
Η Ιστορία του Ντεσπερό
- The Tale of Despereaux
- 2008
- ΗΠΑ, Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Κινούμενα Σχέδια, Κωμωδία, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 26 Φεβρουαρίου 2009
Ένας καλόκαρδος αρουραίος φτάνει με καράβι στο βασίλειο του Ντορ, την Ημέρα της Σούπας, την σημαντικότερη ημέρα για τους κατοίκους αυτού του τόπου. Ο βασιλικός σεφ φτιάχνει τη μαγική του σούπα από λαχανικά, και όλος ο λαός ανυπομονεί να τη δοκιμάζει. Όλα αυτά μέχρι ένας αρουραίος να πέσει κατά λάθος μέσα στη σούπα της βασίλισσας, η οποία παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει. Έτσι κηρύσσεται βασιλική απαγόρευση για κάθε σούπα αλλά και όλους τους αρουραίους. Ο βασιλιάς πέφτει σε βαρύ πένθος, ενώ η γη του Ντορ συννεφιάζει για πάντα και δεν βρέχει ποτέ. Όμως, ένας ήρωας εμφανίζεται μόνο όταν ο κόσμος τον έχει ανάγκη. Και απ’ ό,τι φαίνεται, το βασίλειο του Ντορ χρειαζόταν έναν.
Σκηνοθεσία:
Sam Fell
Robert Stevenhagen
Κύριοι Ρόλοι:
Matthew Broderick … Despereaux Tilling (φωνή)
Dustin Hoffman … Chiaroscuro ‘Roscuro’ (φωνή)
Emma Watson … πριγκίπισσα Pea (φωνή)
Tracey Ullman … Miggery ‘Mig’ Sow (φωνή)
Ciaran Hinds … Botticelli (φωνή)
Robbie Coltrane … Gregory (φωνή)
William H. Macy … Lester Tilling (φωνή)
Tony Hale … Furlough Tilling (φωνή)
Kevin Kline … σεφ Andre (φωνή)
Stanley Tucci … Boldo (φωνή)
Frank Langella … ο δήμαρχος της ποντικούπολης (φωνή)
Frances Conroy … Antoinette Tilling (φωνή)
Christopher Lloyd … Hovis (φωνή)
Richard Jenkins … ο διευθυντής (φωνή)
Sam Fell … Ned/Smudge (φωνή)
Sigourney Weaver … η αφηγήτρια (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Gary Ross
Στόρι: Will McRobb, Chris Viscardi
Παραγωγή: Gary Ross, Allison Thomas
Μουσική: William Ross
Μοντάζ: Mark Solomon
Σκηνικά: Evgeni Tomov
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Tale of Despereaux
- Ελληνικός Τίτλος: Η Ιστορία του Ντεσπερό
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: The Tale of Despereaux της Kate DiCamillo.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
- Αρχικά ήταν να το σκηνοθετήσει ο γάλλος Sylvain Chomet, μέχρι που τη χρηματοδότηση ανέλαβε η Universal Pictures, και δεν τον ήθελε. Η αιτιολογία ήταν ότι οι σκέψεις του για το σενάριο ήταν υπερβολικά σκοτεινές, αλλά και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει την εμπορική εκμετάλλευση του φιλμ και σε άλλους τομείς, όπως τα λούτρινα.
- Μετά τον Chomet είχε προσληφθεί ο Mike Johnson, μέχρι που κι αυτός αντικαταστάθηκε.
- Anne Hathaway, Kurt Russell, Adam Sandler, Queen Latifah, Rainn Wilson, Kevin Spacey, Jack Black, Ed O’Neill, Ron Perlman, Dylan McDermott, Edward Burns και Nathaniel Parker ήταν όλοι υποψήφιοι να δανείσουν τη φωνή τους.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Σταύρος Σιούλης (Ντεσπερό), Μάντυ Λάμπου (αφηγήτρια/Λουίζ), Τάσος Μασμανίδης (Ροσκούρο), Χρήστος Θάνος (Πιέτρο/Μπόλντο/Φέρλοου), Πέτρος Δαμουλής (σεφ Αντρέ/θείος Νεντ/Χούβις), Αντώνης Πάλλης (βασιλιάς), Υρώ Λούπη (πριγκίπισσα Μπιζέλα/φίλη), Θανάσης Κουρλαμπάς (Μποτιτσέλι/Σματζ/δήμαρχος/γιατρός), Χρήστος Συριώτης (Λέστερ), Σοφία Δαμουλή (φίλος), Λένα Μαραβέα (δασκάλα/Μιγκ), Μανώλης Γιούργος (Γκρέγκορι). Σκηνοθετική επιμέλεια: Βασίλης Καΐλας.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/3/2009
Έχουμε συνηθίσει να επικρίνουμε μια ταινία κινουμένων σχεδίων, επειδή προσηλώνεται στο παιδικό κοινό και ξεχνάει τους… συνοδούς. Εδώ παρουσιάζεται μια αντίθετη περίπτωση, αφού ένα πιο ενήλικο κοινό θα εκτιμήσει περισσότερο τις χάρες αυτού του παραμυθιού. Η ταινία της Universal απέτυχε φέτος να προσεγγίσει, καν, την επιτυχία, φορτωμένο κάποιες αρνητικές λεπτομέρειες, αλλά κυρίως επειδή αφήνει τα παιδιά με ανοιχτό το στόμα της απορίας…
Όπως και σε ένα καλό μεσαιωνικό παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του, ο Ντεσπερό είναι απόλυτα σοβαροφανής, υπονοεί βία και τα νοήματα είναι πρωτογενή. Οι αναφορές μας στην μπερδεμένη ιστοριούλα -αυτό θα απογοητεύσει ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά-, η μη εντυπωσιακή υφή του πρωταγωνιστή (ο Ντεσπερό διαφέρει από τον Ρατατούη επειδή δεν είναι σταρ) και η παντελή έλλειψη χιούμορ, ίσως σας έχει ήδη αποτρέψει από τη θέαση της. Όμως, ο παραμυθητικός διάκοσμος, η γλυκύτητα των ηρώων, το σενάριο που ρέει πολύ πιο ουσιαστικά από πολλούς άλλους χολιγουντιανούς «συγγενείς» και η ομορφιά του σχεδίου αρκούν να σας προσφέρουν μια θαυμάσια παρακολούθηση. Θα σας παραπέμψει νοσταλγικά και στο παλαιότερο καρτούν της ίδιας εταιρίας, το Αμέρικαν Στόρι.
Βαθμολογία: