The Kings of Mykonos
- The Kings of Mykonos
- Wog Boy II: The Kings of Mykonos
- 2010
- Αυστραλία, Ελλάδα
- Αγγλικά, Ελληνικά, Ιταλικά
- Αισθηματική, Κομεντί, Κωμωδία
- 03 Ιουνίου 2010
Η ιστορία ενός Ελληνοαυστραλού που κληρονομεί μια παραλία και μια ταβέρνα στη Μύκονο, από έναν θείο τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ. Αγνοώντας την ελληνική νοοτροπία και κουβαλώντας την αφέλεια του τουρίστα, θα ταξιδέψει με τον κολλητό του στο νησί των Κυκλάδων. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με συγγενείς και τοπικούς παράγοντες, και κάποιοι θα προσπαθήσουν να τον εξαπατήσουν και να του βάλουν “τρικλοποδιές”.
Σκηνοθεσία:
Peter Andrikidis
Κύριοι Ρόλοι:
Nick Giannopoulos … Steve Karamitsis
Ζέτα Μακρυπούλια … Ζωή
Vince Colosimo … Frank Di Benedetto
Alex Dimitriades … Μιχάλης
Kevin Sorbo … Pierluigi
Δημήτρης Σταρόβας … Τζίμης
Costas Kilias … Tony
Μάνος Γαβράς … Κυριάκος
Tony Nikolakopoulos … Theo
Cosima Coppola … Enza
Γαλήνη Τσεβά … Βούλα
Γιάννης Αναστασάκης … ιερέας
Βασίλης Γιαβρής … συμβολαιογράφος
Μανώλης Σορμαΐνης … δικαστικός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Chris Anastassiades, Nick Giannopoulos
Παραγωγή: Nick Giannopoulos, Emile Sherman
Μουσική: Amanda Brown, Nick West
Φωτογραφία: Mark Wareham
Μοντάζ: Nicole La Macchia
Σκηνικά: Adele Flere
Κοστούμια: Jill Johanson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Kings of Mykonos
- Εναλλακτικός Τίτλος: Wog Boy II: The Kings of Mykonos
- Εναλλακτικός Τίτλος: Wog Boy 2: The Kings of Mykonos
- Εναλλακτικός Τίτλος: Βασιλιάδες της Μυκόνου [τηλεόραση]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Ελληναράς (2000)
- Ελληνάρες για Πάντα (2022)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Ο Ελληναράς των Chris Anastassiades, Nick Giannopoulos.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη κινηματογραφική δουλειά για τον τηλεοπτικό Peter Andrikidis.
- Ενώ η ορίτζιναλ ταινία βρέθηκε ανάμεσα στις πιο εμπορικές της Αυστραλίας όλων των εποχών, αυτό το σίκουελ δεν έβγαλε ούτε το μπάτζετ του. Στη χώρα μας όμως πήγε πολύ καλά, μια και με 142 χιλιάδες εισιτήρια ήταν η 3η πιο εμπορική ελληνική παραγωγή της χρονιάς.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Σε μια σκηνή, η Ζέτα Μακρυπούλια ερμηνεύει το παλιό λαϊκό Απόψε Θέλω να Πιω. Στο σάουντρακ υπάρχει ως bonus-track.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/6/2010
Είμαι λιγάκι κάπως ως προς το πώς να το αντιμετωπίσω τούτο. Να πω ότι είναι μια ακόμα μέτρια κωμωδία ή ότι είναι γενικά ευχάριστο και καλύτερο από ό,τι περίμενα; Ο αυστραλιανός αέρας έκανε πολύ καλό στο μετέωρο εμπορικό σινεμά της χώρας μας, αφού βασικά λάθη που παρατηρούνται από δικούς μας σκηνοθέτες του είδους, εδώ δεν θα τα δείτε. Απλά, αυτός ο αέρας ούτε σε παίρνει, ούτε σε σηκώνει, για τον βασικό λόγο πως πρέπει να περιμένεις ως την τελευταία σκηνή για να μπορέσεις να γελάσεις αληθινά. Μάλιστα, για ένα μεγάλο μέρος, η ταινία είναι καθαρό ρομαντικό δράμα και με τραγικές προεκτάσεις. Δεν θα αναφωνήσω «για όνομα», αφού κι εκεί δεν χάνεται ο γενικός έλεγχος.
Η πλοκή, όσο κι αν έχει εύστοχες κοινωνικές προεκτάσεις, είναι πλοκούλα. Επαφίεται υπερβολικά στο πανέμορφο μυκονιάτικο τοπίο και στις αιθέριες γυναικείες υπάρξεις, που κυριολεκτικά παρελαύνουν. Ποτέ, όμως, δεν ξεπέφτει σε άρπα-κόλα ή, αν προτιμάτε, σε «χύμα στο κύμα». Ούτε οι ερμηνείες προβληματίζουν (ακόμα και η Ζέτα έχει μια αιθέρια εμφάνιση), ούτε το σενάριο προσβάλει, ούτε έχουμε περίεργες «υπερβάσεις» από τον σκηνοθέτη. Ειδικά για Καλοκαίρι, η ταινία προσφέρεται ως μια δροσερή όαση σε ένα εγχώριο -εμπορικού τύπου- τοπίο που βρίθει στην κρυάδα. Κι αναφέρομαι συνεχώς σαν να ήταν η ταινία απόλυτα ελληνική (που δεν είναι), επειδή έχει το χάρισμα να ενσωματώνεται στο ελληνικό χρώμα κι όχι το ξένο στοιχείο να πνίγει το δικό μας, όπως συνηθίζεται. Γενικά, βουτήξτε άφοβα…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
