Ο χάκερ Τόμας Αντερσον ζει μια συνηθισμένη ζωή, μέχρι που συναντά τον αινιγματικό Μορφέα που τον οδηγεί στον πραγματικό κόσμο. Στην πραγματικότητα, ο χρόνος είναι 200 χρόνια μπροστά και ο κόσμος έχει καταληφθεί από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης. Οι μηχανές έχουν δημιουργήσει μια πλαστή πραγματικότητα του 20ού αιώνα, το Μάτριξ, για να κρατούν τους ανθρώπους ήσυχους, μέχρι να καταφέρουν, παίρνοντας δύναμη από τους ανθρώπους, να εξουσιάσουν τον κόσμο. Ο Άντερσον καταδιώκεται από τους Πράκτορες, κομπιούτερ με ανθρώπινη μορφή, γιατί θεωρείται ο Εκλεκτός που θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε νίκη κατά των μηχανών και στην επικράτηση επί της Γης.

Σκηνοθεσία:

Lana Wachowski

Lilly Wachowski

Κύριοι Ρόλοι:

Keanu Reeves … Thomas A. Anderson/Neo

Laurence Fishburne … Morpheus

Carrie-Anne Moss … Trinity

Hugo Weaving … πράκτορας Smith

Joe Pantoliano … Cypher

Marcus Chong … Tank

Anthony Ray Parker … Dozer

Julian Arahanga … Apoc

Matt Doran … Mouse

Gloria Foster … η μάντισσα

Belinda McClory … Switch

Paul Goddard … πράκτορας Brown

Robert Taylor … πράκτορας Jones

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Lana Wachowski, Lilly Wachowski

Παραγωγή: Joel Silver

Μουσική: Don Davis

Φωτογραφία: Bill Pope

Μοντάζ: Zach Staenberg

Σκηνικά: Owen Paterson

Κοστούμια: Kym Barrett

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Matrix
  • Ελληνικός Τίτλος: The Matrix

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ μοντάζ, ήχου, ειδικών εφέ και ηχητικών εφέ.
  • Βραβείο Bafta ήχου και ειδικών εφέ. Υποψήφιο για φωτογραφία, μοντάζ και σκηνικά.

Παραλειπόμενα

  • Η ταινία έγραψε ιστορία στον χώρο του cyberpunk, με επιρροή από μάνγκα και ταινίες πολεμικών τεχνών. Οι τεχνικές της χορογραφίας δράσης βασίζονται σε αυτές του Χονγκ Κονγκ (Wire fu). Εδώ έκανε ντεμπούτο και η τεχνική των εφέ που θα ονομαστεί bullet-time, όπου ενώ εντός του ίδιου πλάνου έχουμε κανονική ροή και slow-motion.
  • Οι Wachowski παρουσίασαν το 1994 το σενάριο του Η Ώρα των Εκτελεστών στη Warner Bros. Pictures, και κατάφεραν να κλείσουν μαζί της συμφωνία για δύο ακόμα ταινίες. Η επόμενη, το Παράνομα Δεμένες, ήταν και το σκηνοθετικό τους ντεμπούτο. Οι καλές κριτικές που έλαβαν τούς έδωσαν την ευκαιρία να ζητήσουν να αναλάβουν και το Matrix. Για να πάρουν όμως το τελικό οκ, χρειάστηκε να προσλάβουν τους σχεδιαστές κόμικ Geof Darrow και Steve Skroce, που μέσα σε 600 σελίδες σχεδίασαν σκηνή προς σκηνή σε storyboard την ταινία. Αυτό ήταν που κέντρισε την προσοχή του στούντιο, και τους εξασφάλισε ένα γενναίο μπάτζετ.
  • Ο Nicolas Cage απέρριψε τον ρόλο του Νίο λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Ομοίως έπραξαν και οι Brad Pitt και Val Kilmer. Ακολούθως ο Leonardo DiCaprio έδειξε να δέχεται, αλλά αποφάσισε να μη λάβει μέρος για να μην κάνει δεύτερη συνεχόμενη ταινία με ειδικά εφέ μετά τον Τιτανικό. Πρώτη επιλογή πάντως των σκηνοθετριών (ακόμα εκείνη την εποχή έφεραν την αντρική ταυτότητα) ήταν ο Johnny Depp, αλλά το στούντιο πίεζε για τον Reeves. Ο πρώτος όμως που είχε προσεγγισθεί ήταν ο Will Smith, αλλά προτίμησε το Wild Wild West. Σύμφωνα με τον di Bonaventura, το σενάριο είχε δοθεί και στη Sandra Bullock, με την προοπτική ο Νίο να ήταν γυναίκα.
  • Gary Oldman, Samuel L. Jackson και Val Kilmer ήταν υποψήφιοι για Μορφέας. Οι φήμες ήθελαν να τον ερμηνεύσει ο Sean Connery, αλλά η αλήθεια ήταν ότι του είχε προσφερθεί ο ρόλος του αρχιτέκτονα και όχι του Μορφέα.
  • Η πρώτη που προσεγγίσθηκε για Τρίνιτι ήταν η Janet Jackson. Salma Hayek και Jada Pinkett Smith πέρασαν αποτυχημένα από οντισιόν, ενώ η Sandra Bullock είπε όχι και σε αυτό τον ρόλο όπως και του Νίο.
  • Ο Jean Reno προσπέρασε τον ρόλο του πράκτορα Σμιθ, επειδή δεν μπορούσε να μεταφερθεί στην Αυστραλία, όπου έγιναν τα γυρίσματα.
  • Μόνο για τη σκηνή όπου ο Νίο ξυπνάει στη νέα πραγματικότητα, ο Reeves χρειάστηκε να χάσει 6 κιλά και να ξυρίσει όλο του το σώμα. Με αυτά τα πλάνα ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα.
  • Το εγχειρίδιο Simulacra and Simulation του γάλλου φιλοσόφου Jean Baudrillard χρησιμοποιήθηκε για να αντιληφθούν οι ηθοποιοί και το επιτελείο τη φιλοσοφία του Μάτριξ.
  • Με 63 εκατομμύρια δολάρια προϋπολογισμό, το φιλμ είχε έσοδα 463,5, έχτισε το δικό του franchise, ενώ έχτισε άμεσα τεράστια cult φήμη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Από το σάουντρακ βγήκαν δύο σινγκλ: το Rock Is Dead (Marilyn Manson) και το Bad Blood (Ministry). Ακούγονται ακόμη κομμάτια των: Rammstein, Rob Dougan, Rage Against the Machine, Propellerheads, Deftones, Monster Magnet, The Prodigy, Rob Zombie και Meat Beat Manifesto.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 10/1/2009

Το πιο συναρπαστικό και ουσιώδες παραμύθι επιστημονικής φαντασίας των καιρών μας αρχίζει. Θα μπορούσα να σταθώ στα πρωτοποριακά ειδικά εφέ και στη δράση που όταν ξεκινάει σε κάνει να κρατάς την ανάσα σου. Όμως, αυτά δεν κάνουν, κατά ανάγκη, μια ταινία αθάνατη. Το Μάτριξ ξεχωρίζει ανάμεσα στα πολλά για την ευφυή φιλοσοφική προσέγγιση, μια παραβολή του γνωστού «συστήματος», που εξουσιάζει τα πάντα. Είναι ένα παραμύθι για σκεπτόμενους θεατές, ένα σενάριο που χτίζει μυθολογία και δεν εξαρτιέται από την απλή ευρηματικότητα. Δεν είναι παράδοξο που χτίστηκε πάνω του μια ολόκληρη γενιά φαν, που αναζητούσαν μια ερμηνεία στα βάρβαρα ερωτήματα που θέτει η -έτσι κι αλλιώς- περίεργα ανούσια καθημερινότητα μας. Οι αδελφές Γουατσόφσκι ανακηρύχτηκαν, αυτόματα, μάστορες του περφεξιονισμού (με σαφέστατες επιρροές από το σινεμά του Χονγκ Κονγκ), αλλά πήραν ευθύνη και για την πτώση του μύθου, με τις δύο ανούσιες συνέχειες του 2003. Πάνω από 400 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως οι εισπράξεις, τέσσερα τεχνικά Όσκαρ (τα οποία δίκαια «έκλεψαν» από τον Τζορτζ Λούκας και την επιστροφή του Πολέμου των Άστρων) και μια φήμη που είναι βέβαιο πως θα καθιερώσει την ταινία ως κλασική.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

26 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *