Ραντεβού με τ' Αστέρια της Ποπ (1978)

ΣΥΝΟΨΗ
ΑΦΙΣΕΣ

ΣΥΝΟΨΗ

Ημέρα των Ευχαριστιών, 1976, Σαν Φρανσίσκο, χώρος: Γουίντερλαντ. Μετά από 16 χρόνια στις επάλξεις, το ιστορικό ροκ συγκρότημα The Band δίνει την τελευταία του συναυλία. Εκτός από τα τραγούδια που ερμηνεύουν μόνοι τους, διάσημοι καλλιτέχνες τούς τιμούν με την παρουσία τους, κι ενώ ο Σκορσέσε με την κάμερα του αναζητά το πρόσωπο τους εκτός σκηνής.

Σκηνοθεσία:

Martin Scorsese

Κύριοι Ρόλοι:

Rick Danko … ο ίδιος

Levon Helm … ο ίδιος

Garth Hudson … ο ίδιος

Richard Manuel … ο ίδιος

Robbie Robertson … ο ίδιος

Eric Clapton … ο ίδιος

Neil Diamond … ο ίδιος

Bob Dylan … ο ίδιος

Joni Mitchell … η ίδια

Neil Young … ο ίδιος

Emmylou Harris … η ίδια

Ringo Starr … ο ίδιος

Paul Butterfield … ο ίδιος

Dr. John … ο ίδιος

Van Morrison … ο ίδιος

Ronnie Hawkins … ο ίδιος

Muddy Waters … ο ίδιος

Ronnie Wood … ο ίδιος

Martin Scorsese … ο ίδιος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Mardik Martin (επιμέλεια)

Παραγωγή: Joel Chernoff, Robbie Robertson

Φωτογραφία: Michael Chapman

Μοντάζ: Jan Roblee, Yeu-Bun Yee

Σκηνικά: Boris Leven

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Last Waltz
Ελληνικός Τίτλος: Ραντεβού με τ’ Αστέρια της Ποπ
Εναλλακτικός Τίτλος: Super Jam [επανέκδοσης]

Παραλειπόμενα

Ο Jonathan Taplin, μάνατζερ για κάποια χρόνια των The Band, ήταν που υπέδειξε τον Scorsese ως σκηνοθέτη της συναυλίας του 1976 (μέσω των μουσικών επιλογών που είχε κάνει στους Κακόφημους Δρόμους), και έκανε τις συστάσεις με τον Robbie Robertson. Ο δημιουργός αποφάσισε να μην το γυρίσει σε φιλμ 16 mm, αλλά αντί αυτού έκανε χρήση 7 καμερών 35 mm. Στον χειρισμό τους υπήρξαν και διάσημοι φωτογράφοι, όπως ο Vilmos Zsigmond και ο Laszlo Kovacs.
Ο John Simon ήταν στις δοκιμές της συναυλίας, και έδινε ακριβείς πληροφορίες για τα τραγούδια, ακόμα όμως και για τα σόλα σε αυτά στον Scorsese. Εκείνος με τη σειρά του έκανε storyboard για το κάθε τραγούδι, οργάνωνε ανάλογα τους φωτισμούς, αλλά και τις κινήσεις της κάμερας ανάλογα με τους στίχους. Παρά όμως την οργάνωση, οι πολλές ώρες που κράτησε το γύρισμα, όπως και η αναρχία που δημιουργούσε η συγκεκριμένη μουσική, άλλαζε επιτόπου τον σχεδιασμό.
Την τελευταία στιγμή, ο Bob Dylan αποφάσισε ότι δεν ήθελε να βρίσκεται στην ταινία, προωθώντας την ίδια εποχή ένα προσωπικό του ροκιουμένταρι. Ο Scorsese τότε έγινε έξω φρενών, και απείλησε ότι θα αποχωρήσει. Επακολούθησε ένας σάλος εκτός σκηνής, με τον Dylan εντέλει να συμφωνεί με την προϋπόθεση πως η δική του ταινία θα κυκλοφορούσε στις αίθουσες πρώτη.
Η παρουσία της κοκαΐνης ήταν έντονη στα παρασκήνια, ενώ κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης εκείνη την εποχή ήταν χρήστης.

Μουσικά Παραλειπόμενα