Δεκαετία του 1950. Ο Λάνκαστερ Ντοντ, γνωστός ως «The Master», ένας χαρισματικός διανοούμενος, ιδρύει έναν οργανισμό βασισμένο στην πίστη. Ο οργανισμός αρχίζει να αναπτύσσει ολοένα και περισσότερο την επιρροή του στον λαό των ΗΠΑ. Το δεξί χέρι του Ντοντ, ο Φρέντι Σάτον, όμως, αρχίζει να αμφισβητεί τόσο την αξία της οργάνωσης, όσο κυρίως του ιδρυτή της.
Σκηνοθεσία:
Paul Thomas Anderson
Κύριοι Ρόλοι:
Joaquin Phoenix … Freddie Quell
Philip Seymour Hoffman … Lancaster `The Master` Dodd
Amy Adams … Peggy Dodd
Laura Dern … Helen Sullivan
Ambyr Childers … Elizabeth Dodd
Jesse Plemons … Val Dodd
Lena Endre … Κα Solstad
Kevin J. O`Connor … Bill White
Rami Malek … Clark
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Paul Thomas Anderson
Παραγωγή: Paul Thomas Anderson, Megan Ellison, Daniel Lupi, JoAnne Sellar
Μουσική: Jonny Greenwood
Φωτογραφία: Mihai Malaimare Jr.
Μοντάζ: Leslie Jones, Peter McNulty
Σκηνικά: David Crank, Jack Fisk
Κοστούμια: Mark Bridges
- Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: The Master
Ελληνικός Τίτλος: The Master
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (Joaquin Phoenix), δεύτερου αντρικού ρόλου (Philip Seymour Hoffman) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Amy Adams).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Joaquin Phoenix) σε δράμα, δεύτερου αντρικού ρόλου (Philip Seymour Hoffman) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Amy Adams).
- Υποψήφιο για Bafta πρώτου αντρικού ρόλου (Joaquin Phoenix), δεύτερου αντρικού ρόλου (Philip Seymour Hoffman), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Amy Adams) και σεναρίου.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο σκηνοθεσίας, αντρικών ερμηνειών (Joaquin Phoenix και Philip Seymour Hoffman) και FIPRESCI.
Παραλειπόμενα
- Για τον ρόλο της Ελίζαμπεθ, υποψήφιες ήταν οι: Amanda Seyfried, Jennifer Lawrence Deborah Ann Woll και Emma Stone. Για τον ρόλο του Φρέντι, είχαν ακουστεί ο James Franco κι ο Jeremy Renner. Η Reese Witherspoon ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο της Σου Αν.
- Όταν έγινε γνωστό το σενάριο, οι εικασίες ήθελαν να αφορά τη Σαϊεντολογία. Ειδικότερα, μέτρησε η ομοιότητα του Philip Seymour Hoffman με τον L. Ron Hubbard, τον ιδρυτή της, τόσο σε στοιχεία ταυτότητας, όσο και σε εμφάνιση. Όμως, η παραγωγή αρνήθηκε οποιαδήποτε νύξη ομοιότητας. Αρκετοί δημοσιογράφοι είκασαν πως η εκκλησία της Σαϊεντελογίας είναι τόσο ισχυρή στο Χόλιγουντ, που αν θιγόταν η εικόνα της, θα είχε τη δύναμη να σταματήσει τη Universal από το να δώσει το πράσινο φως στην παραγωγή.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Πέρα από το αυθεντικό σκορ, υπάρχουν και 4 τραγούδια από την εποχή που εξελίσσεται η ταινία. Ανάμεσα σε αυτά είναι και το Don’t Sit Under the Apple Tree (with Anyone Else but Me), το οποίο ερμηνεύεται από την ηθοποιό Madisen Beaty (συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ).
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 24/11/2013
Μετά το «There Will Be Blood», ο Πολ Τόμας Άντερσον («Magnolia», «Boogie Nights») επιχειρεί να συλλάβει άλλη μια μεγάλη εικόνα της Αμερικής. Στο προηγούμενο είχαμε τον προτεσταντικό καπιταλισμό στα σπάργανα της Άγριας Δύσης, στο δεύτερο έχουμε τη βαριά, πατριαρχική σχέση αφέντη και «γιου» μέσα από μια αίρεση που αναφέρεται καλυμμένα στη σαϊεντολογία, με τον κύκλο του «Αφέντη» σαν μια αρχαία πατριά όπου ζουν όλοι μαζί. Όλη η δραματουργική ουσία βρίσκεται στην κεντρική σχέση, με τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και ιδίως τον Γιόακιν Φίνιξ να καθηλώνουν με τις ερμηνείες τους. Είναι μια σχέση σαδομαζοχιστική, καταστροφική, σχεδόν ερωτική, που απειλεί όλη την ενότητα του κινήματος και το κάνει ευάλωτο στους απέξω. Το θέμα, δυστυχώς, είναι ότι μέσα από την εντυπωσιακή, μεγάλης πνοής σκηνοθεσία, κάπου χάνεται το ιδεολογικό νήμα και μαζί η όποια αλληγορία. Για τίποτε δεν είσαι ακριβώς σίγουρος, πέρα από το πάθος των δύο αντρών.
Βαθμολογία: