Ο αρθρογράφος των Los Angeles Times, Στιβ Λόπεζ, ανακαλύπτει τυχαία στους δρόμους του Λος Άντζελες έναν σχιζοφρενή άστεγο άνδρα, τον Ναθάνιελ Άντονι Έιρς, μια μουσική ιδιοφυΐα της σχολής Τζούλιαρντ, να περιφέρεται στους δρόμους της πόλης παίζοντας βιολοντσέλο. Αυτό που αρχικά απλώς φαντάζει ως ένα καλό δημοσιογραφικό θέμα, εξελίσσεται σε μια δυνατή φιλία που μεταμορφώνει τη ζωή και των δύο.
Σκηνοθεσία:
Joe Wright
Κύριοι Ρόλοι:
Jamie Foxx … Nathaniel Ayers
Robert Downey Jr. … Steve Lopez
Catherine Keener … Mary Weston
Tom Hollander … Graham Claydon
LisaGay Hamilton … Jennifer Ayers
Nelsan Ellis … David Carter
Rachael Harris … Leslie Bloom
Stephen Root … Curt Reynolds
Lorraine Toussaint … Flo Ayers
Octavia Spencer … προβληματική γυναίκα
Jena Malone … τεχνικός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Susannah Grant
Παραγωγή: Gary Foster, Russ Krasnoff
Μουσική: Dario Marianelli
Φωτογραφία: Seamus McGarvey
Μοντάζ: Paul Tothill
Σκηνικά: Sarah Greenwood
Κοστούμια: Jacqueline Durran
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Soloist
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Βιρτουόζος
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: The Soloist: A Lost Dream, an Unlikely Friendship, and the Redemptive Power of Music του Steve Lopez.
Παραλειπόμενα
- Προηγήθηκε μια σειρά άρθρων στη Los Angeles Times από τον Steve Lopez, αλλά ήταν το βιβλίο που τα συνόψισε το 2008 που αποτέλεσε τη βάση του σεναρίου.
- Άριστος ήδη ως πιανίστας, ο Jamie Foxx έμαθε να παίζει και τσέλο ειδικά για την ταινία.
- Στην ταινία ο Steve Lopez είναι διαζευγμένος. Στην πραγματικότητα ήταν παντρεμένος την εποχή που αναφέρονται τα γεγονότα και είναι ακόμη.
- Οι περισσότεροι από τους άστεγους που εμφανίζονται ήταν αληθινά άστεγοι. Γυρίσματα έγιναν και στο ‘Skid Row’, έναν από τους πολυπληθέστερους χώρους αστέγων στις ΗΠΑ.
- Παρότι ο αληθινός Nathaniel Ayers απέφευγε τον κινηματογράφο λόγω του νευρολογικού προβλήματος στην όραση του (συχνό σε μουσικούς), παραβρέθηκε στην πρεμιέρα του Λος Άντζελες με την οικογένεια του. Σπάνια έβλεπε σινεμά ή τηλεόραση.
- Αρχική έξοδο στις αίθουσες η ταινία είχε για τον Νοέμβρη του 2008. Όμως, η Paramount είδε πως είχε στριμώξει πολλές ταινίες στην οσκαρική περίοδο, και επέλεξε να κόψει αυτήν.
- Μετά την επιτυχία της Εξιλέωσης, ο Joe Wright βρέθηκε να έχει στη διάθεση του το διπλάσιο μπάτζετ. Αλλά ενώ αυτό ήταν στα 60 εκατομμύρια δολάρια, οι εισπράξεις περιορίστηκαν στα 38,3.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 11/8/2009
Από τις μεγαλοπρεπείς, αχανείς εκτάσεις της Βρετανίας, στους απάνθρωπους και παρακμιακούς δρόμους του αμερικανικού ονείρου. Από τη αισθαντική μελωδία των ερωτικών ιστοριών, στο άβατο της αμερικανικής τρέλας. Ο Joe Wright ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, γίνεται ανθρωπιστής και ταυτόχρονα προβοκάτορας. Προσπαθεί να αναδείξει τα προβλήματα μιας χώρας που καταπίνει σαν χαβούζα τους ανθρώπους της, όμως προβαίνει σε φτηνούς σχολιασμούς, λειψούς μελοδραματισμούς και εύκολες κρίσεις, στοιχεία που διαφαίνονται ακόμα και μέσα από την πιο μικρή λεπτομέρεια των πλάνων του. Η πραγματική ιστορία του σχιζοφρενή μουσικού Nathaniel Ayers μοιάζει αρκετά ενδιαφέρουσα, όμως εγκλωβίζεται σε ένα περιτύλιγμα κοινωνικού προβληματισμού και ηθικής αναταραχής. Οι αδέσποτες ρατσιστικές βολές και τα ευχολόγια δεν μπορούν να αναδείξουν μια σκοτεινή και βαθιά ψυχαναλυτική ιστορία, κάνοντας την τελικά να μοιάζει πιο ανισόρροπη απ’ ό,τι πραγματικά είναι.
Ο βρετανός σκηνοθέτης ενδίδει στην κινηματογραφική αφέλεια και κάνει έκπτωση των ικανοτήτων του, μα και των κινηματογραφικών του ονείρων. Η ιστορία στην κινηματογραφική της προσαρμογή φορτώνεται με όλες τις λάθος λεπτομέρειες, και η ταινία αδυνατεί να δώσει απαντήσεις σε κρίσιμα ανθρώπινα ερωτήματα, αρκούμενη μονάχα στην προσφορά συνεχών αδιαβάθμητων απογοητεύσεων. Όμως, η μεγαλύτερη όλων είναι, σίγουρα, η διάγνωση ότι ετούτη η ταινία ανήκει στον ταλαντούχο ευρωπαίο Joe Wright.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/8/2009
Είχα πίστη στο όνομα του Joe Wright, αλλά ανακάλυψα κάτι σε αυτόν που κρύβονταν πίσω από τα κοστούμια των προηγούμενων ταινιών του. Κάνει άψογα τη δουλειά του, αλλά για αμερικανικού τύπου δημοσιογράφο. Δηλαδή, είναι σαν να γράφει ένα ρεπορτάζ με πλουμιστό λόγο, αγγίζοντας μονάχα την κοινωνική επιφάνεια. Ο Wright με εντυπωσίασε εκ νέου στη δημιουργία λεπτομερειών που απεγκλωβίζουν το δράμα και το κάνουν αληθινά ενδιαφέρον, ανάγοντας μάλιστα τη δημιουργία σε εφευρετικότητα. Όσο περνάει η ταινία, όμως, το δράμα μοιάζει ολοένα πιο ψυχρό κι επαναλαμβανόμενο, κι εντέλει τυπικά αμερικανικό…
Μαζί με τα κόλπα του Wright, θα απολαύσετε κι έναν άψογο Robert Downey Jr. μαζί με έναν επιτελικά άρτιο Jamie Foxx. Και σαν ζευγάρι λειτουργούν απόλυτα και κανένα ψεγάδι ως εδώ. Όμως, η ιστορία του Ναθάνιελ Άιερς είναι μια ιστορία ψυχής και πνεύματος. Δεν είναι απλά η καλύτερη ευκαιρία να χτυπηθεί το αμερικανικό όνειρο εκ των έσω. Η ψυχή του άστεγου ήρωα αγγίζεται μονάχα με φροϋδικούς όρους και το πνεύμα της παραπεταμένης και βασανισμένης ευφυΐας εμμένει πίσω από τις εκφράσεις του Foxx. Βασισμένο σε βιβλίο του δημοσιογράφου Steve Lopez, τελικά η ταινία παραμένει αυτό το πράγμα: μια ιδανική οπτικοποίηση μιας δημοσιογραφικής δουλειάς. Τίποτα, μα τίποτα, παραπάνω, αλλά ευτυχώς και τίποτα παρακάτω…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
