The Rebound (2009)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Σάντι είναι μια όμορφη και σέξι μητέρα δύο παιδιών, που μόλις έκλεισε τα 40. Είναι μια υπέροχη σούπερ-μαμά που προλαβαίνει τα πάντα. Αυτή η τέλεια φαινομενικά εικόνα της όμως καταρρέει, όταν ανακαλύπτει πως ο σύζυγός της την απατά. Για χάρη των παιδιών της συνέρχεται γρήγορα και μετακομίζει μαζί τους στη Νέα Υόρκη για να βρει δουλειά και να κάνει μια νέα αρχή. Εκεί, συναντά τον Άραμ Φίνκλεσταϊν, έναν ρομαντικό 24χρονο που δουλεύει στην καφετέρια κάτω από το σπίτι της και προσπαθεί κι εκείνος να ξεπεράσει τον πρόσφατο χωρισμό του. Όταν η Σάντι βρίσκει δουλειά, προτείνει στον Άραμ να της κρατάει τα παιδιά τις ώρες που θα λείπει, κι εκείνος σταδιακά γίνεται σαν μέλος της οικογένειας. Κι ενώ υπάρχουν δεκάδες λόγοι που θα μπορούσαν να τους κρατήσουν μακριά, τελικά η Σάντι και ο Άραμ, ερωτεύονται. Οι φίλοι και οι συγγενείς τους αντιδρούν, καθώς θεωρούν τη διαφορά ηλικίας απροσπέλαστο εμπόδιο. Το ερωτευμένο ζευγάρι θα πρέπει να αποφασίσει αν αυτό που βρήκε ο ένας στον άλλον, είναι κάτι παροδικό ή αν θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα.

Σκηνοθεσία:

Bart Freundlich

Κύριοι Ρόλοι:

Catherine Zeta-Jones … Sandy

Justin Bartha … Aram Finklestein

Kelly Gould … Sadie

Andrew Cherry … Frank Jr.

Art Garfunkel … Harry Finklestein

Joanna Gleason … Roberta Finklestein

Lynn Whitfield … Laura Reilly

John Schneider … Trevor

Sam Robards … Frank

Jake Cherry … Frank Jr. (13ών ετών)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Bart Freundlich

Παραγωγή: Bart Freundlich, Mark Gill, Robert Katz, Tim Perell

Μουσική: Clint Mansell

Φωτογραφία: Jonathan Freeman

Μοντάζ: Christopher Tellefsen

Σκηνικά: Ford Wheeler

Κοστούμια: Melissa Toth

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Rebound
Ελληνικός Τίτλος: The Rebound

Παραλειπόμενα

Ανάπαυλα από το διάλειμμα για την Catherine Zeta-Jones, που την προηγούμενη της ταινία την είχε κάνει το 2007 και την επόμενη το 2012.
Στις ΗΠΑ κατέληξε κατευθείαν στο DVD (έναν μάλιστα χρόνο από την προκαθορισμένη πρεμιέρα στις αίθουσες), επειδή ο διανομέας του κατέβασε ρολά.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/6/2010

Υπάρχουν δύο τρόποι ανάγνωσης αυτής της ταινίας, όπως κι ενός σωρού από παρόμοιες ρομαντικές κομεντί. Ο πρώτος είναι να σας αγγίξει, να γελάσετε έστω κι ελαφριά, και να αναμένετε με αγωνία για το αν “πάρει” ο πρωταγωνιστής την πρωταγωνίστρια. Ο δεύτερος, μάλλον λογικότερος, είναι να βαρεθείτε αφού όλα αυτά τα έχετε δει ξανά και ξανά, και να αναφωνήσετε ένα «πάλι καλά», αφού τα έχετε δει και πολύ χειρότερα…

Η Zeta-Jones την ξέρει τη δουλειά της και μπορεί να ανταπεξέλθει σε έναν μάλλον άτοπο χαρακτήρα που της χαρίζει ο σεναριογράφος. Ο Justin Bartha, από την άλλη, μοιάζει πως δεν του ταιριάζουν οι πρώτοι ρόλοι, αφού δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε έναν τόσο απλοϊκό ρόλο. Τα δύο μικρά είναι ελαφρώς ενοχλητικά (όχι όσο ο Bartha!), και η ταινία απομένει λειτουργική στο πλαίσιο τού να είστε γυναίκα κι αθεράπευτα ρομαντική. Έλα, όμως, που σε αυτό το πλαίσιο η ταινία τσουλάει μέσα στην προβλεψιμότητα της (έχοντας κάποιες καλές επιρροές), και το μεγάλο κακό δεν έχει γίνει. Έχει κι ένα φινάλε που αφήνει θετικές εντυπώσεις…

Βαθμολογία: