Ο επιτυχημένος δικηγόρος Σιγκεμόρι αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Μισούμι, κατηγορούμενου για φόνο και κλοπή, ο οποίος είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης και για έναν άλλο φόνο πριν τριάντα χρόνια. Οι πιθανότητες να κερδίσει ο Σιγκεμόρι την υπόθεση είναι μικρές, αφού ο πελάτης του ομολογεί ελεύθερα την ενοχή του, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή αν καταδικαστεί. Καθώς διερευνά όλο και πιο βαθιά την υπόθεση, μελετώντας τις καταθέσεις της οικογένειας του θύματος και του ίδιου του Μισούμι, ο συνήθως σίγουρος Σιγκεμόρι αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν ο πελάτης του είναι ο πραγματικός δολοφόνος.

Σκηνοθεσία:

Hirokazu Koreeda

Κύριοι Ρόλοι:

Masaharu Fukuyama … Tomoaki Shigemori

Koji Yakusho … Misumi

Suzu Hirose … Sakie Yamanaka

Yuki Saito … Κα Yamanaka

Kotaro Yoshida … Daisuke Settsu

Shinnosuke Mitsushima … Akira Kawashima

Mikako Ichikawa … Sasabara Itsuki

Isao Hashizume … Akihisa Shigemori

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Hirokazu Koreeda

Παραγωγή: Kaoru Matsuzaki, Hijiri Taguchi

Μουσική: Ludovico Einaudi

Φωτογραφία: Mikiya Takimoto

Μοντάζ: Hirokazu Koreeda

Σκηνικά: Yohei Taneda

Κοστούμια: Kazuko Kurosawa

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Sandome no Satsujin
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Τρίτο Έγκλημα
  • Διεθνής Τίτλος: The Third Murder
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The 3rd Murder

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Suzu Hirose), φωτογραφία, μοντάζ και σκηνικά στα Ασιατικά Βραβεία.
  • Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερος αντρικός ρόλος (Koji Yakusho), δεύτερος γυναικείος ρόλος (Suzu Hirose), σενάριο και μοντάζ στα εθνικά βραβεία της Ιαπωνίας. Υποψήφιο σε ακόμα 4 κατηγορίες.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.

Παραλειπόμενα

  • Ο Koreeda εμπνεύστηκε το φιλμ μετά από κουβέντα με έναν φίλο δικηγόρο. Το σημαντικό σημείο που αποτέλεσε την έμπνευση ήταν πάνω στο κενό που υπάρχει στην ιαπωνική δικαιοσύνη ανάμεσα στην ανεύρεση της αλήθειας και τη δικαιοδοσία των δικηγόρων που μπορούν να κάνουν διευθετήσεις για χάρη της πλευράς που υποστηρίζουν. Ο Koreeda έτσι αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν ο δικηγόρος νοιάζονταν καθαρά και μόνο για την πλευρά της αλήθειας.
  • Για τη συγγραφή του σεναρίου, ο Koreeda χρειάστηκε τη συμβολή επτά δικηγόρων, τους οποίους απασχόλησε επί αρκετούς μήνες.

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 18/10/2018

Το δικαστικό δράμα είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, κατά κανόνα βραδύκαυστο είδος, συνήθως μινιμαλιστικό και περιορισμένο χωρικά, που επιχειρεί να φωτίσει και να αναδείξει συγκρούσεις διαφορετικών πλευρών, θέτοντας στο επίκεντρο ηθικά διλήμματα και αναπτύσσοντας μέσω της καθαρής δραματουργικής υπόστασης των χαρακτήρων μια άμεση μορφή διαλεκτικής, αποδιδόμενης απευθείας μέσω του διαλόγου και της αντιπαράθεσης.

Η Ιαπωνία είναι μια χώρα που τείνει να κρύβει πολλά. Η απλότητα και ο μινιμαλισμός μπορεί να κυριαρχούν παραδοσιακά στη φιλοσοφία της, όμως οι άνθρωποι, οι κοινωνικές δομές, οι κώδικες επικοινωνίας είναι πράγματα εξαιρετικά περίπλοκα. Ο Hirokazu Koreeda κάνει ένα δικό του σινεμά κοινωνικο-φιλοσοφικού στοχασμού, αυστηρά ιαπωνικών καταβολών (σαν ένας σύγχρονος Ozu, αλλά πολύ πιο “βαρύς” δραματουργικά). Σε αυτή του την δουλειά αξιοποιεί τη φόρμα του δικαστικού δράματος και, πάντα μέσα από το προσωπικό του βλέμμα, επιχειρεί να μελετήσει τις αντιφάσεις της ιαπωνικής κοινωνίας, θέτοντας ζητήματα όπως ο ρόλος της τιμωρίας και της απονομής δικαιοσύνης αντιπαραβαλλόμενα με την ανθρώπινη ηθική.

Κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του προσωπικά κίνητρα, μα κανείς δε λέει αυτό που πραγματικά πιστεύει. Ο πρωταγωνιστής έχει σκοτώσει το αφεντικό του, έχει ομολογήσει τον φόνο, και ο δικηγόρος του προσπαθεί να τον σώσει από τη θανατική ποινή, μα εκείνος συνεχώς αλλάζει την ιστορία μέσα από αντιφάσεις στα λεγόμενά του. Ο δικηγόρος θέλει να κερδίσει την υπόθεση για να επιτύχει στον ρόλο του ως συνήγορος, μα παράλληλα είναι ηθικός, θέλει να μάθει την αλήθεια γύρω από τον φόνο που διέπραξε ο πελάτης του, να διερευνήσει τα κίνητρά του, και κατά κάποιον τρόπο, να μπει μέσα στο κεφάλι του. Αυτή η δυναμική μεταξύ των δύο γίνεται η εστίαση ολόκληρου του έργου. Παρότι σύμμαχοι, μοιάζουν να έρχονται από δύο διαφορετικούς κόσμους. Συνδιαλέγονται, έρχονται σε αντιπαράθεση, ιδρώνουν, εξοργίζονται, ώσπου ο συνήγορος να κατανοήσει και να συναισθανθεί απόλυτα τον κατηγορούμενο. Έχουμε ανθρώπους που μάχονται για την ηθική τους, σε μια κοινωνία που διαρκώς ψεύδεται για να κρύψει τις πληγές της. Κι εκείνοι, παγιδευμένοι μέσα της, σχεδόν ψυχαναγκαστικά, αναγκάζονται να κάνουν το ίδιο. Το οξύμωρο που κορυφώνει την κριτική παρατήρηση του Koreeda είναι πως ο πρωταγωνιστής κατευθύνεται στο ακραίο σημείο του φόνου από ηθικά κίνητρα, ως “εκδικητής” για να επουλώσει μια κρυφή πληγή που δεν μπορεί να λεχθεί, να βγει προς τα έξω και άρα να θεραπευτεί διαφορετικά.

Κατά τα άλλα, έχουμε δύο εξαιρετικές κύριες ερμηνείες από τους Koji Yakusho (“Βαβέλ”) και Masaharu Fukuyama (“Πατέρας και Γιος”), που εξισορροπούν αριστοτεχνικά τον ρεαλισμό με το δραματικό βάρος, και μια παγωμένη, χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα να επισκιάζει εύστοχα τους ανθρώπους, τονίζοντας τις αποστάσεις που τους χωρίζουν, αλλά και το αντίθετο, την εις βάθος εγγύτητα όταν έρχονται κοντά.

Είναι ένα έργο ιδιαίτερα βαρύ, ακόμα και για τα δεδομένα του σκηνοθέτη, που αν και διερευνεί έναν κόσμο τόσο διαφορετικής λογικής από τον δικό μας, μας τον κοινωνεί με τόση αγάπη, λεπτολογία και υπομονή, που δύσκολα θα άφηνε οποιονδήποτε ασυγκίνητο. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *