Νέο Μεξικό, τέλη του 19ου αιώνα. Η Eλίζαμπεθ είναι μια νεαρή γυναίκα που ζει απομονωμένη μεγαλώνοντας τις δύο κόρες της. Όταν η μεγαλύτερη κόρη της πέφτει θύμα απαγωγής ενός ψυχοπαθή δολοφόνου με υπερφυσικές ικανότητες, θα αναγκαστεί να στραφεί προς τον αποξενωμένο πατέρα της για βοήθεια. Μαζί θα προσπαθήσουν να ακολουθήσουν το αιματηρό και τρομακτικό ίχνος του φονιά και της συμμορίας του, προτού χαθούν για πάντα οι τελευταίες ελπίδες να ξαναδούν το μικρό κορίτσι.
Σκηνοθεσία:
Ron Howard
Κύριοι Ρόλοι:
Tommy Lee Jones … Samuel Jones/Chaa-duu-ba-its-iidan
Cate Blanchett … Magdalena ‘Maggie’ Gilkeson
Evan Rachel Wood … Lilly Gilkeson
Jenna Boyd … Dot Gilkeson
Aaron Eckhart … Brake Baldwin
Val Kilmer … υπολοχαγός Jim Ducharme
Eric Schweig … Club Foot El Brujo/Pesh-Chidin
Elisabeth Moss … Anne
Clint Howard … σερίφης Purdy
Ray McKinnon … Russell J. Wittick
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ken Kaufman
Παραγωγή: Brian Grazer, Ron Howard, Daniel Ostroff
Μουσική: James Horner
Φωτογραφία: Salvatore Totino
Μοντάζ: Daniel P. Hanley, Mike Hill
Κοστούμια: Julie Weiss
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: The Missing
Ελληνικός Τίτλος: Η Απαγωγή
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Last Ride του Thomas Eidson.
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Ο Ron Howard δήλωσε σε συνεντεύξεις ότι η ταινία του είναι μια νέα ανάγνωση πάνω στο κλασικό Η Αιχμάλωτη της Ερήμου (1956).
- Ο Val Kilmer συμφώνησε να πάρει τον μικρό ρόλο του, μια και ζούσε σε παρακείμενο με τα γυρίσματα ράντσο.
- Tommy Lee Jones και Eric Schweig διδάχτηκαν λίγες λέξεις από τη γλώσσα των Τσιρικάουα Απάτσι για την ταινία. Αυτοί που τους δίδαξαν ήταν οι δύο από τις τρεις επιζώντες που μιλούσαν ακόμα τη γλώσσα.
- Με μπάτζετ των 60 εκατομμυρίων, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία μόλις 38,4.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/8/2004
Αργών ρυθμών, όχι όμως απόλυτα ελεγειακό, γουέστερν, στην παράδοση πάντα του είδους. Όμως, ο Ρον Χάουαρντ δεν μπορεί να αποποιηθεί τελείως τα σύγχρονα μοτίβα, και στις σκηνές δράσης εκτίθεται σε σχέση με το σύνολο. Εκμεταλλεύεται, όμως, κάθε λεπτομέρεια του κειμένου (μια κουκουβάγια οιωνός, ένα κοστούμι από μακάβριες φωτογραφίες κ.α.) και όσο το δυνατόν καλύτερα το συνεχώς ανοιχτό πεδίο της Άγριας Δύσης. Αχρείαστα τέλεια η Κέιτ Μπλάνσετ (από διαίσθηση, θα προτιμούσα την Τζούντι Φόστερ), μια και δεν ταιριάζει οπτικά με το πεδίο, αίσια η επάνοδος του Τόμι Λι Τζόουνς σε σοβαρούς ρόλους, ενώ εντέλει ουσιαστικότερες οι ερμηνείες των ιθαγενών του καστ. Έκανε πρεμιέρα με αισιοδοξία στο φεστιβάλ Βερολίνου, αλλά για ταινία του Χάουαρντ, πέρασε -σχετικά αδίκως- τελείως στο «ντούκου».
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
