Η Διερμηνέας
- The Interpreter
- 2005
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γαλλικά, Πορτογαλικά, Αβοριγινικά
- Δραματικό Θρίλερ, Θρίλερ, Μυστηρίου, Πολιτική, Πολιτικό Θρίλερ
- 08 Απριλίου 2005
Μια διερμηνέας, που εργάζεται στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, γίνεται μάρτυρας μιας κρυφής συνομιλίας μεταξύ εργαζομένων του οργανισμού που σχεδιάζουν να δολοφονήσουν έναν απολυταρχικό αφρικανό ηγέτη. Η παρουσία της όμως γίνεται αντιληπτή και πλέον κινδυνεύει η ίδια της η ζωή. Ένας πράκτορας του FBI αναλαμβάνει την προστασία της, αλλά δυσκολεύεται να κατανοήσει ποιο είναι το υποψήφιο θύμα και ποιος ο θύτης. Το παρελθόν της διερμηνέως, που έρχεται σιγά σιγά στην επιφάνεια, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Σκηνοθεσία:
Sydney Pollack
Κύριοι Ρόλοι:
Nicole Kidman … Silvia Broome
Sean Penn … Tobin Keller
Catherine Keener … Dot Woods
Jesper Christensen … Nils Lud
Yvan Attal … Philippe Broullet
Earl Cameron … Edmond Zuwanie
Curtiss Cook … Ajene Xola
George Harris … πρόεδρος Kuman-Kuman
Michael Wright … Marcus
Tsai Chin … Luan
Clyde Kusatsu … Lee Wu
Sydney Pollack … Jay Pettigrew
Eric Keenleyside … Rory Robb
Hugo Speer … Simon Broome
Terry Serpico … πράκτορας Lewis
David Zayas … Charlie Russell
Adrian Martinez … Roland
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Charles Randolph, Scott Frank, Steven Zaillian
Στόρι: Martin Stellman, Brian Ward
Παραγωγή: Tim Bevan, Eric Fellner, Kevin Misher
Μουσική: James Newton Howard
Φωτογραφία: Darius Khondji
Μοντάζ: William Steinkamp
Σκηνικά: Jon Hutman
Κοστούμια: Sarah Edwards
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Interpreter
- Ελληνικός Τίτλος: Η Διερμηνέας
Παραλειπόμενα
- Αυτή είναι η πρώτη ταινία στην οποία επιτράπηκε η είσοδος στο κτήριο των Ηνωμένων Εθνών. Τα γυρίσματα γίνονταν σαββατοκύριακα, για να μην ενοχληθούν οι εργαζόμενοι. Αρχικά όμως η απάντηση στους παραγωγούς ήταν αρνητική. Ο σχεδιασμός τότε για το χτίσιμο ενός ανάλογου σκηνικού στο Τορόντο αποδείχτηκε πολυέξοδος, με τον Pollack να απευθύνεται προσωπικά στον γενικό γραμματέα Kofi Annan και να καταφέρνει το ως τότε ακατόρθωτο. Η ειρωνεία ήταν ότι αρκετοί διπλωμάτες παραπονέθηκαν επειδή δεν τους επιτράπηκε η συμμετοχή σε μικρούς ρόλους του καστ.
- Με αυτή την ταινία έκλεισε τη σκηνοθετική του καριέρα ο Sydney Pollack, που το 2008 έφυγε από τη ζωή.
- Τόσο η Δημοκρατία του Ματόμπο όσο και η γλώσσα της, η Κου, είναι προϊόντα μυθοπλασίας. Η γλώσσα κατασκευάστηκε, στον βαθμό που χρειάστηκε για την ταινία, από τον Said el-Gheithy, διευθυντή του κέντρου μελέτης αφρικανικών γλωσσών του Λονδίνου. Το δε όνομα της χώρας είναι δάνειο από το ομώνυμο εθνικό πάρκο της Ζιμπάμπουε.
- Στη Ζιμπάμπουε έγιναν τα γυρίσματα της αρχικής σκηνής, και για την κυβέρνηση της χώρας έμεινε ανοιχτή γενικά η υπόνοια ότι το Ματόμπο ήταν η Ζιμπάμπουε. Μετά την πρεμιέρα, το υπουργείο πληροφοριών της αφρικανικής χώρας προέβη σε έντονη διαμαρτυρία, αισθανόμενοι ότι προωθούνταν αντικυβερνητική προπαγάνδα. Από την άλλη, όμως, η επιτροπή λογοκρισίας της Ζιμπάμπουε δεν βρήκε τίποτα το αθέμιτο, και επέτρεψε την προβολή της ταινίας στη χώρα.
- Η Nicole Kidman υπέγραψε το συμβόλαιο με την παραγωγή δίχως να αισθανθεί την ανάγκη να διαβάσει καθόλου το σενάριο. Ο ρόλος έτσι κι αλλιώς ήταν γραμμένος πάνω της, ενώ η προσέγγιση πριν από εκείνην της Naomi Watts για τον ίδιο ρόλο, αποδείχτηκε απλά φήμη.
- Το κόστος έφτασε στα 80 εκατομμύρια δολάρια, αλλά και οι εισπράξεις στα 162,9.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/2/2010
Κι όμως, πρόκειται για αυθεντικό σενάριο, κι ενώ φαντάζει ωσάν πίσω από τις λέξεις αυτού του κειμένου να κρύβεται ένα ακόμα δυνατότερο μυθιστόρημα. Ο Σίντνεϊ Πόλακ κάνει μια νοσταλγική βουτιά στα 1970, όπου και μεσουρανούσε, και παρουσιάζει ένα σφιχτό και σοβαρό πολιτικό θρίλερ στα χνάρια του «3 Μέρες του Κόνδορα». Έχει αγωνία, έχει ρυθμό, σε κρατάει σε εγρήγορση, αλλά ο Πόλακ δεν είναι πλέον ο ίδιος. Χάνει τους δεύτερους χαρακτήρες και κυρίως δεν πετυχαίνει εκείνο το μεγάλο ξεπέταγμα που θα εκτόξευε το έργο, μπερδεμένος ίσως ανάμεσα στο αν θέλει ή δεν θέλει να δώσει ουσιαστικό πολιτικό στίγμα.
Η Νικόλ Κίντμαν είναι πειστικότατη σε έναν ρόλο απαιτήσεων, αλλά ο Σον Πεν μοιάζει ότι θα μπορούσε να είναι κάπως καλύτερος, με τη δικαιολογία ότι ο ρόλος του δεν έχει τη δυναμική της συμπρωταγωνίστριας του. Ίσως λείπουν και μερικά γερά ονόματα πίσω από τα τρία πρώτα (χωρίς να αισθανόμαστε παρά ταύτα ανικανοποίητοι από αυτά που πλαισιώνουν), για να προσθέσουν οντότητα σε ένα φιλμ που στηρίζεται στο καστ του περισσότερο από την πλοκή του.
Βαθμολογία: