Ο Βίκτωρ Ναβόρσκι βρίσκεται στον διεθνή αερολιμένα της Νέας Υόρκης γνωρίζοντας ελάχιστα αγγλικά, και ακόμη λιγότερα για το ξαφνικό πραξικόπημα που συντελέστηκε στην πατρίδα του την Κρακοζία. Αυτή η συγκυρία προκαλεί την αναστολή της ισχύς του διαβατηρίου του, και ακόμη χειρότερα τον αποκλείει εντός των πυλών του αερολιμένα. Οι μέρες και οι μήνες περνούν, και ενώ η υπόθεση εξόδου δεν πηγαίνει καλά για τον ευφυέστατο Κρακοζιανό, η παρουσία μιας αεροσυνοδού θα αναστατώσει την αναμονή του.

Σκηνοθεσία:

Steven Spielberg

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Hanks … Viktor Navorski

Catherine Zeta-Jones … Amelia Warren

Stanley Tucci … Frank Dixon

Chi McBride … Joe Mulroy

Diego Luna … Enrique Cruz

Barry Shabaka Henley … αστυνομικός Thurman

Kumar Pallana … Gupta Rajan

Zoe Saldana … Dolores Torres

Eddie Jones … Richard Salchak

Jude Ciccolella … Karl Iverson

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sacha Gervasi, Jeff Nathanson

Στόρι: Andrew Niccol, Sacha Gervasi

Παραγωγή: Laurie MacDonald, Walter F. Parkes, Steven Spielberg

Μουσική: John Williams

Φωτογραφία: Janusz Kaminski

Μοντάζ: Michael Kahn

Σκηνικά: Alex McDowell

Κοστούμια: Mary Zophres

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Terminal
  • Ελληνικός Τίτλος: The Terminal

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Tombes du Ciel (1993)

Παραλειπόμενα

  • Το φιλμ δανείστηκε την έμπνευση του από ένα αληθινό περιστατικό που έλαβε χώρα από το 1988 έως το 2006 στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισίου. Ήταν ο ιρανός Mehran Karimi Nasseri (γνωστός και ως Sir Alfred) που συνολικά έζησε εντός του χώρου του αερολιμένα 18 έτη. Το ίδιο περιστατικό ήταν η έμπνευση για την ταινία Tombes du Ciel (1993) του Philippe Lioret, με τον Jean Rochefort και τη Marisa Paredes.
  • Καθώς δεν υπήρχε αεροδρόμιο που μπορούσε να φιλοξενήσει όσα χρειάζονταν η παραγωγή, κατασκευάστηκε ολόκληρο σκηνικό σε υπόστεγο αεροσκαφών στο αεροδρόμιο LA/Palmdale. Αρκετές ακόμα λήψεις έγιναν σε αυτό του Montreal-Mirabel.
  • Ο Hanks βάσισε τον χαρακτήρα του στον πεθερό του, Allan Wilson, έναν βούλγαρο μετανάστη που μπορούσε να μιλήσει αρκετές γλώσσες.
  • Η Krakozhia είναι καθαρά μυθοπλαστική, και τοποθετείται στο πρώην ανατολικό μπλοκ της Ευρώπης. Σε κάποιο σημείο με χάρτη μοιάζει να είναι η Βόρεια Μακεδονία, αλλά σε κάποιο άλλο αναφέρεται η Λευκορωσία. Ο Tom Hanks, από την άλλη, χρησιμοποιεί ως γλώσσα του τα βουλγαρικά, αλλά σε ένα σημείο μιλάει ρώσικα. Ο δε εθνικός της ύμνος ακούγεται σαν αυτόν της Αλβανίας.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 2/11/2005

Παραδοσιακών ρυθμών κομεντί με έντονη τη συναισθηματική φόρτιση σε κάποια σημεία, αλλά κι έντονη αποσυμφόρηση του μελό στοιχείου σε κάποια άλλα. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, χωρίς να μπορεί να αποδείξει για μία φορά ακόμα πως έχει κατακτήσει τον χώρο της κωμωδίας, γνωρίζει τους κωδικούς για να κάνει μια στενών σκηνικών ορίων ατμόσφαιρα ευχάριστη, όπως κι ο ήρωας του ξέρει να υπερκαλύπτει τις δυσκολίες που του παρουσιάζονται με την ευφυΐα και το πάθος του για αξιοπρέπεια, συναίσθημα και λογική.

Ο Τομ Χανκς παρουσιάζει μια ερμηνεία ανάλογη θεματικά (βοηθάει η «εξωγήινη» προφορά του ανάμεσα σε ρωσικά και σλάβικα) με αυτή στο «Ναυαγό», και χωρίς να επαναλαμβάνει τον τότε θρίαμβο, πείθει παίρνοντας πάνω του την εικόνα μιας ταινίας που ενώ κινδυνεύει συνεχώς να τείνει προς την πλήξη, ποτέ δεν το κάνει. Έξυπνοι δεύτεροι χαρακτήρες (ισόποσοι σε διάρκεια εμφάνισης και ιδιόρρυθμα πολυποίκιλοι), εκφραστικό μουσικό θέμα από τον Τζον Γουίλιαμς, ανάλαφρη διάθεση και καλοπροαίρετα-καλοδοσμένα μηνύματα περί διαφορετικότητας, ανθρωπιάς, εμπιστοσύνης και… επιμονής.

Ακόμα καλύτερα να συνδυάζονταν με έντονο χριστουγεννιάτικο κλίμα, μια και φέρει αρκετά στον αέρα του από αντίστοιχες ταινίες της δεκαετίας του 1940.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

28 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *