Το Βιβλίο της Ζούγκλας
- The Jungle Book
- 2016
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Εποχής, Ζωντ. Δράση/Κιν. Σχέδια, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 21 Απριλίου 2016
Το Βιβλίο της Ζούγκλας διηγείται την ιστορία του Μόγλι, ενός μικρού αγοριού που μεγάλωσε στη ζούγκλα από μια οικογένεια λύκων. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πλέον καλοδεχούμενος στη ζούγκλα, όταν ο θηριώδης τίγρης Σιρ Χαν, που τρομοκρατεί όλα τα υπόλοιπα ζώα, θέλει να τον εξοντώσει. Ο Μόγλι αναγκάζεται να εγκαταλείψει το μοναδικό μέρος που θεωρεί πατρίδα του. Έτσι, ξεκινάει ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας, στο οποίο θα έχει ως καθοδηγητές τον Μπαγκίρα, έναν βλοσυρό πάνθηρα, και τον Μπαλού, μια πολύ συμπαθητική αρκούδα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, θα συναντήσει διάφορα άλλα πλάσματα της ζούγκλας, μερικά από τα οποία φαίνεται να μην έχουν και τόσο φιλικές διαθέσεις.
Σκηνοθεσία:
Jon Favreau
Κύριοι Ρόλοι:
Neel Sethi … Mowgli
Bill Murray … Baloo (φωνή)
Ben Kingsley … Bagheera (φωνή)
Idris Elba … Shere Khan (φωνή)
Lupita Nyong’o … Raksha (φωνή)
Scarlett Johansson … Kaa (φωνή)
Giancarlo Esposito … Akela (φωνή)
Christopher Walken … βασιλιάς Louie (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Justin Marks
Παραγωγή: Jon Favreau, Brigham Taylor
Μουσική: John Debney
Φωτογραφία: Bill Pope
Μοντάζ: Mark Livolsi
Σκηνικά: Christopher Glass
Κοστούμια: Laura Jean Shannon
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Jungle Book
- Ελληνικός Τίτλος: Το Βιβλίο της Ζούγκλας
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Το Βιβλίο της Ζούγκλας (1942)
- Το Βιβλίο της Ζούγκλας (1967)
- Μόγλι: Θρύλοι από το Βιβλίο της Ζούγκλας (1994)
- Το Βιβλίο της Ζούγκλας: Μόγλι και Μπαλού (1997)
- Το Βιβλίο της Ζούγκλας 2 (2003)
- Μόγλης: Ο Θρύλος της Ζούγκλας (2018)
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά διηγημάτων: All the Mowgli Stories του Rudyard Kipling.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ ειδικών εφέ.
- Bafta ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Η Walt Disney Pictures ζωντανεύει το καρτούν του 1967, πάντα υπό την επιρροή του κλασικού μυθιστορήματος του Rudyard Kipling, γραμμένο το 1894, το οποίο είχε πρωτοπαρουσιαστεί ως σειρά διηγημάτων. Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που το «Βιβλίο» παρουσιάζεται με ζωντανό καστ, με τις δύο διασημότερες να είναι αυτή του 1942 κι έπειτα αυτή του 1994.
- Ο ίδιος ο πρόεδρος της Disney, ο Alan Horn, έθεσε στη διάθεση του Favreau τα τελευταία επιτεύγματα της εταιρίας πάνω στη φωτορεαλιστική σύνθεση εικόνων, την ψηφιακή τεχνολογία και το motion-capture, ενθαρρύνοντας τον να χρησιμοποιήσει ό,τι επιθυμεί. Βοήθεια παρείχαν ακόμα και τα Pixar Animation Studios.
- Η αναζήτηση του νεαρού που θα έπαιζε τον Μόγλι ήταν εκτεταμένη, και πέρασαν χιλιάδες παιδιών από οντισιόν, προερχόμενα από ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Καναδά και Νέα Ζηλανδία. Ο Neel Sethi, που τελικά επιλέχθηκε, είχε παρουσία μόνο σε δύο μικρού μήκους ταινίες, ενώ χρειάστηκε πρώτα να περάσει από εκπαίδευση στο παρκούρ.
- Ο Favreau είχε τον Murray κατά νου για τη φωνή του Μπαλού από την αρχή του σχεδιασμού.
- Το διάσημο Jim Henson’s Creature Shop βρέθηκε με τις μαριονέτες του στο πλατό, αλλά δεν έγινε χρήση της βοήθειας τους επί του τελικού υλικού.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Μεγάλη επιτυχία στα ταμεία, με εισπράξεις 966,6 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το φιλμ κόστισε 175.
- Λίγο μετά την πρεμιέρα στις αίθουσες, Jon Favreau και Justin Marks μπήκαν σε συζητήσεις με το στούντιο για ένα σίκουελ. Επιθυμία όλων ήταν να γυριστεί ταυτόχρονα με το ριμέικ του Βασιλιά των Λιονταριών. Παρότι αυτό δεν συνέβη, το 2021 επιβεβαιώθηκε ότι η δημιουργία του σίκουελ ήταν ακόμα εν ενεργεία.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Ντίνος Πικροδημήτρης (Μόγλης), Δημήτρης Πακσόγλου (Μπαλού), Γιάννης Στεφόπουλος (Μπαγκίρα), Νέστωρ Κοψιδάς (Σιρ Χαν), Ινώ Στεφανή (Κόα), Άλκης Ζερβός (βασιλιάς Λούι), Ακίνδυνος Γκίκας (Ακίλα), Γιώτα Μηλίτση (Ράκσα), Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Μαρίνα Αχλαδιώτου, Νίκη Γεωργακάκου, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Στέλιος Ευαγγελάτος, Χρήστος Θάνος, Νίκος Κατσάτσος, Κατερίνα-Ελένη Λελεκίδη, Κωνσταντής Μαυριάς, Νίκος Παπαδόπουλος, Γαβριήλ Πολίτος, Ανδρέας Ρήγας, Φοίβος Ριμένας, Χρήστος Συριώτης, Στέλιος Ψαρουδάκης. Τραγούδι: Γιώργος Ζαχαρόπουλος (βασιλιάς Λούι). Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στοίχοι: Ηλίας Ματάμης.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Παρότι ο Favreau αποφάσισε να μην κάνει μιούζικαλ όπως η ταινία του 1967, συμπεριέλαβε κάποια από τα τραγούδια εκείνης σε νέες εκτελέσεις. Το The Bare Necessities ακούγεται στην ταινία από τους Bill Murray, Kermit Ruffins, ενώ βγήκε τραγουδισμένο κι από τους Dr. John and The Nite Trippers. Το Trust in Me ακούγεται από τη Scarlett Johansson, ενώ το I Wan’na Be Like You από τον Christopher Walken.
Κριτικός: Πάνος Αχτσιόγλου
Έκδοση Κειμένου: 20/4/2016
Ήδη από τους τίτλους αρχής, όταν το πασίγνωστο σήμα της εταιρίας-μηχανής των ονείρων των παιδικών χρόνων χάνεται στο υπόβαθρο μιας καταπράσινης και χορταριασμένης ζούγκλας, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το κινηματογραφικό προϊόν θα είναι σίγουρα (το λιγότερο οπτικά) υψηλού επιπέδου. Καθώς η πασίγνωστη πλοκή, βασισμένη στα αναγνώσματα του Ράιγιαντ Κίπλινγκ, ξεδιπλώνει όλες τις φαινομενικά απλοϊκές άλλα στην πραγματικότητα βαθιά στοχαστικές και πάντα επίκαιρες αναφορές και συμβολισμούς της, συμπεραίνεις πολύ γρήγορα ότι υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος της αναβίωσης του υπέρ επιτυχημένου καρτούν της Ντίσνεϊ του 1967. Αντικρίζοντας το θέαμα αυτού του υπερρεαλιστικού animation που συνδυάζεται εξαιρετικά με μια παραμυθική αφηγηματική δεξιοτεχνία παλιάς κοπής, φτάνεις να ξεχνάς ότι αυτό που βλέπεις στην οθόνη είναι σχεδόν ολοκληρωτικά αποτέλεσμα ψηφιακής κατασκευής και ατελείωτων ωρών δουλειάς, ενσωματώνοντας πρακτικά τα γυρίσματα στην μετα-παραγωγική του διαδικασία. Κάθε καρέ χρειάστηκε βδομάδες για να δημιουργηθεί ψηφιακά, με τον μοναδικό ζωντανό χαρακτήρα της ταινίας (ο πρωτοεμφανιζόμενος Νιλ Σέθι πέρα από την απίστευτη ομοιότητα στον “σχεδιασμένο” Μόγλι, δείχνει να το διασκεδάζει ίσως περισσότερο και από τους θεατές) καθώς υποδύεται σχεδόν μόνιμα μπροστά από μια μπλε οθόνη. Το φιλμ όμως δεν μοιάζει να επαναπαύεται στις δάφνες της τεχνικής του αρτιότητας, αν και αυτό είναι σίγουρα το πιο δυνατό του σημείο χωρίς δεύτερη σκέψη. Δημιουργώντας ακόμη και ένα μικρό back story για το πως αυτό το “ανθρώπινο κουτάβι” βρέθηκε στη ζούγκλα, το σενάριο εγκαταλείπει το μιούζικαλ και την “αθώα” ατμόσφαιρα του προκατόχου του, μαζί και το χαρακτηριστικό του φινάλε, και εισάγει διακριτικά (διατηρώντας πάντοτε την παιδικότητά του) τη σκοτεινιά αλλά και τη μαγεία μιας ταινίας ενηλικίωσης.
