Καλοκαίρι του 1981. Λόγω της εγκυμοσύνης της μητέρας της, η Κοτς, ένα πραγματικά ήσυχο κορίτσι, θα περάσει το καλοκαίρι με ανάδοχους γονείς. Χάρη στη φροντίδα τους, θα βρει σιγά σιγά τη φωνή της στο ειδυλλιακό σκηνικό της ιρλανδικής υπαίθρου. Ενώ όμως μεταξύ των μελών της νέας της οικογένειας υποτίθεται πως δεν υπάρχουν μυστικά, εκείνη θα ανακαλύψει ένα…

Σκηνοθεσία:

Colm Bairead

Κύριοι Ρόλοι:

Catherine Clinch … Cait

Carrie Crowley … Eibhlin Cinnsealach

Andrew Bennett … Sean Cinnsealach

Michael Patric … Athair Chait

Kate Nic Chonaonaigh … Mathair Chait

Joan Sheehy … Una

Carolyn Bracken … η γυναίκα

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Colm Bairead

Παραγωγή: Cleona Ni Chrualaoi

Μουσική: Stephen Rennicks

Φωτογραφία: Kate McCullough

Μοντάζ: John Murphy

Σκηνικά: Emma Lowney

Κοστούμια: Louise Stanton

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: An Cailin Ciuin
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Ήσυχο Κορίτσι
  • Διεθνής Τίτλος: The Quiet Girl

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Foster της Claire Keegan.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Ιρλανδία).
  • Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας και σεναρίου.
  • Βραβείο τμήματος Generation Kplus του φεστιβάλ Βερολίνου. Μαζί, ειδική μνεία παιδικής επιτροπής.
  • Βραβείο φωτογραφίας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
  • Καλύτερη ταινία και ακόμα βραβεία στα εθνικά βραβεία της Ιρλανδίας.

Παραλειπόμενα

  • Μυθοπλαστικό ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη για τον Colm Bairead, ενεργού ως πριν κυρίως στην τηλεόραση.
  • Αρχικά ήταν να τιτλοφορηθεί Fanacht (περιμένοντας), αλλά εντέλει επιλέχτηκε ο τίτλος να αποτελέσει φόρο τιμής στην κλασικότερη ιρλανδική ταινία όλων των εποχών: Ένας Ήσυχος Άνθρωπος (1952) του John Ford.
  • Η μικρή Catherine Clinch δεν είχε πρότερη εμπειρία από σινεμά.
  • Πρώτη φορά που μια ταινία ιρλανδικής γλώσσας προκρίνεται στη δεύτερη φάση επιλογής του ξενόγλωσσου Όσκαρ (και φυσικά πρώτη και στην τελική πεντάδα). Για τις προτάσεις της Ιρλανδίας αυτή είναι η δεύτερη φορά συνολικά (μετά το Viva του 2015), αλλά η πρώτη αφορούσε ταινία στα ισπανικά.

Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος

Έκδοση Κειμένου: 2/3/2023

Το Ήσυχο Κορίτσι μοιάζει με μελαγχολικό παραμύθι. Μπορεί στην πλοκή του να μη συναντάμε υπερβατικά στοιχεία ή έντονα διδακτικές απολήξεις, αλλά η αίσθηση και η αύρα του είναι αυτή μιας ονειρώδους απόδρασης από τον μουντό κόσμο της καθημερινότητας με προορισμό έναν τόπο που οι άνθρωποι μέσω της αγάπης μοιράζονται τα πιο φωτεινά χρώματα. Χωρίς μεγαλόστομες διατυπώσεις, τρανταχτές διακηρύξεις και εκρηκτικές εντάσεις, με μόνο εφόδιό τους τη δυνατότητα να επουλώνουν τα τραύματα αλλήλων και να εμφανίζουν αποθέματα στοργής που μπορεί ακόμα και οι ίδιοι να αγνοούσαν ότι διαθέτουν.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα με τίτλο Foster της Κλερ Κίγκαν (η οποία προσφάτως εμφανίστηκε και στα ελληνικά εκδοτικά πράγματα με το θεσπέσιο Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά), το φιλμ του Κόλουμ Μπερέιντ διαθέτει αισθαντική καλλιέπεια, την οποία ο Ιρλανδός ξετυλίγει με αυτοπεποίθηση και οικονομία. Αποφεύγει τις εξομολογήσεις, υπαινίσσεται συνεχώς περισσότερα από όσα τα λόγια των χαρακτήρων εσωκλείουν στους διαλόγους, και καλλιεργεί την απαιτούμενη δραματική ένταση μέσα από εξαιρετικά αποτελεσματική σκηνοθεσία χώρων και τοπίων. Το σιωπηλό κορίτσι μοιάζει να δέχεται ένα κάλεσμα από την καταπράσινη ιρλανδική ύπαιθρο, μακριά από την καταχνιά της οικογενειακής εστίας˙ ο Μπερέιντ κινηματογραφεί εύστοχα την έλλειψη αγάπης στον οίκο ως απάθεια και αδιαφορία, αφήνοντας εκτός κάδρου ενδεχόμενες κακοποιητικές συμπεριφορές και τυχόν αφόρητες συναισθηματικές εκρήξεις. Η (βιολογική) οικογένεια του κοριτσιού έχει αφομοιώσει τη δυστυχία σαν όρο της καθημερινής διαβίωσης και η μικρή στέκει σιωπηλή απέναντι σε μία συνθήκη που αποδιώχνει την παιδικότητά της.

Μέσα από μια αφήγηση μεγάλης λυρικής ευαισθησίας και κινηματογραφικής ευγένειας, ο ιρλανδός δημιουργός φιλοτεχνεί μια ιστορία που βρίσκει με ακρίβεια τον δρόμο για την καρδιά, δίχως να εκβιάζει τη συναισθηματική απόκριση του κοινού. Αποσπά μια σπουδαία ερμηνεία από τη μικρή Κάθριν Κλιντς (μία ακόμα υπέροχη παιδική ερμηνεία της πρόσφατης κινηματογραφικής σοδειάς μετά από εκείνη της Φράνκι Κόριο στο Aftersun) και αξιοποιεί τις αμφίσημες σιωπές του χαρακτήρα προκειμένου να εκφράσει τις αντιθέσεις στα δύο κύρια οικιακά περιβάλλοντα όπου αυτή διαβιεί. Όσο και αν αγγίζει τις καταστάσεις μιας ταινίας ενηλικίωσης, το Σιωπηλό Κορίτσι εντέλει συνιστά περισσότερο έναν γλυκόπικρο στοχασμό πάνω στη δύναμη της αγάπης και τα αφάνταστα αποθέματά της που συναντάμε σε μια παιδική ψυχή.

Το ντεμπούτο του Κόλουμ Μπερέιντ, το οποίο μάλιστα μιλά την τοπική γλώσσα της Ιρλανδίας (που του εξασφαλίζει το δικαίωμα να θεωρείται «διεθνής», άλλοτε ξενόγλωσση, ταινία), μας φέρνει ένα βραδύκαυστο και αξιαγάπητο φιλμ, με μερικές επουσιώδεις αφηγηματικές επαναλήψεις που δεν στέκονται εμπόδιο στη στοργική του αφήγηση. Αφοπλιστικό, γενναίο και προσεγμένο, αυτό το πρωτόλειο έργο τοποθετεί τη (μη αγγλόφωνη) Ιρλανδία στον σύγχρονο κινηματογραφικό χάρτη και μας συστήνει έναν ικανότατο δημιουργό.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

20 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *