Οι Καταφερτζήδες
- The Internship
- 2013
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ταγκάλογκ, Καντονεζικά, Μανδαρινικά, Ισπανικά
- Κωμωδία
- 27 Ιουνίου 2013
Δυο «δεινόσαυροι» σαραντάρηδες, ο Μπίλι κι ο Νικ, χάνουν τις δουλειές τους και προσγειώνονται απότομα στον πλανήτη ίντερνετ! Αφού ξεκαθαρίσουν εντός τους ότι είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τους παραδοσιακούς τρόπους εργασίας και να περάσουν στη νέα, «ψηφιακή», εποχή, αποφασίζουν να δηλώσουν συμμετοχή για πρακτική άσκηση στον ιντερνετικό κολοσσό που ακούει στο όνομα Google, με προοπτική, κάποια μέρα, να μονιμοποιηθούν. Εκεί όμως ο ανταγωνισμός είναι πολύ δύσκολος για αυτούς, καθώς ο δρόμος για μια θέση σε μια από τις καλύτερες εταιρείες παγκοσμίως περνάει ανάμεσα από πανούργους, ανταγωνιστικούς εικοσάχρονους με σπινθηροβόλο βλέμμα.
Σκηνοθεσία:
Shawn Levy
Κύριοι Ρόλοι:
Vince Vaughn … William ‘Billy’ McMahon
Owen Wilson … Nicholas ‘Nick’ Campbell
Josh Brener … Lyle Spaulding
Dylan O’Brien … Stuart Twombly
Tiya Sircar … Neha Patel
Tobit Raphael … Yo-Yo Santos
Rose Byrne … Dana Simms
Max Minghella … Graham Hawtrey
Aasif Mandvi … Roger Chetty
Josh Gad … Andrew ‘Headphones’ Anderson
John Goodman … Sammy Boscoe
Will Ferrell … Kevin
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Vince Vaughn, Jared Stern
Στόρι: Vince Vaughn
Παραγωγή: Shawn Levy, Vince Vaughn
Μουσική: Christophe Beck
Φωτογραφία: Jonathan Brown
Μοντάζ: Dean Zimmerman
Σκηνικά: Tom Meyer
Κοστούμια: Leesa Evans
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Internship
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Καταφερτζήδες
Παραλειπόμενα
- Το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια στην Ατλάντα μεταμορφώθηκε σε Googleplex, για λογαριασμό της παραγωγής.
- Ο Vaughn είχε την ιδέα για την ταινία, που του ήρθε αφού παρακολούθησε ένα ρεπορτάζ της εκπομπής 60 Minutes για την εργασιακή κουλτούρα της Google. Η εταιρία αποδέχτηκε να βοηθήσει την παραγωγή, με τον επικεφαλής της να σημειώνει ότι η τεχνολογία των κομπιούτερ έχει πρόβλημα στο μάρκετινγκ. Παρότι το Reuters μετέδωσε ότι η εταιρία είχε δημιουργικό έλεγχο επί του σεναρίου, ο Levy το διέψευσε, λέγοντας ότι η Google παρείχε βοήθεια μονάχα τεχνική. Αλλά το CNN συμπλήρωσε πως η παραγωγή έδωσε έναν έλεγχο στην Google πάνω στην παρουσίαση των προϊόντων της.
- Στο Home Cinema εμφανίστηκε μια Unrated εκδοχή, με διάρκεια 125 λεπτά.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 15/10/2013
Οι Καταφερτζήδες, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, δεν τα κατάφεραν πολύ καλά αυτή τη φορά. Αναμφισβήτητα ο Vaughn και ο Wilson είναι ταλαντούχοι κωμικοί αλλά οι επιλογές τους τα τελευταία χρόνια δεν τους δικαιώνουν. Κι αν η καριέρα του Wilson είχε μια μικρή αναλαμπή με τη συμμετοχή του στο Midnight In Paris, του Woody Allen το 2011, η καριέρα του Vaughn έχει κολλήσει σε μετρίου επιπέδου κωμωδίες.
Εδώ ο Vaughn συνυπογράφει και το σενάριο, το οποίο δυστυχώς είναι ξανα-ξαναζεσταμένο φαγητό. Το αμερικανικό όνειρο, οι σαραντάρηδες που δε δέχονται να μεγαλώσουν, η πίστη στον εαυτό σου και κωμικές ατάκες, που τις ξέρουμε και τις περιμένουμε πλέον σε κάθε αμερικανική κωμωδία. Το διαφορετικό κομμάτι της ταινίας έγκειται στην ενασχόλησή της με την Google, τις υποδομές και τον τρόπο λειτουργίας της. Για να πω την αλήθεια, όλη η ταινία έχει τη μορφή τεράστιου διαφημιστικού σποτ, με εμβόλιμες κωμικές σκηνές και λίγο love story. Δεν έχω άποψη για το θέμα της Google (αν κάποιος από εσάς έχει κάτι να πει, ας το κάνει στα σχόλια του blog), αλλά όταν κάτι παρουσιάζεται τόσο ονειρικό και αγγελικά πλασμένο, συνήθως ενοχλεί. Εύχομαι να είναι πράγματι έτσι η κατάσταση στην Google αλλά και πάλι, αυτή η τόσο θετική στάση της ταινίας, απέναντι στην εταιρεία κολοσσό, καταντά ενοχλητική.
Όπως και να ‘χει, τα σημεία που θα τραβήξουν την προσοχή μας στο Internship, είναι δύο. Το ένα είναι η Google και το δεύτερο είναι η χημεία Vaughn και Wilson, η οποία ήταν φανερή από τους (ανώτερους) Γαμομπελάδες. Θα γελάσεις με μερικές σκηνές, που το πρωταγωνιστικό δίδυμο φαίνεται να αυτοσχεδιάζει, θα γελάσεις ίσως και με κάποια περάσματα γνωστών κωμικών της γενιάς τους (Will Ferrel), αλλά το σύνολο δεν αρκεί για να κατατάξεις το Internship στις καλές κωμωδίες, που τυχόν έχεις παρακολουθήσει, γιατί όλα αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη σου τα έχεις δει ξανά και μάλιστα πιο καλογραμμένα και γυρισμένα με έμπνευση.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/5/2014
Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντιούνται ερμηνευτικά ο Όουεν Γουίλσον με τον Βινς Βον (βλέπε: «Wedding Crashers»), αλλά σίγουρα δεν είναι η καλύτερη. Αν προσπεράσουμε το ότι όλη η ταινία μοιάζει να γυρίστηκε για να μοστραριστεί το λόγκο της Google επί μεγάλης οθόνης, ο σκηνοθέτης Σόουν Λέβι αποδεικνύει και πάλι ότι είναι από τους πλέον χαλαρούς χιουμορίστες. Όπως και στα δύο «Night at the Museum», μια γενικά ορθή πλοκή δεν ντύνεται με τα ανάλογα αστεία, κι από μόνη της δεν προσφέρει και τόσους λόγους θέασης. Μιλάμε από την άλλη για μια συνολικά οργανωμένη παραγωγή, από αυτές που τις παρακολουθείς με ευκολία κι ας μην είναι αριστουργήματα, με πλούσιο δεύτερο καστ και όλα τα στάνταρ της εμπορικής αμερικανικής κωμωδίας. Όσο για σάτιρα, παρότι η ταινία θα μπορούσε να υπάρχει αυτόνομα για αυτήν, πέφτει στον Καιάδα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