Η ψηφιοποίηση των τεράστιων (αλλά και μικρότερων) ζώων της ζούγκλας αγγίζει την τελειότητα, με το γενικό ντιζάιν να μην ενδίδει -ευτυχώς- πλήρως στον ανθρωπομορφισμό τους, τόσο στις εκφράσεις του προσώπου όσο κυρίως στην άρθρωση των λέξεων. Τα ζώα εξακολουθούν να μένουν ζώα ακόμη και στις πιο μεγαλειώδεις αντιδράσεις τους, αφού ακόμη και οι εκδηλώσεις αγάπης παραμένουν πρωτόγονες, ενστικτώδεις, βασισμένες σε αρχέγονα (κυρίως θηλαστικά) αντανακλαστικά. Ο σχεδιασμός τους δε, πραγματοποιείται με αφοπλιστική ακρίβεια. Κάθε μυϊκή ίνα, κάθε κομμάτι της γούνας τους κινείται με τόση αρμονία και φυσικότητα που σε κάνει να απορείς. Η κάμερα εστιάζει στα πελώρια μάτια του μαύρου πάνθηρα Μπαγκίρα (στον οποίο δανείζει τη σοφία αλλά και σχολαστικότητα της χροιάς της φωνής του ο Μπεν Κίνγκσλεϊ) καθώς ο ίδιος γίνεται ένα με τη νύχτα. Τα αιλουροειδή έχουν πραγματικά την τιμητική τους στο φιλμ αφού και ο άλλος μεγάλος γάτος της ταινίας, ο μοχθηρός και τυραννικός Σιρ-Καν (φωνή του Ίντρις Έλμπα) μοιάζει βαρύς και δυσκίνητος σε επίπεδο έδαφος, αλλά γίνεται αέρινος όταν σκαρφαλώνει ή κυνηγά. Η ζούγκλα εικονογραφείται με γοτθική μεγαλοπρέπεια, γεμάτη σκοτεινές γωνιές και επικίνδυνες δαιδαλώδεις παρεκκλίσεις, αλλά ταυτόχρονα δίνει την αίσθηση ενός μέρους από το οποίο δεν θα ήθελες να φύγεις ποτέ σου.
Αναπόφευκτα, το πιο ανθρωπόμορφο ζώο της δημιουργίας του -πρώην πια- indy ηθοποιού και σκηνοθέτη του “Iron Man” Τζον Φαβρό, παραμένει ο αρκούδος Μπαλού, ο οποίος δανείζεται όχι μόνο τη φωνή, αλλά και λίγο την coolness του Μπιλ Μάρεϊ, στην προσπάθειά του να διδάξει στον μικρό προστατευόμενό του πώς είναι κανείς να παρακούει τις εντολές και τους κανόνες της συλλογικής ηθικής (κάτι που ο ίδιος χαρακτηρίζει “προπαγάνδα” σε μια από τις πιο ενήλικες σεκάνς του φιλμ) και να αρκείται στα “απολύτως απαραίτητα”. Παράξενα πάντως, οι λιγότερο αποδοτικές στιγμές της κατά τα άλλα πολύ εντυπωσιακής ταινίας, παραμένουν αυτές που αναφέρονται ξεκάθαρα στο κινούμενο σχέδιο του 1967 αντηχώντας λίγες μόνο νότες από το “Bare necessities” και το “I wanna be like you”, με τα γνώριμα τραγούδια να παραμένουν δυστυχώς, εκτός (κυρίως) τόπου και χρόνου.
Το νέο “Βιβλίο της ζούγκλας” είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη επιτυχία. Όχι μόνο γιατί αναβιώνει εμφατικά τόσο το πνεύμα του βιβλίου όσο και το κλασικό και αγαπημένο καρτούν της Ντίσνεϊ. Άλλα γιατί, δίνοντας έμφαση στα οπτικά στοιχεία που με τη σειρά τους ενέπνευσαν άλλο ένα αριστούργημα της εταιρίας, τον “Βασιλιά των Λιονταριών” του 1994, παρουσιάζεται εύστοχα φρέσκο και ανανεωμένο, ισορροπώντας ανάμεσα στο δράμα, την ξέγνοιαστη κωμωδία και γιατί όχι, το θρίλερ έντασης. Κρατώντας μέσα σου τα σαγηνευτικά μάτια του τεράστιου πύθωνα Κα, καθώς προσπαθεί να αποπλανήσει (μαζί του και εμάς) τον μικρό και απροστάτευτο άνθρωπο, ακόμη δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό σου πώς αυτό το απόλυτα διασκεδαστικό φιλμ, γυρίστηκε εξ ολόκληρου σε κάποια εταιρικά γραφεία ενός κτιρίου, κάπου στο Λος Άντζελες.
Βαθμολογία: