Υδάτινες Ιστορίες
- The Life Aquatic with Steve Zissou
- 2004
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισλανδικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Πορτογαλικά, Γερμανικά, Ταγκάλογκ
- Δραμεντί, Κωμωδία, Περιπέτεια
- 11 Μαρτίου 2005
Ο περίφημος γάλλος ωκεανολόγος Στιβ Ζισού περιπλανιέται στα βάθη των θαλασσών για να βρει τον μυθικό καρχαρία που σκότωσε το συνεργάτη του κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ. Μαζί του ένα ετερόκλητο πλήρωμα που αποτελείται από τον πιλότο ενός αεροπλάνου που μπορεί να είναι και γιος του, μια όμορφη δημοσιογράφο που έχει αναλάβει να γράψει τη βιογραφία του Ζισού και την ιδιόρρυθμη γυναίκα του. Το ταξίδι τους γεμάτο απρόοπτα και ατυχίες που φτάνουν έως την πειρατεία, την απαγωγή και τη χρεοκοπία.
Σκηνοθεσία:
Wes Anderson
Κύριοι Ρόλοι:
Bill Murray … Steve Zissou
Owen Wilson … Edward ‘Ned’ Plimpton/Kingsley Zissou
Cate Blanchett … Jane Winslett-Richardson
Anjelica Huston … Eleanor Zissou
Willem Dafoe … Klaus Daimler
Jeff Goldblum … Alistair Hennessey
Michael Gambon … Oseary Drakoulias
Noah Taylor … Vladimir Wolodarsky
Bud Cort … Bill Ubell
Seu Jorge … Pele dos Santos
Robyn Cohen … Anne-Marie Sakowitz
Waris Ahluwalia … Vikram Ray
Seymour Cassel … Esteban du Plantier
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Wes Anderson, Noah Baumbach
Παραγωγή: Wes Anderson, Barry Mendel, Scott Rudin
Μουσική: Mark Mothersbaugh
Φωτογραφία: Robert D. Yeoman
Μοντάζ: David Moritz
Σκηνικά: Mark Friedberg
Κοστούμια: Milena Canonero
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Life Aquatic with Steve Zissou
- Ελληνικός Τίτλος: Υδάτινες Ιστορίες
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Ο Στιβ Ζισού είναι ταυτόχρονα παρωδία και φόρος τιμής στον διάσημο ωκεανογράφο Jacques Cousteau, στον οποίο και αφιερώθηκε η ταινία.
- Οι χαρακτήρες πηγάζουν από κλασικά μυθιστορήματα, όπως τα The Great Gatsby και The Magnificent Ambersons, αλλά το στόρι είναι φανερά επηρεασμένο από το Moby-Dick του Herman Melville.
- Πρώτη σεναριακή συνεργασία για τους Wes Anderson και Noah Baumbach. Συνήθως στο πλάι του Anderson ήταν ο Owen Wilson, αλλά πλέον ως περιζήτητος ηθοποιός δεν ευκαιρούσε για περισσότερα.
- Η Gwyneth Paltrow ήταν η αρχική Τζέιν, αλλά δεν της έβγαινε ο προγραμματισμός της. Τότε προσφέρθηκε από μόνη της η Nicole Kidman και ο σκηνοθέτης την ενέκρινε. Αλλά και για αυτήν προέκυψαν άλλες υποχρεώσεις, και ήταν η Julianne Moore η επόμενη που έθεσε διαθεσιμότητα για το καστ. Και παρότι ο ρόλος κατέληξε στην Cate Blanchett, ο δημιουργός παραδέχτηκε ότι τον είχε “βαπτίσει” έχοντας κατά νου την Kate Winslet.
- Ο James Gray είχε προσληφθεί για τον ρόλο του Βλαντιμίρ, αλλά ακύρωσε το συμβόλαιο του μαθαίνοντας ότι έπρεπε να περάσει μήνες στην Ιταλία.
- Ο χαρακτήρας του Pelé dos Santos πήρε το όνομα του από τον διάσημο βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή και την ομάδα στην οποία έπαιξε καθ’ όλη την καριέρα του.
- Ο Henry Selick ανάλαβε το stop-motion κινούμενο σχέδιο, που αφορά το μεγαλύτερο μέρος των θαλάσσιων όντων.
- Όλη η ταινία γυρίστηκε στην Ιταλία, και ιδιαίτερα στη Ρώμη, την Ιταλική Ριβιέρα και την Καμπανία. Ενώ όμως ο προγραμματισμός μιλούσε για 3 μήνες, χρειάστηκαν 5 για να ολοκληρωθεί το φιλμ.
- Ενώ τα 50 εκατομμύρια δολάρια ήταν το μεγαλύτερο μπάτζετ που είχε ως τότε διαθέσιμο ο Anderson, η ταινία έβγαλε από τα ταμεία μόλις 34,8.
- Οι αρχικά μέτριες κριτικές έδωσαν τη θέση τους στην cult φήμη, και με τα χρόνια αναθεωρήθηκαν προς το θετικότερο.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο βραζιλιάνος Seu Jorge ερμηνεύει με την κιθάρα του γνωστά κομμάτια του David Bowie στα πορτογαλικά. Από αυτό προέκυψε και το ανεξάρτητο άλμπουμ του, The Life Aquatic Studio Sessions Featuring Seu Jorge.
- Πρώτη ταινία για τον Wes Anderson που δεν ακούγεται κάποιο τραγούδι των Rolling Stones.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2005
Σπάνια ένας δημιουργός στις μέρες μας χαρακτηρίζεται τόσο πολύ μέσα από τις ταινίες του. Ο Γουές Άντερσον είναι ένας χαρισματικός κι επικεντρωμένος δημιουργός, και εδώ υπογράφει την πιο προσωπική, ως τώρα, ταινία του. Οι αναφορές στο «Yellow Submarine» των Beatles, τα πολύχρωμα υδάτινα όντα και η χρήση των «Ziggy Stardust» ρυθμών του Ντέιβιντ Μπόουϊ καθορίζουν τη μορφολογία του και υποδεικνύουν πως θα προτιμούσε να ζει σε εκείνη την εποχή που η ψυχεδέλεια άκμαζε και η δράση είχε κάποιο νόημα. Αυτούς τους προβληματισμούς συμμερίζεται κι ο βασικός χαρακτήρας της ταινίας που αναζητά επιτηδευμένα την περιπέτεια ωσάν νέος Κουστό, μήπως και κάποιο από όλα αυτά του ξαναδώσει το χαμένο νόημα. Στο ρεζουμέ, η ελευθερία πλέον κερδίζεται με τα χρήματα και τίποτα το ελεύθερο δεν απορρέει νοηματικά από αυτό.
Δεν είναι μια ιδιοφυή κι αυθόρμητη κωμωδία (σε ελάχιστα σημεία γελάς, αντίθετα με το πρωτόλειο «Rushmore»), δεν είναι απόλυτα ένα ειρωνικό κοινωνικό σχόλιο (μακριά από το υπόκωφο χιούμορ των «Tenenbaums»), αλλά απλά είναι μια ώριμη δημιουργία ενός ανθρώπου που γυρίζει μια ταινία για τον εαυτό του, ελπίζοντας πως κάποιος θα βρει κάποιο νόημα από αυτήν, που ούτε κι ο ίδιος ίσως δεν συνέλαβε την ώρα που τη γύριζε!
Βαθμολογία: