Η Άλλη Όψη της Ελπίδας
- Toivon Tuolla Puolen
- The Other Side of Hope
- 2017
- Φινλανδία
- Φινλανδικά, Αραβικά, Αγγλικά, Σουηδικά, Ιαπωνικά
- Δραμεντί, Σινεφίλ
- 12 Οκτωβρίου 2017
Ο Κάλεντ, σύριος μετανάστης, καταφθάνει κρυμμένος σε ένα πλοίο στη Φινλανδία. Έχει χάσει την οικογένεια του στον πόλεμο και ψάχνει την αδερφή του σε όλη την Ευρώπη. Ζητάει άσυλο στη χώρα, αλλά απορρίπτεται η αίτηση του. Δραπετεύει από το κέντρο «φιλοξενίας» όπου κρατείται, αντιμετωπίζει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, και ζει δεξιά κι αριστερά. Ο Βίκστρομ, φινλανδός πωλητής ανδρικών πουκάμισων, εγκαταλείπει τη γυναίκα, το σπίτι και την εταιρεία του. Κερδίζει ένα σεβαστό ποσό σε μια παρτίδα πόκερ και αγοράζει ένα εστιατόριο. Πραγματοποιεί το όνειρό του κι είναι ευτυχισμένος. Ο Βίκστρομ δίνει δουλειά στον Κάλεντ, κι έτσι δύο άντρες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για διαφορετικούς λόγους αλλάζουν μαζί τις ζωές τους.
Σκηνοθεσία:
Aki Kaurismaki
Κύριοι Ρόλοι:
Sherwan Haji … Khaled Ali
Sakari Kuosmanen … Waldemar Wikstrom
Ilkka Koivula … Calamnius
Janne Hyytiainen … Nyrhinen
Nuppu Koivu … Mirja Kolehmainen
Tommi Korpela … Melartin
Kati Outinen … καταστηματάρχισσα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aki Kaurismaki
Παραγωγή: Aki Kaurismaki
Φωτογραφία: Timo Salminen
Μοντάζ: Samu Heikkila
Σκηνικά: Markku Patila
Κοστούμια: Tiina Kaukanen
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Toivon Tuolla Puolen
- Ελληνικός Τίτλος: Η Άλλη Όψη της Ελπίδας
- Διεθνής Τίτλος: The Other Side of Hope
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο σκηνοθεσίας.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και βραβείο κοινού στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Υποψήφιο για 6 βραβεία στα Jussi, τα εθνικά βραβεία της Φινλανδίας. Μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
- Βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.
Παραλειπόμενα
- Ο Aki Kaurismaki δήλωσε πως αυτή είναι η έσχατη του σκηνοθεσία. Μετά όμως από 6 χρόνια αυτό αθετήθηκε.
- Ντεμπούτο για τον σύριο-κούρδο Sherwan Haji, που βρέθηκε σε ανοιχτό κάστινγκ για κάποιον ηθοποιό από τη Μέση Ανατολή, με προτίμηση στους Σύριους. Ο ηθοποιός άντλησε έμπνευση για την ερμηνεία του από προσωπικές του εμπειρίες.
- Ενώ αρχικά ήταν να τιτλοφορηθεί Ο Πρόσφυγας, ο Kaurismaki το άλλαξε λέγοντας ότι βρήκε τον τελικό τίτλο σε κάποιο αρχαίο ελληνικό ποίημα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/8/2018
Παρότι έσχατη ταινία της σκηνοθετικής του καριέρας, το κινηματογραφικό καμάρι της Φινλανδίας, ο Aki Kaurismaki, δεν επέλεξε ούτε τώρα να προκαλέσει κρότο. Αλλά ενώ είναι μεν απαρτισμένη από το σύνολο όλων όσων έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από αυτόν, είναι από τα καλά του δείγματα δε. Πάντα λοιπόν με το γνώριμο αλά Tati παγωμένο σινεμά του, ο 70χρονος δημιουργός αναγνωρίζει στο πρόσωπο των μεταναστών αυτό που πάντα τον άγγιζε: αυτός ο «παράλληλος» βίος στον πάτο της κοινωνίας, που είναι φυσικά μια απτή πραγματικότητα, αλλά ελάχιστοι μπαίνουν στη διαδικασία να τον εξιστορήσουν ή καν να ρίξουν ένα βλέμμα. Βρίσκει στην οδύσσεια του σύριου Χαλέντ εκείνες τις ομοιότητες με τους underground ήρωες που χρόνια τον συντρόφευαν, και την ίδια ώρα γοητεύεται από αυτόν, συγχωρώντας του ακόμα και τις αδυναμίες του (δεν τον αποθεώνει ποτέ), όπως συνήθιζε να πράττει ομοίως και με όλους τους «παρακατιανούς» που πλαισίωναν τη φιλμογραφία του. Για τον Kaurismaki υπάρχει μονάχα το γκρίζο, βρίσκει χαρακτηριστικά εύκολα το διαμάντι μέσα στον κοινωνικό βούρκο, όπως κάθε γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης.
Αν δεν έχει τύχει να έχετε επαφή με άλλες ταινίες του φινλανδού auteur, υποχρεούμαι να σας πω ότι δεν μιλάμε διόλου για ένα λαϊκό μελόδραμα ή κάτι που θα έμοιαζε με ντοκιουντράμα. Ο Kaurismaki δεν χάνει το χιούμορ του ποτέ, τολμάει να παρωδεί ακόμα και τους ήρωες που φανερά συμπαθεί, παρωδώντας στην ουσία και τα ίδια του τα γούστα. Εδώ, βέβαια, δεν αγγίζει τόσο χιουμοριστικά τους μετανάστες, ίσως να φοβάται κιόλας από σεβασμό στα παθήματα τους, όσο τους δικούς του συνανθρώπους (το «τελειωμένο» εστιατόριο είναι κοιτίδα γέλιου). Χωρίς όμως να δείχνει τάση να εξισορροπήσει τον ρυθμό ανάμεσα σε δράμα και κωμωδία, έχει τη μαεστρία να τα διατηρεί αυτά μονίμως δεμένα και ρυθμικά. Κι αυτό επειδή το χιούμορ του είναι καθημερινό και το δράμα του δεν είναι ποτέ επιτηδευμένο. Σημαντικό ρόλο και πάλι παίζει το φινλανδικό μπλουζ/ροκ. Άλλωστε, αυτό ισχύει από τις απαρχές της καριέρας του Kaurismaki, που πάντα αντί ενός μουσικού σεντονιού προτιμάει οι νότες να μεταδίδουν ένα μεράκι στην εικόνα, παρά να ζεσταίνουν τον συναισθηματισμό των ηρώων, θέλοντας φυσικά και να περάσει παντού η ψυχολογία μιας χώρας που ζει σε σταθερά χαμηλές θερμοκρασίες.
Η «Άλλη Όψη της Ελπίδας» εντέλει δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας επιφυλάσσει αντί για «αντίο» ο δημιουργός της. Μα όταν είσαι ένας άνθρωπος που κρατάς πάντα ένα προφίλ προσγειωμένο κι ευθύ, μάλλον αυτό είναι το φυσιολογικό που θέλουν και οι φίλοι σου.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
