Ο Βασιλιάς Πίθηκος (2023)

ΣΥΝΟΨΗ

Στη μεσαιωνική Κίνα, ένας χαρισματικός πίθηκος με το μαγικό του ραβδί ξεκινά μια επική περιπέτεια ενάντια σε 100 δαίμονες, έναν εκκεντρικό βασιλιά δράκο και τον χειρότερο εχθρό από όλους… το εγώ του πιθήκου. Στην πορεία, μια νεαρή χωριατοπούλα προκαλεί τον εγωκεντρικό πίθηκο και του δείχνει ότι ακόμα και το πιο μικρό λιθαράκι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Σκηνοθεσία:

Anthony Stacchi

Κύριοι Ρόλοι:

Jimmy O. Yang … Monkey King (φωνή)

Jolie Hoang-Rappaport … Lin (φωνή)

Bowen Yang … Dragon King (φωνή)

Jo Koy … Benbo (φωνή)

Ron Yuan … Babbo (φωνή)

Andrew Pang … ο δήμαρχος (φωνή)

Stephanie Hsu … η σύζυγος του δημάρχου (φωνή)

Sophie Wu … παιδί πίθηκος/η κόκκινη (φωνή)

Jodi Long … Wangmu (φωνή)

BD Wong … Buddha (φωνή)

Dee Bradley Baker … μωρό Monkey King (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Steve Bencich, Ron J. Friedman, Rita Hsiao

Παραγωγή: Peilin Chou

Μουσική: Toby Chu

Μοντάζ: Pam Ziegenhagen

Σκηνικά: Kyle McQueen

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Monkey King
Ελληνικός Τίτλος: Ο Βασιλιάς Πίθηκος

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Ο μύθος του Βασιλιά Πίθηκου κρατάει από το 1640 και τα τέλη της Δυναστείας των Μινγκ. Ήταν βασικός ήρωας του μυθιστορήματος φαντασίας Xiyoubu (ταξίδι προς τη Δύση), και η ιστορία της εμφάνισης του στις τέχνες του 20ού αιώνα είναι παραπάνω από απλά ογκώδης. Στη χώρα μας έχουμε δει το Το Απαγορευμένο Βασίλειο (2008), όπου ο Jet Li ερμηνεύει μια εκδοχή του.
Ο Anthony Stacchi επιστρέφει σε σκηνοθετικό πόστο από το 2014 και τα Τερατοκουτάκια.
Η ταινία είχε ανακοινωθεί το 2017 από την Oriental DreamWorks (γνωστή πια ως Pearl Studio), αλλά δεν είχε υλοποιηθεί. Το 2021 ως Pearl Studio (κινεζικών πλέον συμφερόντων) συμμάχησε με τη Netflix Animation και η ταινία μπήκε σε τελική τροχιά.
Ο σχεδιασμός είχε αρχικά ανατεθεί στη Reel FX, αλλά είχε αργότερα προτιμηθεί η Tangent Animation, με την οποία είχε ήδη συνεργαστεί το Netflix. Τον Αύγουστο όμως του 2021 η Tangent έκλεισε, με το Netflix να μην είναι ικανοποιημένο από όση δουλειά είχε ήδη κάνει. Έτσι, η ταινία ξεκίνησε από το μηδέν επιστρέφοντας στη Reel FX.
Η διανομή της έγινε αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας του Netflix.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Βασίλης Παπαστάθης (Βασιλιάς Πίθηκος), Πέγκυ Μανωλά (Λιν), Γιώργος Ζαχαρόπουλος (Βασιλιάς Δράκος), Θάνος Λέκκας (Μπένμπο), Άγγελος Λιάγκος (Μπάμπο), Πέτρος Δαμουλής (αυτοκράτορας), Βασίλης Μήλιος (βασιλιάς Γιάμα), Λίλα Μουτσοπούλου (Γουάνγκ-Μου), Κωνσταντίνος Λάγκος (δήμαρχος), Σταύρος Καλλίστρατος (γιος δημάρχου), Σοφία Τσάκα (σύζυγος δημάρχου), Μαγδαληνή Λάμπρου (Κόκκινη), Γιάννης Υφαντής (ηλικιωμένος πίθηκος), Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Τραγούδι: Βασίλης Αξιώτης, Λητώ Αμπατζή, Αλέξανδρος Λουζιώτης, Βάσια Ζαχαροπούλου. Σκηνοθετική επιμέλεια: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στοίχοι: Ηλίας Ματάμης.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Οι VooDoo KungFu και ο Ian Honeyman είναι οι ερμηνευτές του The Monkey King Theme Song, γραμμένο από τον τελευταίο.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 22/8/2023

Οι ταινίες κινουμένων σχεδίων του Νέτφλιξ έχουν ένα σχετικά καλό ποσοστό επιτυχίας. Οι περισσότερες είναι άνω του μετρίου, ενώ αρκετές από αυτές βγαίνουν τελικά αρκετά καλές. Το The Monkey King δυστυχώς ανήκει στις πιο αδύναμες.

Ο Βασιλιάς Πίθηκος, μια φιγούρα αρκετά διαδεδομένη στην κινεζική κουλτούρα, μετά την πρώτη του εμφάνιση στο κλασικό κινεζικό μυθιστόρημα Ταξίδι Προς τη Δύση, μετρά δεκάδες μεταφορές σε τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, animation, manga αλλά και βιντεοπαιχνίδια. Εδώ έχουμε μια εκδοχή του μύθου της γέννησης και της αρχής της πορείας του Πιθήκου, που προσπαθεί να “πιάσει” περισσότερο τα πιτσιρίκια. Στερείται όμως ενέργειας ενώ αρκετές φορές είναι πιο βαθύ και στρέφεται σε φιλοσοφίες και θεολογίες δύσκολες για τις μικρές ηλικίες (ενδιαφέρουσες ωστόσο για τις μεγαλύτερες). Γενικότερα δεν έχει πολύ καλή εισαγωγή των κινεζικών θρύλων στο σενάριο και δεν είναι λίγες οι στιγμές που για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί ξανά με τον κινεζικό πολιτισμό, χάνονται αρκετά σημεία της ιστορίας.

Για ταινία που θέλει να στήσει ολόκληρη σειρά ταινιών, θεωρώ ότι δεν τα πάει πολύ καλά καθώς το ενδιαφέρον ατονεί κατά την προβολή της. Έχει στιγμές, αλλά είναι διάσπαρτες μέσα στο σύνολο, που δεν θέλω να το πω “κακό”, αλλά από την άλλη δεν είναι κι εύκολο να το πεις “καλό”. Δύσκολα θα κρατήσει το ενδιαφέρον στα πιτσιρίκια, δύσκολα θα το παρακολουθήσει και κάποιος μεγαλύτερης ηλικίας. Γενικά η κινεζική μυθολογία, αλλά και ο τρόπος που την προσεγγίζουν κινηματογραφικά μέσα στα τελευταία χρόνια, προσωπικά με γοητεύει αλλά τις περισσότερες φορές δυσκολεύομαι να ακολουθήσω τον τρόπο αφήγησης. Εδώ η αφήγηση είναι πιο εύκολη αλλά δεν είναι γοητευτικός ο τρόπος κινηματογράφησης.

Βαθμολογία: