The Insider

Η αληθινή ιστορία του τηλεοπτικού παραγωγού Λόουελ Μπέργκμαν, ο οποίος έπεισε το 1996 έναν πρώην υπάλληλο μεγάλης καπνοβιομηχανίας να κάνει σημαντικές αποκαλύψεις, παραβιάζοντας έτσι το σύμφωνο εχεμύθειας με τους πρώην εργοδότες του. Ωστόσο η διεύθυνση του CBS δεν θέλησε να μεταδώσει την εκπομπή, φοβούμενη τις αντιδράσεις της θιγόμενης πλευράς.

Σκηνοθεσία:

Michael Mann

Κύριοι Ρόλοι:

Al Pacino … Lowell Bergman

Russell Crowe … Δρ Jeffrey Wigand

Christopher Plummer … Mike Wallace

Diane Venora … Liane Wigand

Philip Baker Hall … Don Hewitt

Lindsay Crouse … Sharon Tiller

Debi Mazar … Debbie De Luca

Renee Olstead … Deborah Wigand

Hallie Eisenberg … Barbara Wigand

Stephen Tobolowsky … Eric Kluster

Colm Feore … Richard Scruggs

Bruce McGill … Ron Motley

Gina Gershon … Helen Caperelli

Michael Gambon … Thomas Sandefur

Rip Torn … John Scanlon

Lynne Thigpen … Κα Williams

Robert Harper … Mark Stern

Nestor Serrano … πράκτορας Robertson

Cliff Curtis … σεΐχης Fadlallah

Douglas McGrath … ιδιωτικός ντετέκτιβ

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eric Roth, Michael Mann

Παραγωγή: Pieter Jan Brugge, Michael Mann

Μουσική: Pieter Bourke, Lisa Gerrard

Φωτογραφία: Dante Spinotti

Μοντάζ: William Goldenberg, David Rosenbloom, Paul Rubell

Σκηνικά: Brian Morris

Κοστούμια: Anna B. Sheppard

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: The Insider
• Ελληνικός Τίτλος: The Insider

Σεναριακή Πηγή

• Άρθρο: The Man Who Knew Too Much της Marie Brenner.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Russell Crowe), διασκευασμένου σεναρίου, φωτογραφίας, μοντάζ και ήχου.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Russell Crowe) σε δράμα, σεναρίου και μουσικής.
• Υποψήφιο για Bafta πρώτου αντρικού ρόλου (Russell Crowe).

Παραλειπόμενα

• Βασισμένο σε άρθρο του περιοδικού Vanity Fair από το 1996, υπογεγραμμένο από τη Marie Brenner, της οποίας ακόμα δύο άρθρα θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη σε χολιγουντιανά σενάρια (Ο Δικός της Πόλεμος, και Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ).
• Ο Michael Mann ξεκίνησε να μαζεύει όσα έγγραφα αφορούσαν την υπόθεση, αλλά και βίντεο από δελτία ειδήσεων που αφορούσαν το θέμα. Είχε στη διάθεση του και απομαγνητοφωνημένο το κείμενο της συγκεκριμένης εκπομπής του 60 Minutes. Έχοντας διαβάσει το σενάριο του The Good Shepherd (θα γίνει ταινία το 2006 από τον Robert De Niro) από τον Eric Roth, επέλεξε αυτόν για να τον βοηθήσει στη συγγραφή του σεναρίου. Κατά τη διαδικασία της συγγραφής, ο Roth βρέθηκε αρκετές φορές να συζητάει με τον Lowell Bergman, καταλήγοντας να γίνουν καλοί φίλοι. Η γνωριμία όμως του σεναριογράφου με τον Jeffrey Wigand δεν θα έχει παρόμοια κατάληξη, με τον τελευταίο να τιμάει τη συμφωνία του για εχεμύθεια, αλλά και να βγάζει ένα μάλλον αρνητικό πρόσωπο απέναντι στον Roth. Όσο το κείμενο προχωρούσε προς την ολοκλήρωση του, άρχισαν να προστίθενται μυθοπλαστικοί διάλογοι αλλά και αλλαγές στους χρόνους διεξαγωγής των γεγονότων, μια και οι δύο συνεργάτες ήθελαν μεν να τιμήσουν τα αληθινά γεγονότα, αλλά δεν ήταν μέλημα τους να κάνουν ντοκιμαντέρ.
• Ο πρώτος που πέρασε από τον νου του Mann για τον Jeffrey Wigand ήταν ο Val Kilmer. Ο παραγωγός Pieter Jan Brugge ήταν που πρότεινε τον Russell Crowe, και όταν ο σκηνοθέτης τον είδε στο Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό, κανόνισε μονοήμερη πτήση για τον ηθοποιό από τον Καναδά όπου βρίσκονταν σε γυρίσματα, ώστε να τον δοκιμάσει. Οι δυο τους θα περάσουν 6 βδομάδες μαζί πριν την έναρξη της παραγωγής, μιλώντας συνεχώς πάνω στον ρόλο, και με τον Crowe να προσθέτει πάνω του 16 κιλά για να μοιάσει στον -κατά 20 χρόνια μεγαλύτερο του- Wigand.
• Ο Al Pacino ήταν η μοναδική επιλογή του Mann για τον Lowell Bergman, έχοντας οι δυο τους ήδη συνεργαστεί για την Ένταση. Ως μέρος της προετοιμασίας, οι δυο τους πέρασαν χρόνο με ρεπόρτερ του περιοδικού Time, και βρέθηκαν στα πλατό του ABC News.
• Πρόταση του Pacino στον σκηνοθέτη ήταν ο Christopher Plummer, τον οποίο θαύμαζε και ήθελε από τη δεκαετία του 1970 να βρεθεί μια ευκαιρία να συνεργαστούν.
• Ο Mike Wallace θα δηλώσει πως τα 2/3 της ταινίας ανταποκρίνονταν στην ιστορική αλήθεια, αλλά ειδικά η δική του απεικόνιση δεν ήταν ακριβής.
• Παρά τις πολύ θετικές κριτικές, και την ελπίδα του διανομέα (Disney) για επανάληψη της επιτυχίας του Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου, τα ταμεία ήταν μείον. Με κόστος 90 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία εισέπραξε 60,3, με τη μερίδα του λέοντος να προέρχεται από κοινό άνω των 40 ετών.