή του σεναρίου, ο Koreeda χρειάστηκε τη συμβολή επτά δικηγόρων, τους οποίους απασχόλησε επί αρκετούς μήνες.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 18/10/2018
Το δικαστικό δράμα είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, κατά κανόνα βραδύκαυστο είδος, συνήθως μινιμαλιστικό και περιορισμένο χωρικά, που επιχειρεί να φωτίσει και να αναδείξει συγκρούσεις διαφορετικών πλευρών, θέτοντας στο επίκεντρο ηθικά διλήμματα και αναπτύσσοντας μέσω της καθαρής δραματουργικής υπόστασης των χαρακτήρων μια άμεση μορφή διαλεκτικής, αποδιδόμενης απευθείας μέσω του διαλόγου και της αντιπαράθεσης.
Η Ιαπωνία είναι μια χώρα που τείνει να κρύβει πολλά. Η απλότητα και ο μινιμαλισμός μπορεί να κυριαρχούν παραδοσιακά στη φιλοσοφία της, όμως οι άνθρωποι, οι κοινωνικές δομές, οι κώδικες επικοινωνίας είναι πράγματα εξαιρετικά περίπλοκα. Ο Hirokazu Koreeda κάνει ένα δικό του σινεμά κοινωνικο-φιλοσοφικού στοχασμού, αυστηρά ιαπωνικών καταβολών (σαν ένας σύγχρονος Ozu, αλλά πολύ πιο “βαρύς” δραματουργικά). Σε αυτή του την δουλειά αξιοποιεί τη φόρμα του δικαστικού δράματος και, πάντα μέσα από το προσωπικό του βλέμμα, επιχειρεί να μελετήσει τις αντιφάσεις της ιαπωνικής κοινωνίας, θέτοντας ζητήματα όπως ο ρόλος της τιμωρίας και της απονομής δικαιοσύνης αντιπαραβαλλόμενα με την ανθρώπινη ηθική.
Κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του προσωπικά κίνητρα, μα κανείς δε λέει αυτό που πραγματικά πιστεύει. Ο πρωταγωνιστής έχει σκοτώσει το αφεντικό του, έχει ομολογήσει τον φόνο, και ο δικηγόρος του προσπαθεί να τον σώσει από τη θανατική ποινή, μα εκείνος συνεχώς αλλάζει την ιστορία μέσα από αντιφάσεις στα λεγόμενά του. Ο δικηγόρος θέλει να κερδίσει την υπόθεση για να επιτύχει στον ρόλο του ως συνήγορος, μα παράλληλα είναι ηθικός, θέλει να μάθει την αλήθεια γύρω από τον φόνο που διέπραξε ο πελάτης του, να διερευνήσει τα κίνητρά του, και κατά κάποιον τρόπο, να μπει μέσα στο κεφάλι του. Αυτή η δυναμική μεταξύ των δύο γίνεται η εστίαση ολόκληρου του έργου. Παρότι σύμμαχοι, μοιάζουν να έρχονται από δύο διαφορετικούς κόσμους. Συνδιαλέγονται, έρχονται σε αντιπαράθεση, ιδρώνουν, εξοργίζονται, ώσπου ο συνήγορος να κατανοήσει και να συναισθανθεί απόλυτα τον κατηγορούμενο. Έχουμε ανθρώπους που μάχονται για την ηθική τους, σε μια κοινωνία που διαρκώς ψεύδεται για να κρύψει τις πληγές της. Κι εκείνοι, παγιδευμένοι μέσα της, σχεδόν ψυχαναγκαστικά, αναγκάζονται να κάνουν το ίδιο. Το οξύμωρο που κορυφώνει την κριτική παρατήρηση του Koreeda είναι πως ο πρωταγωνιστής κατευθύνεται στο ακραίο σημείο του φόνου από ηθικά κίνητρα, ως “εκδικητής” για να επουλώσει μια κρυφή πληγή που δεν μπορεί να λεχθεί, να βγει προς τα έξω και άρα να θεραπευτεί διαφορετικά.
Κατά τα άλλα, έχουμε δύο εξαιρετικές κύριες ερμηνείες από τους Koji Yakusho (“Βαβέλ”) και Masaharu Fukuyama (“Πατέρας και Γιος”), που εξισορροπούν αριστοτεχνικά τον ρεαλισμό με το δραματικό βάρος, και μια παγωμένη, χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα να επισκιάζει εύστοχα τους ανθρώπους, τονίζοντας τις αποστάσεις που τους χωρίζουν, αλλά και το αντίθετο, την εις βάθος εγγύτητα όταν έρχονται κοντά.
Είναι ένα έργο ιδιαίτερα βαρύ, ακόμα και για τα δεδομένα του σκηνοθέτη, που αν και διερευνεί έναν κόσμο τόσο διαφορετικής λογικής από τον δικό μας, μας τον κοινωνεί με τόση αγάπη, λεπτολογία και υπομονή, που δύσκολα θα άφηνε οποιονδήποτε ασυγκίνητο. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία.
Βαθμολογία: