Η Μικρή Γοργόνα
- The Little Mermaid
- 2023
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Εποχής, Μιούζικαλ, Νεανική, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 25 Μαΐου 2023
Η Άριελ είναι μια όμορφη και ζωηρή νεαρή γοργόνα με δίψα για περιπέτεια. Η μικρότερη από τις κόρες του βασιλιά Τρίτωνα και η πιο τολμηρή, η Άριελ λαχταράει να μάθει περισσότερα για τον κόσμο πέρα από τη θάλασσα, και ενώ επισκέπτεται την επιφάνεια, ερωτεύεται τον γεμάτο ζωντάνια πρίγκιπα Έρικ. Παρόλο που οι γοργόνες απαγορεύεται να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους, η Άριελ πρέπει να ακολουθήσει την καρδιά της. Κάνει συμφωνία με την κακιά μάγισσα της θάλασσας Ούρσουλα, η οποία της δίνει μια ευκαιρία να δει πώς είναι η ζωή στη στεριά, αλλά τελικά βάζει τη ζωή της -και το στέμμα του πατέρα της- σε κίνδυνο…
Σκηνοθεσία:
Rob Marshall
Κύριοι Ρόλοι:
Halle Bailey … Ariel
Jonah Hauer-King … πρίγκιπας Eric
Daveed Diggs … Sebastian (φωνή)
Awkwafina … Scuttle (φωνή)
Jacob Tremblay … Flounder (φωνή)
Melissa McCarthy … Ursula
Javier Bardem … βασιλιάς Triton
Noma Dumezweni … βασίλισσα Selina
Art Malik … Σερ Grimsby
Lorena Andrea … Perla
Simone Ashley … Indira
Kajsa Mohammar … Karina
Jude Akuwudike … Joshua
Jessica Alexander … Vanessa
John Dagleish … Mulligan
Martina Laird … Lashana
Emily Coates … Rosa
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Magee
Στόρι: David Magee, Rob Marshall, John DeLuca
Παραγωγή: John DeLuca, Rob Marshall, Lin-Manuel Miranda, Marc Platt
Μουσική: Alan Menken
Φωτογραφία: Dion Beebe
Μοντάζ: Wyatt Smith
Σκηνικά: John Myhre
Κοστούμια: Colleen Atwood
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Little Mermaid
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μικρή Γοργόνα
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Μικρή Γοργόνα (1989)
- Η Μικρή Γοργόνα ΙΙ: Επιστροφή στην Θάλασσα (2000)
- Η Μικρή Γοργόνα : Τα Πρώτα Χρόνια της Άριελ (2008)
Σεναριακή Πηγή
- Παραμύθι: The Little Mermaid του Hans Christian Andersen.
- Σενάριο: Η Μικρή Γοργόνα (1989) των Ron Clements, John Musker.
Παραλειπόμενα
- Ανήκει στην ήδη μακρά σειρά ζωντανών διασκευών της Walt Disney Pictures από τις ταινίες κινουμένων σχεδίων της, ενώ είναι παράλληλα και η πλέον ακριβή διασκευή του διάσημου παραμυθιού του Hans Christian Andersen. Ο κύριος όγκος όμως του σεναρίου προέρχεται από την ταινία του 1989.
- Τα σχέδια του ριμέικ επιβεβαιώθηκαν το 2016, με τον Rob Marshall να υπογράφει τον επόμενο χρόνο.
- Lindsay Lohan και Chris Evans είχαν θέσει τους εαυτούς τους διαθέσιμους για το καστ, ενώ κάποιοι φαν επέμεναν να ερμηνεύσει η Ariana Grande την Άριελ. Έντονες φήμες που διαψεύσθηκαν ήθελαν τη Zendaya να συζητάει για τον ρόλο.
- Μετά από εκτεταμένη έρευνα για την ανεύρεση της κατάλληλης, η Halle Bailey ανακοινώθηκε ως Άριελ τον Ιούλιο του 2019. Διάσημη για την τραγουδιστική της καριέρα, είχε μόνο έναν ρόλο στο σινεμά, κι αυτός ήταν στο Last Holiday του 2006, δηλαδή όταν ήταν 6 ετών. Το 2019 όμως ήταν και η χρονιά που ήταν υποψήφια για Grammy νέου καλλιτέχνη, και ο δρόμος της είχε ήδη ανοιχτεί.
- Harry Styles και Jack Whitehall ήταν ανάμεσα στους τελικούς υποψήφιους για τον Έρικ, με τον Styles όμως να αποσύρεται από την υποψηφιότητα. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ο λόγος ήταν πως ο καλλιτέχνης ήθελε να καταπιαστεί με πιο σκοτεινούς και μη μουσικούς ρόλους ως ηθοποιός. Για τον ίδιο ρόλο δοκιμάστηκε και ο βρετανός Cameron Cuffe.
- Τα κεντρικά γυρίσματα έγιναν στα Pinewood Studios του Λονδίνου, με κάποια επιπλέον να λαμβάνουν χώρα στη Σαρδηνία (Ιταλία).
- Η σκηνή του φινάλε χρειαζόταν πάνω από 100 κοµπάρσους, µισούς στο νερό και µισούς στην ξηρά, γεγονός που έκανε τη σκηνή απαιτητική τόσο δηµιουργικά όσο και για λόγους ασφαλείας. Οι κοµπάρσοι έπαιζαν χαρακτήρες που είναι µισοί άνθρωποι µισοί ψάρια και εκπροσωπούσαν διαφορετικές ηλικίες, εθνικότητες, φύλα, σωµατότυπους και αναπηρίες. Για τη σκηνή χρειάστηκαν περίπου 100 άτοµα στο συνεργείο, πολλοί εκ των οποίων ήταν στο νερό, σε σχεδίες και σε καραβάκια.
- Industrial Light & Magic, Weta FX, Moving Picture Company και Framestore συμμάχησαν για τα ειδικά εφέ, ενώ η DNEG ανέλαβε να μετατρέψει το 2D σε τρισδιάστατο φορμάτ.
- Όπως συνηθίζεται, υπήρχαν κι εδώ έντονες φωνές διαμαρτυρίας, με επίμαχο σημείο την επιλογή της μαύρης Halle Bailey στον ρόλο της “λευκής” Άριελ (μιλώντας ακόμα και για την ιστορική καταβολή των γοργόνων…). Αλλά και η επιλογή της Melissa McCarthy ως Ούρσουλα επέφερε σχόλια, που θύμιζαν ότι ο ρόλος είχε ως έμπνευση την drag-queen Divine.
- Το επίσημο trailer, που συνέπεσε με την απονομή των 95ων Όσκαρ, είχε περίπου 108 εκατομμύρια θεάσεις μέσα σε μία ημέρα.
- Με μπάτζετ 297 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έκανε εισπράξεις των 569,6 και κατατάγηκε 7ο στη στη χρονιά του.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Μαρίνα Σάττι (Άριελ), Δημήτρης Καπουράνης (Έρικ), Τζωρτζίνα Καραχάλιου (Ούρσουλα), Θάνος Λέκκας (Σεμπάστιαν), Φώτης Πετρίδης (βασιλιάς Τρίτωνας), Ιφιγένεια Στάικου (βασίλισσα Σελίνα), Ηλίας Ρέλλας (Φούσκας), Άντρια Ράπτη (Σκατλ), Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Πέτρος Δαμουλής, Δανάη Δημοπούλου, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Τερέζα Καζιτόρη, Αφροδίτη Κατσαρού, Βάσια Λακουμέντα, Αλεξάνδρα Λέρτα, Άγγελος Λιάγκος, Βασίλης Μπατσακούτσας, Αρετή Πασχάλη, Βαγγέλης Στρατηγάκος, Παρή Τρίκα, Γιάννης Υφαντής, Μιχάλης Ψαλίδας, Στέλιος Ψαρουδάκης. Σκηνοθετική επιμέλεια/Μετάφραση: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Στοίχοι: Άννα Ιωαννίδου, Ηλίας Ματάμης.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Alan Menken επιστρέφει με τη μουσική και τα τραγούδια του από το 1989, με τον Lin-Manuel Miranda να αντικαθιστά τον αείμνηστο Howard Ashman στους νέους στοίχους. Καινούργιο τραγούδι είναι το The Scuttlebutt, στο οποίο ο Daveed Diggs βάζει σε ενέργεια τις γνωστές ικανότητες του στη ραπ. Νέα τραγούδια είναι και τα: Wild Unchartered Waters και For the First Time (ένα με τίτλο Impossible Child κόπηκε την τελευταία στιγμή). Το πρώτο που έγινε διαθέσιμο από το σάουντρακ στο ίντερνετ ήταν το Part of Your World (από την ταινία του 1989), με τη Halle Bailey αυτή τη φορά στα φωνητικά.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 23/5/2023
Δεδομένων των ποιοτικών δυνατοτήτων που προσφέρει πλέον η ψηφιακή δημιουργία, ο οπτικός επαναπροσδιορισμός των animation ταινιών της Disney δεν ακούγεται κακή ιδέα στα χαρτιά. Αυτό μπορεί να προσφέρει δύο αποτελέσματα: είτε ένα εκθαμβωτικό live-action υπερθέαμα με το CGI ως ισχυρό βοήθημα όπως στην περίπτωση του “Αλαντίν”, είτε ένα άψυχο φωτορεαλιστικό προϊόν λόγω του έντονου συναισθήματος uncanny-valley, όπως στον “Βασιλιά των Λιονταριών”. Αξιοθαύμαστα, η “Μικρή Γοργόνα”, παρά τους κυρίως ανθρωπόμορφους χαρακτήρες της, κατορθώνει να πέφτει στη δεύτερη κατηγορία.
Το βασικό πρόβλημα που κλήθηκα να αντιμετωπίσω στην προβολή της ταινίας ήταν να βγάλω κάποιο νόημα από το ψηφιακό χάος που επικρατούσε στον υποτιθέμενο μαγικό και πολύχρωμο κόσμο του βυθού. Ως συνήθως, η Disney δίνει περισσότερο βάρος στους δημιουργούς του ψηφιακού σχεδίου παρά στη σκηνοθεσία, και ο Rob Marshall δεν κάνει τον παραμικρό κόπο να καθοδηγήσει δημιουργικά τα όσα παρουσιάζονται επί της οθόνης. Παρότι έχει στη διάθεσή του άπειρες αφορμές να στήσει ένα φαντασμαγορικό παραμύθι -τα μουσικά νούμερα των “Under the Sea” και “Kiss the Girl” είναι μόνο δύο από αυτά- αρνείται να εκμεταλλευτεί το παραμικρό με μια μετριοπαθώς κινούμενη κάμερα, εμφανώς περιορισμένη από το πρόσχημα περί αληθοφάνειας που επιτάσσει ένα live-action. Συνδυασμένο με μια αψυχολόγητα σκοτεινή φωτογραφία όπου πάσχιζα να διακρίνω κάτι περισσότερο από τα πρόσωπα των χαρακτήρων ακόμα και στις ηλιόλουστες σκηνές της στεριάς, οι αισθήσεις μου στράφηκαν κυρίως στην ηχητική μπάντα για να μου δημιουργηθεί μια αίσθηση ατμόσφαιρας.
Σημαντικά προβλήματα υπάρχουν όμως και στον ρυθμό της ταινίας. Παρότι διαθέτει παραπάνω από αρκετά τραγούδια για να χαρακτηριστεί ως μιούζικαλ, βρίσκονται διάσπαρτα μέσα σε μια αδικαιολόγητη διάρκεια 135 λεπτών ώστε να μοιάζουν με μουσικά διαλείμματα. Οι σκηνές πρόζας που μεσολαβούν ακολουθούν αρκετά πιστά την πρωτότυπη ταινία, χωρίς όμως να προσφέρουν τίποτα το καινούριο που να δίνει λόγο σε αυτό το σεναριακό ξεχείλωμα.
Πνοή δροσιάς αποτελεί ο Jonah Hauer-King που κατορθώνει να δώσει μια γλυκιά γοητεία σε έναν σχηματικό ρόλο πρίγκιπα, τυπικό χαρακτηριστικό των παλαιότερων ιστοριών της Disney, ενώ η Melissa McCarthy χαντακώνεται πανηγυρικά από τη σκηνοθετική αδιαφορία να αναδείξει τις σκηνές της, με τη χροιά της φωνής της να είναι η μόνη ένδειξη της ερμηνευτικής της επιτυχίας. Το δυνατό χαρτί της ταινίας είναι η Halle Bailey, με τη φρέσκια εκφραστικότητα του πανέμορφου προσώπου της και την ερμηνευτικά άψογη φωνή της να αρκούν για να σε μαγνητίσουν. Η έλλειψη ουσιαστικής καθοδήγησης όμως δεν απογειώνει την ερμηνεία της, η οποία στις μουσικές σκηνές μοιάζει να μην ανήκει σε ταινία αλλά σε βιντεοκλίπ.
Παρότι δεν ξεπέφτει στην απλή νοσταλγία για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της, η ταινία αρνείται πεισματικά να βγει στην επιφάνεια λόγω των προβληματικών δημιουργικών επιλογών στην παρουσίασή της. Παραμένει όμως η εκ νέου αφήγηση μιας πολύ αγαπητής ιστορίας που μπορεί να μην προκαλεί δυσαρέσκεια αλλά όχι και κάτι καλύτερο από απλή συγκατάβαση.
Βαθμολογία: