Υπόθεση Φριτς Μπάουερ: Μυστική Ατζέντα

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Der Staat Gegen Fritz Bauer

Ελληνικός Τίτλος: Υπόθεση Φριτς Μπάουερ: Μυστική Ατζέντα

Διεθνής Τίτλος: The People vs. Fritz Bauer

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Ο Λαβύρινθος της Σιωπής (2014)

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για αντρική ερμηνεία (Burghart Klaussner) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
• Βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Ronald Zehrfeld), σεναρίου, σκηνικών και κοστουμιών στα εθνικά βραβεία της Γερμανίας. Υποψήφιο σε ακόμα 3 κατηγορίες.
• Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.

Παραλειπόμενα

• Ο Fritz Bauer είναι κεντρικός χαρακτήρας και στο Ο Λαβύρινθος της Σιωπής (2014), που καταπιάνεται με το ίδιο θέμα.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 27/12/2016

Εστιάζοντας στην ιστορία πίσω από την (μεγάλη) ιστορία, ο τηλεοπτικός σκηνοθέτης Lars Kraume επιχειρεί να σκιαγραφήσει μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στη μεταπολεμική Γερμανία. Ο κρυφο-ομοφυλόφιλος Εβραίος Γερμανός Εισαγγελέας Φριτς Μπάουερ, ιστορική φυσιογνωμία για την εθνική επαγρύπνηση και την ηθική συνειδητοποίηση του γερμανικού λαού, έμεινε ευρέως γνωστός για τον καταλυτικό ρόλο που διαδραμάτισε στην έναρξη της Δίκης του Άουσβιτς, δίκη η οποία έγινε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά την περίοδο 1963–65, μία οπτική της οποίας συναντάμε στο ακαδημαϊκό, γεμάτο κλισέ, φιλμ Ο Λαβύρινθος της Σιωπής. Ωστόσο η χρονικά προηγηθείσα έρευνα του Μπάουερ, με σκοπό τη σύλληψη του συνταγματάρχη των SS και «αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος» Αδόλφου Άιχμαν είναι αυτή που περιπλέκει το βιογραφικό του πρώτου, αφήνοντας πίσω τις υπόνοιες για εσχάτη προδοσία, δολοπλοκίες και εκβιασμούς στο παρασκήνιο.

Ο Lars Kraume μεθοδεύοντας μία αφήγηση που χαρακτηρίζεται από τομές στο κέντρο του θεματικού στόχου και χωρικές μεταφορές ντυμένες από την αίσθηση μία συνεχούς τηλεοπτικίζουσας ανησυχίας για ένα πιθανό επερχόμενο μεγάλο κακό, επιτυγχάνει να προσδώσει στο όλο εγχείρημα μία πραγματική ένταση και έναν ελεγχόμενο όσο και επαρκή φόβο. Στήνει μία σειρά από ενδιαφέροντες ερμηνευτικά χαρακτήρες κάτω από την ατμόσφαιρα ενός κατασκοπικού μεταπολεμικού φιλμ και πάνω σε έναν ιστορικά προκλητικό, απορροφητικό λόγο, ξεχνώντας ωστόσο να διεισδύσει βαθύτερα στον ψυχισμό του ομολογουμένως ενδιαφέροντα κεντρικού χαρακτήρα. Αν και μεγαλόστομος, χωρίς περιστροφές και ενδοιασμούς μπροστά στο εθνικό του παρελθόν, ο γερμανός σκηνοθέτης αντιμετωπίζει με δόσεις ενοχικότητας τα κρυμμένα -και παρουσιαζόμενα ως καταλυτικά- μικρά μυστικά που στοιχειώνουν τις ζωές των ηρώων του. Είτε προς αποφυγή οποιασδήποτε ηθικής αναδίπλωσης, είτε ως θαυμαστής του αβάστακτου γερμανικού καθωσπρεπισμού, ο Kraume επικαλείται την αποστασιοποιημένη, μεταμοντέρνα, αποδεκτή ελαφρότητα του σήμερα, που επιτάσσει το «όχι πολλά – πολλά», και αναφέρεται μέσα από αυτήν, εντέχνως κεκαλυμμένα, σε μία καλλιτεχνική ιδεολογία που έχει προ πολλού εκλείψει (βλέπε Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ).

Βαθμολογία: