Μια δυναμική έγχρωμη και γηραιά χήρα του αμερικανικού νότου δέχεται την επίσκεψη ενός καθηγητή κλασικής φιλολογίας και λάτρη της μουσικής. Εκείνος την πείθει να του νοικιάσει το υπόγειό της για πρόβες της ορχήστρας του. Αντί για συμφωνίες μουσικής, όμως, η ομάδα του καθηγητή σταδιακά ενορχηστρώνει ένα ριφιφί σε κοντινό καζίνο. Οι κουτοπόνηροι παρά ταύτα απατεώνες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τη διορατικότητα και την ευσυνειδησία της γριάς χήρας.

Σκηνοθεσία:

Joel Coen

Ethan Coen

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Hanks … καθηγητής Goldthwaite Higginson Dorr

Irma P. Hall … Marva Munson

Marlon Wayans … Gawain MacSam

J.K. Simmons … Garth Pancake

Tzi Ma … ‘ο στρατηγός’

Ryan Hurst … Lump Hudson

Diane Delano … η ορεσίβια

George Wallace … σερίφης Wyner

Stephen Root … Fernand Gudge

Jason Weaver … Weemack Funthes

Greg Grunberg … σκηνοθέτης διαφημιστικού

Blake Clark … προπονητής ποδοσφαίρου

Aldis Hodge … γκάνγκστερ

Bruce Campbell … φιλόζωος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joel Coen, Ethan Coen

Παραγωγή: Ethan Coen, Joel Coen, Tom Jacobson, Barry Josephson, Barry Sonnenfeld

Μουσική: Carter Burwell

Φωτογραφία: Roger Deakins

Μοντάζ: Ethan Coen, Joel Coen

Σκηνικά: Dennis Gassner

Κοστούμια: Mary Zophres

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Ladykillers
  • Ελληνικός Τίτλος: Η Συμμορία των Πέντε

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο επιτροπής για την ερμηνεία της Irma P. Hall.

Παραλειπόμενα

  • Ριμέικ της μεγάλης ομότιτλης επιτυχίας των βρετανικών στούντιο Ealing από το 1955.
  • Σχέδια για το συγκεκριμένο ριμέικ υπήρχαν και το 1998, με σκηνοθέτη αυτή τη φορά τον Robert Harling, που φυσικά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
  • Σε αρχικό στάδιο, ήταν να το αναλάβει ο Barry Sonnenfeld, και οι Coen απλά να γράψουν το σενάριο.
  • Πρόκειται για το πρώτο ριμέικ στην καριέρα των Coen. Πρώτο επίσης που οι δυο τους μοιράζονται το κρέντιτ της σκηνοθεσίας και της παραγωγής, μια κι ως τότε ο Joel ήταν πάντα ο σκηνοθέτης, και ο αδελφός του ο παραγωγός.
  • Μια και δεν το είχε δει ως τότε, ο Tom Hanks επέλεξε να μη δει καθόλου το ορίτζιναλ φιλμ, ώστε να μην επηρεαστεί η ερμηνεία του.
  • Η λέξη fuck ακούγεται 89 φορές. Αυτό ήταν από μόνο του αρκετό για να πάρει η ταινία τον χαρακτηρισμό του R.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο παραγωγός του σάουντρακ είναι ο T-Bone Burnett.
  • Οι σκηνοθέτες δεν ήθελαν η ορχήστρα να παίζει ποτέ αναγεννησιακή μουσική. Αντί αυτού, επέλεξαν να υπάρχουν κλασικά τραγούδια από καλλιτέχνες όπως τους Blind Willie Johnson, The Soul Stirrers και Swan Silvertones, μαζί με γκόσπελ.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 25/10/2004

Ήδη από το ξεκίνημα τους και το «Αριζόνα Τζούνιορ», οι τρομεροί αδελφοί Κοέν τείνουν να αφοσιωθούν σε ένα είδος κωμωδίας απόλυτα προσωπικό: τη φαινομενικά ανάλαφρη σάτιρα του αμερικανικού τοπίου. Όμως, κάθε νέο τους πόνημα κρύβει και μια αίσια έκπληξη. Διασκευάζοντας εδώ με κάμποση πιστότητα το παλιό αριστουργηματικό σενάριο του 1955, καταφέρνουν να φωτίσουν ένα κρυφό νόημα που παρέμενε ακόμα πιο αδιάκριτο στην παλιά εκδοχή. Η ανέγγιχτη και στην ουσία ελλιπών αισθημάτων ευτραφής γυναίκα, δεν είναι άλλη από τη μητέρα φύση που θα δικαιωθεί τελικά, ακόμα κι αν έρθει ο κόσμος ανάποδα.

Δίπλα σε αυτό, το νέο καστ μπορεί σε μονάδες να μην αγγίζει το παλιό, αλλά σε απόλαυση και συνοχή τουλάχιστον το πλησιάζει. Η λεπτότητα του σεναρίου, οι φιλότεχνες αναφορές από το στόμα του χαμαιλέοντα Τομ Χανκς (με αριστότερη αυτή στον Έντγκαρ Άλαν Πόε και το «Κοράκι» του) και η γενική τρέλα που προκαλούν οι σωστά ενορχηστρωμένες σκηνές περικλείουν μια αληθινά καλή πρόταση για γέλιο. Ακόμα και αναίμακτης εντέλει φύσης, μια και η νοηματική του είναι έντεχνα κρυμμένη και δεν υπερβαίνει του χιουμοριστικού στόχου.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *