Η Λέσχη της Κομψής Αλητείας
- The Riot Club
- 2014
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Θρίλερ, Νεανική
- 23 Οκτωβρίου 2014
Φάρσες, ακραίες πλάκες κι εκκεντρικές εκδηλώσεις είναι στο καθημερινό μενού της διασκέδασης των φοιτητών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που ανήκουν στην περιβόητη «Λέσχη της Κομψής Αλητείας». Το σπουδαίο «Riot Club» είναι μια λέσχη για πλούσιους φοιτητές καλών οικογενειών, στην οποίο όμως κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, αναμένεται να βγουν εκτός ελέγχου. Εκεί που η εξουσία του χρήματος συναντά τη νεανική και κομψή αλητεία, με πολλά απρόβλεπτα αποτελέσματα για το μέλλον των νεαρών.
Σκηνοθεσία:
Lone Scherfig
Κύριοι Ρόλοι:
Sam Claflin … Alistair Ryle
Max Irons … Miles ‘Milo’ Richards
Douglas Booth … Harry Villiers
Jessica Brown Findlay … Rachel
Holliday Grainger … Lauren
Freddie Fox … James Leighton-Masters
Ben Schnetzer … Dimitri Mitropoulos
Natalie Dormer … Charlie
Sam Reid … Hugo Fraser-Tyrwhitt
Matthew Beard … Guy Bellingfield
Tom Hollander … Jeremy Villiers
Jack Farthing … George Balfour
Olly Alexander … Toby Maitland
Josh O’Connor … Ed Montgomery
Samuel West … καθηγητής
Geraldine Somerville … Κα Richards
Julian Wadham … Κος Richards
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Laura Wade
Παραγωγή: Graham Broadbent, Peter Czernin
Μουσική: Kasper Winding
Φωτογραφία: Sebastian Blenkov
Μοντάζ: Jake Roberts
Σκηνικά: Alice Normington
Κοστούμια: Steven Noble
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Riot Club
- Ελληνικός Τίτλος: Η Λέσχη της Κομψής Αλητείας
- Εναλλακτικός Τίτλος: Posh [ανεπίσημος]
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Posh της Laura Wade.
Παραλειπόμενα
- Το Riot Club είναι η μυθοπλαστική εκδοχή του Bullingdon Club, το οποίο άφησε όνομα στην Οξφόρδη για ακραίες πράξεις, όπως η καταστροφή εστιατορίων και δωματίων του κολεγίου. Χρονολογείται πιθανά από το 1780 και υπάρχει ως σήμερα.
- Ο Robert Pattinson ήταν υποψήφιος για βασικό ρόλο.
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Jack Farthing.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 21/10/2014
Μια παρέα από φοιτητές της Οξφόρδης, γόνοι προνομιούχων οικογενειών που ανήκουν στην κλειστή λέσχη The Riot Club, οργανώνουν μια νύχτα το ετήσιο πάρτι ακολασίας τους, όπου μπορούν να πιούν και να οργιάσουν δίχως όρια, ακόμη, κάνοντας θρύψαλα και το απόμερο παμπ το οποίο αγκαζάρισαν, πληρώνοντας όσο όσο. Η λέσχη του φιλμ αναφέρεται στο ιστορικό The Bullingdon Club απ` το οποίο πέρασε και ο Κάμερον.
Στις μίνι τηλεοπτικές σειρές «Brideshead Revisited» (1981) και «Cambridge Spies» (2003) μελετήθηκε εις βάθος η κουλτούρα της ισχύος και υπεροχής που επεκράτησε στα κορυφαία πανεπιστήμια της Αγγλίας, καθαρή απόρροια της βρετανικής αυτοκρατορίας. Οι αδελφότητες, φυτώρια παραγωγής ανώτατων πολιτικών προσώπων κι επιχειρηματιών, αισθάνονταν, μέσα στα άλογα νιάτα, ότι το προνόμιά τους ξεπερνούσαν τους νόμους που ίσχυαν για τους κοινούς ανθρώπους κι όπως λέει ένας απ` την παρέα στο παρόν φιλμ: «έχω σιχαθεί τους φτωχούς!». Το θέμα είναι πως στις παραπάνω σειρές, αυτή η κουλτούρα διαπλέκεται κι αποκτά δραματικό σώμα μέσα σε κοινωνικά προβλήματα. Στην πρώτη έχουμε να κάνουμε με το πώς ο καθολικισμός μια οικογένειας συνέθλιψε τον γόνο της και πώς ο υποδεέστερος φίλος προσπάθησε ασυνείδητα να αναρριχηθεί μέσα στην οικογένεια αυτή. Στην άλλη, έχουμε κάποιους γόνους να αγκαλιάζουν το σοσιαλιστικό όραμα και να γίνονται κατάσκοποι των Ρώσων. Εδώ;…
Καθώς μας πληροφορούν, το θεατρικό έργο της Λόρα Γουέιντ, «Posh», εστιάζει μάλλον στην ίδια την ηδονή της αποχαλίνωσης αν και δεν λείπουν σε δεύτερο πλάνο σατιρικές πολιτικές αιχμές. Ωστόσο, στο σενάριο που η ίδια έγραψε για την κινηματογραφική μεταφορά, οι υπαινιγμοί είναι περιορισμένοι, οπότε και η δανή σκηνοθέτις Λόνε Σέρφιγκ (που μας έχει δώσει τα έξυπνα έργα «Μια Κάποια Εκπαίδευση» και «Ο Γουίλμπουρ Δεν Θέλει τη Ζωή του» ) δεν μπορούσε παρά να κινηθεί σε αυτό το στενό πλαίσιο. Να αφηγηθεί μια βραδιά παρακμής που καταλήγει σε ένα μάθημα ζωής για αυτά τα κακομαθημένα παιδιά. Ξέρει να επιλέγει ηθοποιούς και να τους κατευθύνει σωστά, ξέρει να πιάνει τον τόνο της κάθε στιγμής και να τον ντύνει ηχητικά, αλλά το σενάριο δεν βοηθά για πολλές αναγωγές, λειτουργώντας εντέλει, κόντρα στις αμερικανικές ανάλογες, σαν στιλάτη, προκλητική κολεγιακή ταινία για σινεφίλ, παρά ως κοινωνική μελέτη. Η μικρή παρουσία του Τομ Χολάντερ ως «παλιού» δίνει το δραματικό χρώμα που θα θέλαμε να έχει συνολικά το φιλμ και δεν είναι τυχαίο που ο ίδιος πρωταγωνιστούσε στο «Cambridge Spies».
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
